Από τους Συνταγματάρχες στον Ταγματάρχη δεν το λες και προβιβασμό για την ΕΡΤ...

Προσδοκία τής πλειονότητας του ελληνικού λαού είναι να τελειώσουμε μια και καλή με την εποχή των μνημονίων, τα οποία αντιμετώπισαν την ασθένεια παρέχοντας δηλητήριο στον άρρωστο οργανισμό. Φοβάμαι, ωστόσο, πως σε αρκετές περιπτώσεις λησμονούμε πως η Ελλάδα δεν ήταν ένας παράδεισος κοινωνικής δικαιοσύνης πριν ο ρεζίλης των Παπανδρέου βγάλει το διάγγελμά του από το Καστελόριζο, ακόμα κι αν πολλοί τη νοσταλγούν μέσα στη μαυρίλα τής τελευταίας πενταετίας. Αν άλλωστε όλα δούλευαν ρολόι, εκείνοι που θέλησαν να μετατρέψουν τη χώρα σε νεοφιλελεύθερο πειραματόζωο δεν θα μπορούσαν να βρουν μια πειστική δικαιολογία. Αδυνατώ, επομένως, να συμμεριστώ την κυβερνητική παρελθοντολαγνεία στις περιπτώσεις, για παράδειγμα, της παιδείας, όπου με το νόμο Μπαλτά αποφασίστηκε απλώς να προκριθούν οι παλαιότερες παθογένειες έναντι των πιο σύγχρονων, αλλά και της ΕΡΤ...

Ο δικτατορικός τρόπος με τον οποίο έκλεισε η δημόσια ραδιοτηλεόραση αποτέλεσε μια από τις πιο ακραίες πράξεις αυταρχισμού των σαμαροβενιζέλων, κι αυτές δεν ήταν λίγες. Το μαύρο στις οθόνες μας, το οποίο δεν είχαν αποτολμήσει ούτε καν οι δικτάτορες συνταγματάρχες, θα συμβολίζει διαχρονικά μια από τις χειρότερες περιόδους τού σύγχρονου νεοελληνικού κράτους. Αλίμονο, όμως, αν θεωρούμε προαγωγή για την ΕΡΤ την επιστροφή σε αυτή του Λ. Ταγματάρχη, ο οποίος κατά την προηγούμενη θητεία του υπηρέτησε κι εκείνος ένα κομματικό σύστημα φαυλοκρατίας που αναπαρήγαγε τα περιττώματά του δίκην εθνικού θησαυρού. Με αυτό δεν εννοώ πως ήταν επιθυμία μου να δω κάποιο συριζαίο διευθύνοντα σύμβουλο, αλλά μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι εκεί έξω δεν υπάρχει κανένας καλύτερος από κάποιον που έχει ήδη αποδειχθεί ανίκανος για έναν τόσο επιτελικό ρόλο...

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι βαθύτερο από την επιλογή τού συγκεκριμένου προσώπου, αφού είναι δομικό. Η διοίκηση της ΕΡΤ δεν θα έπρεπε να επιλέγεται από την κυβέρνηση και, μάλιστα, να τίθενται τελεσίγραφα αποδοχής των επιλογών της στους βουλευτές τού ΣΥΡΙΖΑ. Υφίσταται εδώ και χρόνια μια απαξιωμένη ανεξάρτητη διοικητική αρχή, το ΕΣΡ, το οποίο αφού πρώτα ανασυγκροτηθεί θα έπρεπε να είναι αυτό που θα είχε την αρμοδιότητα διορισμού, εφόσον ο στόχος είναι πράγματι η νέα δημόσια ραδιοτηλεόραση να είναι ανεξάρτητη και πλουραλιστική...

Ο Αλέξης Τσίπρας είχε δίκιο στην ομιλία του στην Κ.Ε. του κόμματος, απαντώντας σε ένα λαμόγιο αρχισυνδικαλιστή, όταν εμμέσως πλην σαφώς υποστήριξε πως η ΕΡΤ δεν ξανάνοιξε για να βρουν μεροκάματο όλοι οι χαραμοφάηδες που είχαν βρει στασίδι σε αυτή τα προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο, όπως και στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και σε τόσους άλλους τομείς τής δημόσιας σφαίρας έτσι και στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής το μνημόνιο δεν κατάστρεψε μια σοσιαλιστική, ονειρική ουτοπία αλλά επιδείνωσε μια ήδη σαθρή κατάσταση. Το λουκέτο στην ΕΡΤ με πράξη νομοθετικού περιεχομένου εν μια νυκτί δεν μπορεί να ξεπλύνει τη σαπίλα που κυκλοφορούσε στους διαδρόμους της. Γι' αυτό και μεγαλύτερο σφάλμα ακόμα κι από αυτήν την επιλογή Ταγματάρχη ήταν πως στο νέο νόμο παραμένει στην εκάστοτε κυβέρνηση η εξουσία διορισμού τού Δ.Σ. της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης...

Φυσικά όλοι θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Ενδεχομένως στην πράξη η κυβέρνηση να μην αποδειχθεί παρεμβατική στη λειτουργία τής ΕΡΤ κι ο Λ. Ταγματάρχης να έχει ανανήψει από την αρρώστια τού λακεδισμού από την οποία υπόφερε χρόνια και χρόνια και σε συνεργασία με τον Διονύση Τσακνή, ο οποίος δεν έχει βεβαρημένο παρελθόν, να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο ένα πρότυπο μοντέλο ραδιοτηλεόρασης για όλο τον αναπτυγμένο κόσμο. Οπως, όμως, συμβαίνει και με τους διορισμούς συγγενών και φίλων στην κρατική μηχανή, η γυναίκα τού Καίσαρα δεν αρκεί να είναι αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια. Και στην ΕΡΤ τουλάχιστον αυτό δεν συμβαίνει...

Θα ήμουν, για παράδειγμα, πολύ πιο ήσυχος για την κυβερνητική επιλογή στο πρόσωπο του Λ. Ταγματάρχη αν αυτή δεν τύγχανε της αποδοχής τού MEGA και του Γ. Πρετεντέρη. Ενδεχομένως να είναι άδικο να κρίνεις κάποιον από τους φίλους του, αλλά αυτό δεν παύει να αποτελεί ένα από τα αντικειμενικότερα κριτήρια αξιολόγησης της προσωπικότητας του οποιουδήποτε. Πόσω μάλλον όταν τα δείγματα γραφής που μας έχει ήδη δώσει τα χαρακτηρίζεις περισσότερο ορνιθοσκαλίσματα παρά καλλιγραφία...