Χθες σ' έλεγαν Μητσοτάκη, σήμερα Τατσόπουλο, πάντοτε προδότη...

Υποκλίνομαι στη "δημοκρατικότητα" (και) αυτής της κυβέρνησης. Από τη μία σχεδιάζει την αλλαγή τού νόμου για τις απεργίες προκειμένου, μεταξύ άλλων, να δυσχεράνει την προκήρυξή τους, απαιτώντας την πλειοψηφία τής γενικής συνέλευσης, και να επιτρέψει το "λοκ άουτ" των εργοδοτών. Από την άλλη, βεβαίως, ετοιμάζεται να περάσει από θερινό τμήμα τής Βουλής την ιδιωτικοποίηση της κρατικής επιχείρησης ενέργειας με 51, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ψήφους. Για να μη συζητήσω και για το νομοσχέδιο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, όπως είναι ο πολιτικώς ορθός τρόπος για να μιλήσεις για τα λευκά κελιά και τη μετατροπή των κολαστηρίων, που επίσης ευσχήμως ονομάζονται "σωφρονιστικά καταστήματα", σε ελληνικά Γκουαντάναμο. Κατά τα άλλα έχουμε κλειδαμπαρώσει στο Κορυδαλλό τους χιμπαντζήδες με τα μαύρα γιατί είμαστε πολέμιοι του φασισμού από όπου κι αν προέρχεται...

Πείτε μου εσείς ύστερα αν υπερβάλλω όταν ισχυρίζομαι πως καμιά οικονομική γενοκτονία δεν μπορεί να "περπατήσει", αν δεν συνδυαστεί με τον απόλυτο αυταρχισμό. Κάθε ημέρα που περνά, δικαιώνεται όλο και περισσότερο η Ναόμι Κλάιν και το "Δόγμα τού Σοκ" της, το οποίο στην ελληνική περίπτωση δεν επιβλήθηκε μέσω μιας στρατιωτικής χούντας, αλλά διαμέσου ενός πραξικοπήματος των αγορών, το οποίο συνδυάστηκε με πολύ αυτομαστίγωμα του λαού και καμιά αυτοκριτική από την ελίτ. Δεν θα αργήσει η στιγμή που για να προκηρυχθεί μια απεργία θα απαιτείται η συναίνεση όλων, μηδενός εξαιρουμένου, των εργαζόμενων μιας επιχείρησης και, ποιός ξέρει, θα επιστρέψει και η θανατική ποινή για να αισθάνονται οι νοικοκυραίοι περισσότερο ασφαλείς στη νωθρότητά τους. Κι αυτό φυσικά θα λέγεται νομιμότητα κι όποιος την παραβιάζει δεν θα είναι τίποτα άλλο από ένας εχθρός τής κοινωνικής ευταξίας, ένας παρίας τού συστήματος, ένας αναρχικός πολέμιος της υποταγμένης πλειονότητας. Αυτό συμβαίνει, όμως, όταν τους νόμους δεν τους φτιάχνει ο λαός αλλά οι λακέδες των εθνικών μας νταβατζήδων κι όταν δεν τους εφαρμόζουν δίκαιοι κι αμερόληπτοι κριτές, αλλά τσουτσέκια τού κατεστημένου με κλομπ ή τήβεννους...

Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται σχεδόν 50 χρόνια από τα Ιουλιανά τού 1965, τότε που οι αμερικανοί και το παλάτι εξαγόραζαν τον Κ. Μητσοτάκη κι άλλους πρόθυμους βουλευτές για να ανατρέψουν τη νομίμως εκλεγμένη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Ενα παρόμοιο σκηνικό πολιτικής προστυχιάς στήνεται και στις ημέρες μας, με τους σαμαροβενιζέλους, την εγχώρια και τη διεθνή ελίτ να αναζητούν βουλευτές-συμμάχους ούτως ώστε να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από αυτήν τη Βουλή. Κι αν το ψηστήρι περιοριζόταν σε πολιτικά επιχειρήματα, θα ήμουν αντιδημοκράτης αν ζητούσα την απαγόρευσή του. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως κάποιοι θα δουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς σε κάποιο "οφσόρ" παράδεισο να φουσκώνουν από αυτήν την πολύ βρόμικη ιστορία...

Βεβαίως, έχουν ήδη σπεύσει να ονομάσουν τη δωροληψία τους αγωνία για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς κι άλλα τέτοια κουραφέξαλα για τα οποία η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Τρέχουν να μαζέψουν...Ελιές και να κολυμπήσουν σε...Ποτάμια αφού προσδοκούν στην πολιτική τους επιβίωση μέσω της προδοσίας των αρχών τής Αριστεράς. Χαριεντίζονται με ανθρώπους που θα έπρεπε να τους φτύνουν, με ασημαντότητες που εκμεταλλεύονται την ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού για να ικανοποιήσουν φιλοδοξίες που ξεπερνούν κατά πολύ το πραγματικό τους μέγεθος. Οι χθεσινοί Μητσοτάκηδες, Τσιριμώκοι και "Γαργαλατάδες" ονομάζονται σήμερα Τατσόπουλοι, Ψαριανοί ή Λυκούδηδες. Ξεπήδησαν, ωστόσο, όλοι τους από την ίδια μήτρα, αυτή της εσχάτης προδοσίας τού λαού...