Ούτε τα μαθηματικά δεν αθωώνουν πλέον το νεοφιλελευθερισμό...

Ισως να οφείλεται στο ότι δεν ήμουν ποτέ καλός στα μαθηματικά το γεγονός ότι δεν δίνω στους αριθμούς και στις στατιστικές τη σημασία που τους δίνουν πολλοί άλλοι. Το δυστύχημα, ωστόσο, ακόμα και για εκείνους που υπολογίζουν τις επιτυχίες τους με βάση τα νούμερα είναι πως ούτε αυτά τους βγαίνουν πλέον. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τρεις στους δέκα έλληνες είναι πλέον φτωχοί ή ζουν στο όριο της φτώχειας, την ίδια ώρα κατά την οποία στην Παλαιστίνη οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 800. Ακόμα και τα γεράκια τού νεοφιλελευθερισμού στο ΔΝΤ παραδέχονται πια ότι η άγρια λιτότητα δεν ωφέλησε ούτε καν αυτήν τη διαβόητη ανταγωνιστικότητα, για την οποία πεθαίνουν τετραπληγικές γυναίκες στη χώρα μας γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το ηλεκτρικό ρεύμα. Η ταξική βαρβαρότητα έχει χάσει, με λίγα λόγια, το προνομιακό της πεδίο κι ούτε κάποιος άξιος διάδοχος του αρχιερέα τής διαπλοκής δεν θα μπορούσε να σώσει την κατάσταση με τη δημιουργική λογιστική του...

Βεβαίως, τους σαμαροβενιζέλους ενδιαφέρει πρωτίστως να εξαγοράσουν τις βουλευτικές ψήφους για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, με τις οποίες δεν θα οδηγηθούμε σύντομα σε εκλογές. Κι ας έχει στηθεί γύρω τους ένα σκλαβοπάζαρο δίχως προηγούμενο για ευρωπαϊκό κράτος, τουλάχιστον μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πανηγυρίζουν για την αύξηση των αφίξεων τουριστών την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι σε τουριστικά επαγγέλματα δουλεύουν ατέλειωτες ώρες, στην ουσία χωρίς συμβάσεις και με εργασιακά δικαιώματα τα οποία δεν θα ζήλευαν ούτε οι πρώτοι σκλάβοι που μεταφέρθηκαν από την Αφρική στην Αμερική. Στον ιδιωτικό τομέα διεξάγεται ένα εργοδοτικό πάρτι που ούτε οι αυτοκράτορες της Ρώμης δεν θα μπορούσαν να φανταστούν και στο Δημόσιο η ψευδοαξιολόγηση παρουσιάζεται σαν πανάκεια για κάθε νόσο και μαλακία, που θα έλεγε κι ο Θουκυδίδης...

Προφανώς όλοι θα πρέπει να αμείβονται με βάση τις ικανότητες και το μόχθο τους, αλλά μόνο οι αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι στη χώρα τής εθελοδουλίας, των αυλοκολάκων, του κομματισμού και του νεποτισμού στον πάτο πηγαίνουν οι φελλοί και πλέουν μόνο οι άξιοι. Πόσω μαλλον όταν οι αρμόδιοι δεν εχουν μπει στον κόπο ούτε καν να συστήσουν μια Ανεξάρτητη Αρχή για να κάνει αυτήν τη δουλειά. Οσο οι τροϊκανοί θα ζητούν το αίμα τού λαού, οι αξιολογήσεις θα έχουν την ίδια βαρύτητα με τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε σουγιαδάκι και ψαλιδάκι για να αντιμετωπίσεις το λιοντάρι που εφορμά. Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι κάποιος για να πιστεύει ότι από τα κρεματόρια θα γλιτώσουν οι μορφωμένοι και οι δουλευταράδες κι όχι τα κομματόσκυλα, οι νενέκοι και οι ρουφιάνοι;...

Πρέπει να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι και να προσληφθούν άλλοι στις θέσεις τους (λιγότεροι ή περισσότεροι αυτό θα πρέπει να κριθεί ύστερα από ένα σοβαρό σχεδιασμό για το μέλλον τού κράτους) με περισσότερα προσόντα και διάθεση για εργασία. Οι απολύσεις, ωστόσο, δεν είναι δυνατό να γίνουν ούτε με κλήρωση ούτε ύστερα από συσκέψεις σε πολιτικά γραφεία, όπου διαπιστώνεται ποιοί είναι δικά μας "παιδιά" και ποιοί αποπαίδια. Και κυρίως δεν μπορεί αυτές να προχωρούν με τη δαμόκλειο σπάθη δήθεν σοφών οι οποίοι έχουν αποτύχει σε κάθε εκτίμησή τους και οι οποίοι απαιτούν δογματικώς ένα συγκεκριμένο αριθμό απολυμένων, λες και η ουσία βρίσκεται στην ποσότητα κι όχι στην ποιότητα, καθώς και στο να γεμίζουν τα ταμεία τού ΟΑΕΔ...

Αυτά, ωστόσο, είναι ψιλά γράμματα για τους κήνσορες του νεοφιλελευθερισμού, τύπου Π. Τόμσεν και Κ. Μητσοτάκη, οι οποίοι συγχέουν τις μεταρρυθμίσεις με τη διάλυση του δημόσιου τομέα. Είναι αυτονόητο ότι το Δημόσιο πρέπει να αλλάξει, αλλά όποιος θεωρεί πως η ζωή μας θα βελτιωθεί αν η παιδεία, η υγεία, η ενέργεια, το νερό κι άλλα βασικά αγαθά μετατραπούν αποκλειστικώς σε αντικείμενο κερδοσκοπίας μάλλον είναι από αυτούς που σχεδιάζουν να τα κονομήσουν από μια τέτοια εξέλιξη. Σε διαφορετική περίπτωση δεν έχει το νου για να συλλάβει πως από τον κοινωνικό αυτοματισμό, από την αδιέξοδη δηλαδή αντιπαράθεση δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων, οι μόνοι κερδισμένοι είναι εκείνοι που βλέπουν πως τα σκοινιά με τα οποία κρατούν δεμένες τις μαριονέτες τους δεν έχουν χαλαρώσει ακόμα...