Κι όλα αυτά βεβαίως στο όνομα του σοσιαλισμού, για τον οποίο πάλευαν όλοι, όπως βροντοφώναζε σε συγκεντρώσεις ο "Mr Colgate" Γιάννος. Ο μακαρίτης Χριστόδουλος είχε χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία για τη φιλική του στάση απέναντι στη χούντα πως διάβαζε εκείνη την περίοδο. Ο Κ. Σημίτης ποιά δικαιολογία έχει για το ότι κάτω από τη μύτη του έλαβε χώρα το μεγαλύτερο πανηγύρι διαφθοράς τής μεταπολίτευσης; Για πολλά μπορώ να τον κατηγορήσω, όχι όμως και για μειωμένη ευφυία. Κι ας προσπάθησε και χθες, στην κατάθεσή του στη δίκη Τσοχατζόπουλου, όπως βεβαίως κι ο Β. Βενιζέλος, να πείσει έναν ολόκληρο λαό πως ήταν ηλίθιος γι' αυτό και δεν πήρε χαμπάρι τί συνέβαινε...
Αν η μνήμη μου δεν με απατά, όταν βοούσαν τα μέσα ενημέρωσης και η κοινωνία για τον ξαφνικό υπερπλουτισμό μεγαλοπασόκων όπως ο Ακ. Τσοχατζόπουλος ή ο Κ. Λαλιώτης (αυτός κινήθηκε εξυπνότερα και φρόντισε να αποχωρήσει από την πολιτική εγκαίρως προκειμένου να απολαύσει την τρυφηλή ζωή ανενόχλητος από τα φώτα τής δημοσιότητας) ο αρχιερέας έλεγε πως όποιος έχει στοιχεία θα έπρεπε να τα πάει στον εισαγγελέα. Κι όταν ακόμα αυτά τα στοιχεία πήγαιναν στη δικαιοσύνη και στις κοινοβουλευτικές εξεταστικές επιτροπές κι αφορούσαν τραπεζικούς λογαριασμούς τού Ακ. Τσοχατζόπουλου, ο Β. Βενιζέλος, εξ ονόματος βεβαίως της σημιτικής μεγαλειότητος, ισχυριζόταν από το βήμα της Βουλής πως επρόκειτο για τηλεφωνικούς αριθμούς!
Δεν υποστηρίζω πως ο Κ. Σημίτης είχε άμεσο έστω παράνομο περιουσιακό όφελος από το χορό των δισεκατομμυρίων ο οποίος στήθηκε στα χρόνια τής πρωθυπουργίας του. Υπήρξε, ωστόσο, συνεργός στο έγκλημα, τις συνέπειες του οποίου πληρώνει σήμερα ο ελληνικός λαός με τα μνημόνια και γι' αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιεί ως δικαιολογία το ότι δεν έλεγχε το όλον ΠΑΣΟΚ. Αν δεν μπορούσε να καθαρίσει το σπίτι του από την κόπρο του Αυγεία, πώς θα μπορούσε να το κάνει για όλη τη χώρα; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης, αυτά που ακόμα και τώρα παρουσιάζουν τον αρχιερέα σαν κάτι ανάμεσα σε Καποδίστρια κι Ελευθέριο Βενιζέλο, λοιδορούν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου γιατί παλεύει να χαρακτηριστεί επαχθές το χρέος που δημιουργήθηκε επί σημιτοκρατίας προκειμένου κάποιοι στον πολιτικό, τραπεζικό, επιχειρηματικό, μιντιακό στίβο να γίνουν ζάπλουτοι...
Ομολογώ ότι το 1996 προτιμούσα για διάδοχο του Ανδρ. Παπανδρέου τον Κ. Σημίτη από τον "yes man" Τσοχατζόπουλο. Είχα δει με καλό μάτι και την εξαγγελία του για εκσυγχρονισμό. Υστερα από μια εποχή, άλλωστε, που μας κυβερνούσε μια αεροσυνοδός με τη συνδρομή αστρολόγων, μαγισσών και λοιπών μεταφυσικών δυνάμεων ο αρχιερέας έμοιαζε με μεταρρυθμιστική όαση. Οι όποιες ελπίδες μου, ωστόσο, διαψεύστηκαν πολύ γρήγορα αφού ο ίδιος αποδείχθηκε ένας οργανωτικός λογιστάκος χωρίς σπουδαίο όραμα παρά μόνο αυτό του να σκοτώσει το όποιο κοινωνικό κράτος είχε δημιουργήσει ο πολιτικός του πατέρας...
Ουσιαστικώς η οκταετία Σημίτη ήταν περισσότερο καταστροφική από την πενταετία Καραμανλή γιατί τότε ήταν που μπήκαν οι βάσεις τής σημερινής μας τραγωδίας. Κι αν η Ιστορία έχει ήδη επιφυλάξει τις πιο μαύρες σελίδες της για τον ρεζίλη των Παπανδρέου (και δικαίως), ίσως πρέπει να σκεφτεί να αφήσει λίγο χώρο και για τον Κ. Σημίτη, ο οποίος χάρη στις πολύ καλές του διασυνδέσεις με την ελίτ έχει κατορθώσει να φαίνεται αμέτοχος σε μια οικονομική γενοκτονία η οποία δεν θα είχε υπάρξει ποτέ αν εκείνος, μαζί με τον Λ. Παπαδήμιο, δεν κουνούσαν περιχαρείς τα χαρτιά ενός νομίσματος το οποίο η Ελλάδα δεν διέθετε τις υποτυπώδεις έστω προδιαγραφές για να χρησιμοποιεί...
Θα άντεχε στη σκληρή κριτική το επιχείρημα πως μας έριξε στα βαθιά γιατί μόνο έτσι θα μαθαίναμε να κολυμπάμε μόνο αν στη συνέχεια μας πετούσε και μπρατσάκια για να μην βουλιάξουμε, αντί να πιέζει με δύναμη το κεφάλι μας μέσα στο νερό. Ηταν ο ίδιος πρωθυπουργός άλλωστε, ύστερα από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, που λειτούργησε σαν τροχονόμος, για παράδειγμα, των κερδοσκοπικών ανατιμήσεων προϊόντων, της τραπεζικής ασυδοσίας στη χορήγηση κάθε είδους δανείων και της παραγωγικής ακινησίας στο όνομα του εύκολου χρήματος. Στην ουσία, πολιτεύτηκε σαν βαρόνος ευρωκοκαΐνης, ταΐζοντας με αυτή το πόπολο ώστε να εξασφαλίσει την υστεροφημία του. Υπό μια έννοια, επομένως, είναι τυχερός που σήμερα αναγκάζεται απλώς να συνδιαλέγεται με τροφίμους των φυλακών Κορυδαλλού σε αίθουσες δικαστηρίων κι όχι να τους κάνει παρέα στο ίδιο κελί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου