Σύντροφοι, μην επιτρέψουμε στα "γουρούνια" να μας πουν "όλοι ίδιοι είμαστε"...

Μια φορά κι έναν καιρό στελέχη τού ΚΚΕ, ανώτερα και κατώτερα, επισκέπτονταν τη Σοβιετική Ενωση και τα κράτη-δορυφόρους της. Εκεί δεν συναντούσαν το σοσιαλιστικό παράδεισο για τον οποίο τους μιλούσαν στην πατρίδα. Αντιθέτως, έβλεπαν ένα οργουελικό σκηνικό τής "Φάρμας των Ζώων" όπου δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις ανθρώπους και γουρούνια-κομμουνιστές, δηλαδή, και κεφαλαιοκράτες-γιατί η καταδυναστευτική συμπεριφορά τους απέναντι στο λαό ήταν ίδια. Οταν, όμως, επέστρεφαν στην Ελλάδα δεν έλεγαν κουβέντα για όλα αυτά. Δεν το έκαναν γιατί ήταν απατεώνες αλλά γιατί δεν ήθελαν να μεταδώσουν απαισιοδοξία σε ένα λαό που υπόφερε σε ξερονήσια και φυλακές, σε εκτελεστικά αποσπάσματα κι από το χαφιέ τής γειτονιάς. Κρατούσαν, ωστόσο, για τον εαυτό τους την αλήθεια και για έναν πολύ πιο προσωπικό λόγο: γιατί αν γκρέμιζαν μόνοι τους τις ψευδαισθήσεις τους τότε η μόνη επιλογή που θα τους απόμενε θα ήταν η αυτοκτονία...

Δεν ισχυρίζομαι πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται με το σταλινισμό. Δεν έχω, για παράδειγμα, εντοπίσει πουθενά στην ενδοχώρα γκουλάγκ κι αν η προπαγάνδα βρίσκεται στο φόρτε της αυτό οφείλεται στο κατεστημένο κι όχι σε εκείνους που κατέλαβαν τα χειμερινά ανάκτορα πριν έξι μήνες. Διακρίνω, όμως, έναν αυτοπεριορισμό από ανθρώπους που γνωρίζουν εκ των ένδον τί συμβαίνει στο Μαξίμου, στα υπουργεία και στο κόμμα να μιλήσουν ανοιχτά για το ότι σε αρκετές περιπτώσεις ο βασιλιάς είναι γυμνός. Οπως και οι κομμουνιστές παλαιότερων δεκαετιών, δεν θέλουν να εμπλουτίσουν τη φαρέτρα όσων αντιπολιτεύονται κακόβουλα το ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίοι το πράττουν γιατί φοβούνται μήπως θιγούν τα συμφέροντα της ελίτ. Προφανώς και οι έξι μήνες, πόσω μάλλον όταν πέρασαν με το πιστόλι τής χρεοκοπίας στον κρόταφο. δεν είναι ικανό χρονικό διάστημα για να χαρακτηρίσεις αποτυχημένη μια διακυβέρνηση, ειδικώς όταν σχεδόν όλοι δεν είχαν κυβερνήσει ποτέ ξανά στο παρελθόν.

Αν, ωστόσο, σύντροφοι δεν επισημάνουμε τώρα και δημοσίως τις παθογένειες, τότε πολύ φοβάμαι πως το τρίτο μνημόνιο είναι το μικρότερο κακό που μπορεί να βρει την Αριστερά. Αν, για παράδειγμα, σταυρώνουμε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάνη Βαρουφάκη ή αναζητούμε πάση θυσία γερμανούς πράκτορες πίσω από τις πυρκαγιές την ίδια ώρα που εξωραΐζουμε τον "ξέρω τί θα πει ανεργία" Παύλο Χαϊκάλη σκάβουμε μόνοι μας το λάκκο μας. Πώς να το κάνουμε; Ο Γιάνης μπορεί να είναι νάρκισσος, αλλά τον σέβονται οι καλύτεροι οικονομολόγοι τού κόσμου. Ο Παύλος, από την άλλη, είναι μπριόζος και κωμικός από τους λίγους, αλλά δεν νομίζω πως μπορεί να πετύχει κάτι καλύτερο από το να σερβίρει το ψαλίδισμα της σύνταξης των αναπήρων με μια χαριτωμένη γκριμάτσα από αυτές που μας έχει συνηθίσει στο θέατρο και στην τηλεόραση...

Με όλα αυτά δεν εννοώ πως η κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να παραδώσει την εξουσία ή πως έχουν δίκιο οι κάθε λογής δραχμολάγνοι οποίοι ορκίζονται στην ιδεολογική καθαρότητα αλλά δεν θέλουν να βουτήξουν τα "επαναστατικά" τους ποδαράκια στα λασπόνερα. Πόσω μάλλον οι εκπρόσωποι του παλιού πολιτικού προσωπικού, η αποτυχία των οποίων έχει ήδη καθαρογραφεί και οι ίδιοι έχουν αρχειοθετηθεί. Από το βράδυ τής 25ης Ιανουαρίου η Αριστερά έχει κατεβεί από την εξέδρα, έχει φορέσει σορτσάκι κι αγωνίζεται στο γήπεδο για το καλύτερο αποτέλεσμα. Καμιά ομάδα στον κόσμο δεν έμεινε αήττητη για πάντα ούτε κέρδισε το πρωτάθλημα από τη μια ημέρα στην άλλη. Αρκεί τα παθήματα όμως, όπως η έλλειψη Σχεδίου Β', να γίνονται μαθήματα γιατί οι δεύτερες ευκαιρίες δύσκολα γίνονται τρίτες και τέταρτες...

Το αυξημένο πολιτικό κεφάλαιο κυρίως του Αλέξη Τσίπρα πρέπει να αξιοποιηθεί για να γίνουν τομές στο περιθώριο των αυστηρών μνημονιακών πολιτικών. Ο πρωθυπουργός θα βρει και τη συμπαράσταση των εταίρων αν χτυπήσει την εγχώρια τουλάχιστον διαπλοκή, τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία, το νεποτισμό κι άλλα κακώς κείμενα δεκαετιών. Αν τα καταφέρει, ο λαός θα καταπιεί την αύξηση του ΦΠΑ ή τον ΕΝΦΙΑ και θα του αποδώσει τα εύσημα που θα του αναλογούν. Αν δεν προσπαθήσει καν, ωστόσο, θα έχει στην ουσία δικαιώσει ένα σύστημα που βάσισε την κυριαρχία του στο ψέμα, στην απάτη και στη χειραγώγηση. Το "όλοι ίδιοι είστε" θα είναι ένα στίγμα που κανένας Αριστερός δεν διανοείται πως θα χρειαστεί να το κουβαλά εφ' όρου ζωής, όπως αναγκάστηκαν να κάνουν εκείνοι που κανένας δεν τους είχε εξηγήσει πως ο Στάλιν δεν ήταν πατερούλης αλλά σφαγέας...