Αντίο Αντώνη, αντίο Βαγγέλη, αντίο Σταύρε, βλέπω την αριστερή παρένθεση να κλείνει το νωρίτερο σε μια οκταετία...

Περιμένω να διαβάσω το τελικό κείμενο της συμφωνίας για να σταθμίσω κατά πόσο αυτή είναι επωφελής για τον ελληνικό λαό. Προφανώς κι από όλα όσα διαρρέονται κάποια σημεία της (όπως η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ ή η αύξηση του ΦΠΑ και στα τρόφιμα) δεν κινούνται προς την θετική κατεύθυνση. Ο συμβιβασμός, ωστόσο, είναι νόμος τής διαπραγμάτευσης κι από τη στιγμή που και το πόπολο θέλει, όπως φαίνεται στις δημοσκοπήσεις, πάση θυσία συμφωνία δεν έχει κανένα δικαίωμα να κατηγορεί την κυβέρνηση γιατί δεν κέρδισε τα πάντα. Από εκεί και πέρα, ωστόσο, είναι καταφανής η αμηχανία τής μνημονιακής αντιπολίτευσης, η οποία είχε στηρίξει την επιβίωσή της στο σενάριο της αριστερής παρένθεσης, της κωλοτούμπας και της πλήρους υποταγής και του Αλέξη Τσίπρα στην Ανγκ. Μέρκελ. Με την προϋπόθεση, ωστόσο, πως ο πρωθυπουργός θα φέρει στο Κοινοβούλιο έναν πραγματικά έντιμο συμβιβασμό κι όχι ένα τρίτο μνημόνιο, ο οποίος θα εξασφαλίσει ρευστότητα στη χώρα και τη δυνατότητα να προχωρήσει απρόσκοπτα η σύγκρουση με τη διαπλοκή, οι ποταμίσιοι σαμαροβενιζέλοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως η περιλάλητη αριστερή παρένθεση μπορεί να κρατήσει τουλάχιστον μια οκταετία, μολονότι έκαναν τα πάντα για να τη δουν να υλοποιείται...

Από εδώ και πέρα αξιωματική αντιπολίτευση στην ουσία καθίστανται η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι πολύ πιθανόν να συνεχίσουν να βγάζουν δεκάρικους για κωλοτούμπες, αλλά θα είναι πολύ δύσκολο να πείσουν τους ψηφοφόρους τους πως η επαναφορά, για παράδειγμα, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η αναγκαία για να καταστεί βιώσιμο (ύστερα κι από το εγκληματικό "κούρεμα" των αποθεματικών των ταμείων) μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού με προτεραιότητα τη μη φτωχοποίηση των συνταξιούχων, η φορολόγηση της ελίτ, η δικαστική διερεύνηση των ποινικών της εκκρεμοτήτων ή η πρώτη οπισθοχώρηση Μέρκελ στο ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων είναι μνημονιακά μέτρα σαν αυτά που έλαβαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Είχαν στηρίξει την αντιπολιτευτική τους γραμμή στο Grexit, στη καταστροφή που θα επερχόταν από μια ρήξη με τους εταίρους και στη συνεπακόλουθη δήθεν νοσταλγία των ελλήνων για τις παλιές, "καλές" ημέρες που τους έκοβαν τους μισθούς και τις συντάξεις για να μην απολέσει ούτε ευρώ το μεγάλο κεφάλαιο. Η αλλαγή ηγεσίας στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ είναι πλέον αναπόφευκτη κι αυτό είναι θετικό για τον τόπο, με την προϋπόθεση πως τον Αντ. Σαχλαμαρά θα διαδεχθεί ένας λιγότερο ακροδεξιός φιλελεύθερος και τον Β. Βενιζέλο κάποιος λιγότερο φαύλος ο οποίος θα στρέψει το ΠΑΣΟΚ στις ρίζες του και δεν θα συνεχίσει το νεοφιλελεύθερο κατήφορό του, ο οποίος ξεκίνησε επί εποχής αρχιερέα τής διαπλοκής...

Θα αναρωτηθείτε: είναι καλό για τον τόπο που η πιο απειλητική για την κυβέρνηση αντιπολίτευση θα είναι οι χιτλερικοί και οι σταλινικοί; Οχι βεβαίως, μόνο που η προσδοκία μου για έναν έντιμο συμβιβασμό και για μια διακυβέρνηση που θα προτάσσει την κοινωνική δικαιοσύνη δεν βασίζεται στους χιμπαντζήδες με τα μαύρα και στα σοβιετικά απολιθώματα του Περισσού, ούτε καν αποκλειστικώς στην αποδεικνυόμενη διαπραγματευτική μαεστρία τού Αλέξη Τσίπρα. Στηρίζεται και στην εσωκομματική αντιπολίτευση του πρωθυπουργού, στην τόσο συκοφαντημένη Αριστερή Πλατφόρμα, που είναι αυτήν τη στιγμή το αποτελεσματικότερο αντίβαρο στην όποια δεξιά στροφή επιχειρηθεί από το Μαξίμου. Διαφωνώ σε πολλά σημεία με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τους συντρόφους του, ο λόγος των οποίων κάπου τέμνει τον αριστερισμό. Αποτελούν, ωστόσο, την αριστερή συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ και η παραμονή τους στο κόμμα αποτελεί εχέγγυο πως αν όχι αύριο, τουλάχιστον μεθαύριο όλες οι προεκλογικές δεσμεύσεις θα γίνουν πράξη. Ούτε, άλλωστε, ο γράφων δίνει λευκή επιταγή στην κυβέρνηση. Περιμένω, επαναλαμβάνω, το τελικό κείμενο της συμφωνίας για να εξάγω ασφαλή συμπεράσματα, όπως άλλωστε το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε οι πάντες. Οπως κι αν έχει, όμως, η εξαφάνιση των ποταμίσιων σαμαροβενιζέλων είναι μια καλή αρχή...