Γιατί μας συμφέρει το "take it or leave it" των δανειστών περισσότερο από τον έντιμο συμβιβασμό!

Αν, τελικώς, γίνει αποδεκτό κι από τις δύο πλευρές το σχέδιο Γιούνκερ, η κυβέρνηση θα έχει κάθε δικαίωμα να μιλά για έντιμο συμβιβασμό. Κι αυτό μολονότι η αύξηση του ΦΠΑ στους λογαριασμούς και η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και για το 2015 είναι ρυθμίσεις που σαφώς και πλήττουν τα εισοδήματα των μικρομεσαίων, σε συνδυασμό με το πάγωμα της αύξησης του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ και της επιστροφής τής 13ης σύνταξης για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Από την άλλη, και πάντοτε βεβαίως με την προϋπόθεση πως το σχέδιο Γιούνκερ θα είναι η τελική λύση, η κυβέρνηση θα έχει κατορθώσει να μην σπάσουν οι κόκκινες γραμμές της στη διαπραγμάτευση: δεν μειώνονται, παραδείγματος χάρη, μισθοί και συντάξεις, δεν απελευθερώνονται οι ομαδικές απολύσεις, το πρωτογενές πλεόνασμα καθορίζεται σε πιο υποφερτά όρια και υπάρχει και πρόβλεψη για το ουσιαστικότερο, να πέσουν δηλαδή χρήματα στην ανάπτυξη κι όχι αποκλειστικώς και μόνο στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. Το συγκεκριμένο πακέτο δεν αποτελεί θρίαμβο, αλλά δεν είναι μνημόνιο και είναι σαφώς το καλύτερο πρόγραμμα που θα έχει υπογράψει η χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια, δίνοντας και λύση στο πρόβλημα της ρευστότητας που μας πνίγει αυτήν τη στιγμή...

Επιτρέψτε μου, ωστόσο, να θεωρώ πως είναι προτιμότερο για τη χώρα οι δανειστές να απορρίψουν το σχέδιο Γιούνκερ και να στείλουν τελεσίγραφο στην Αθήνα με πλήρως μνημονιακά μέτρα, τα οποία στην ούγια θα γράφουν "take it or leave it"! Προτιμώ, δηλαδή, να μην αφήσουν κανένα περιθώριο στον Αλέξη Τσίπρα να αποστεί έστω και κατά ένα εκατοστό από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ώστε κι ο πρωθυπουργός να αντιπαραβάλει ένα δικό του "take it or leave it", το οποίο μπορεί να λάβει και την ενίσχυση από τον ελληνικό λαό μέσω ενός δημοψηφίσματος ή ακόμα κι εκλογών. Από τη στιγμή που και τα δύο μέρη έχουν πολλά να χάσουν στην περίπτωση ρήξης, στο τέλος τής ημέρας δεν θα κερδίσει ο πιο πλούσιος, αλλά ο πιο τολμηρός, αυτός δηλαδή που θα δείξει την υπομονή να δει πρώτος τον άλλο να λυγίζει...

Κι αν συμβεί κάποιο ατύχημα; Ας υποθέσουμε, λοιπόν, πως στις 5 Ιουνίου δεν πληρώνουμε τη δόση στο ΔΝΤ. Ηδη οι γύπες των αγορών, φοβούμενοι στα σοβαρά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, έχουν βγει κι έχουν δηλώσει πως μια μεμονωμένη καθυστέρηση δεν θα πρόκειται για πιστωτικό γεγονός και δεν θα την εκλάβουν ως τέτοια. Φυσικά σε αυτό το άναρχο σύστημα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού τα μόνα θέσφατα που υπάρχουν είναι αυτά που βολεύουν κάθε φορά τους ιερουργούς του, οι οποίοι ψηλώνουν ή χαμηλώνουν τον πήχη αναλόγως του τί τους συμφέρει. Αν, επομένως, δεν πληρώσουμε στις 5 Ιουνίου, θα έχουμε στείλει το ηχηρότερο μήνυμα στο Βερολίνο πως δεν βολευόμαστε με λίγο ήλιο, πως το πρόγραμμα δηλαδή που θα συμφωνηθεί δεν μπορεί να πλήξει, έστω και σε μικρότερο βαθμό, ξανά και τους μικρομεσαίους, που έχουν απολέσει τα μισά τους εισοδήματα, αλλά τους έχοντες και κατέχοντες. Κι αυτό σε συνδυασμό με ένα αναπτυξιακό πακέτο, το οποίο θα επανεκκινήσει την πραγματική οικονομία με ίσους όρους κι ευκαιρίες στον κάθε έλληνα πολίτη...

Κι αν χάσουμε κι αυτά που θα έχουμε κερδίσει με το σχέδιο Γιούνκερ; Προφανώς και υφίσταται κι αυτό το ενδεχόμενο, αλλά τί έχουμε κερδίσει μέχρι τώρα με τη ραγιάδικη λογική; Και γιατί να βολευτούμε με την τιμητική ισοπαλία όταν η ροή τού παιχνιδιού μάς δίνει τη δυνατότητα να το πάρουμε; Ετσι κι αλλιώς αυτές τις ημέρες που κορυφώνεται το δράμα θα σημειωθούν αρκετές ακόμα ανατροπές και γι' αυτό τίποτα δεν είναι δυνατό να θεωρείται δεδομένο. Δεν θα εκπλαγώ, δηλαδή, καθόλου αν ακόμα και σήμερα υπάρξει δήλωση Σόιμπλε πως απορρίπτει το σχέδιο Γιούνκερ κι επιμείνει η Γερμανία στην πλήρη υποταγή τού λαού μας. Με λίγα λόγια, ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Γιάνης Βαρουφάκης, οι οποίοι πασχίζουν εντίμως για μια καλή συμφωνία για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, ίσως αναγκαστούν λίαν συντόμως είτε να συνθηκολογήσουν χωρίς αστερίσκους είτε να προβάλουν το δικό τους "take it or leave it". Και τότε δεν είναι απίθανο ο Μιγκέλ Θερβάντες να "υποχρεωθεί" να αλλάξει το φινάλε τού μνημειώδους έργου του γιατί οι έλληνες Δον Κιχώτες θα έχουν κερδίσει...