Ακόμα κι αν η Ευρώπη απαλλαγεί από τους "βάρβαρους" έλληνες δεν θα έχει γλιτώσει από τη βαρβαρότητα...

Στις αρχές της δεκαετίας τού '90 και η Ελλάδα δέχθηκε χιλιάδες μετανάστες από τα κράτη τού πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, οι οποίοι εγκατέλειπαν σωρηδόν τις πατρίδες τους σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Τότε η χώρα μας ούτε που σκέφτηκε να χτίσει τείχη, φράχτες και λοιπές κατασκευές που θα απότρεπαν τη μαζική τους είσοδο πέρα από τα σύνορά μας. Όταν κάποιος είναι πεσμένος είναι στοιχειώδης ανθρωπισμός να του προσφέρεις το χέρι σου να σηκωθεί, χωρίς να σκέφτεσαι εκείνη την ώρα αν το άλλο σου χέρι σού φτάνει για να συντηρήσεις τον εαυτό σου ή την οικογένειά σου. Αν, επομένως, η ανθρωπιά δεν είναι ικανό επιχείρημα για τις χώρες τού Βίσεγκραντ--Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία- ώστε να τις πείσουν να δεχθούν πρόσφυγες από τη Συρία, τουλάχιστον θα όφειλαν να ενισχύσουν τη μνήμη τους αντί να προτείνουν το κλείσιμο των συνόρων τής Ελλάδας με την ΠΓΔΜ. Αυτά, ωστόσο, φαίνεται πως είναι ψιλά γράμματα για εκείνους που λησμόνησαν πολύ γρήγορα τί σημαίνει καταπίεση κι απελπισία...

Η Ευρώπη έχει φτάσει σε ένα πολύ οριακό σημείο. Κι αν στην οικονομική κρίση ήταν πιο εύκολο να οδηγηθούν στην πυρά τα κράτη τού ευρωπαϊκού νότου, με το προσφυγικό αποδείχθηκε ότι το πρόβλημα είναι θεμελιωδέστερο κι αφορά στις ίδιες τις ευρωπαϊκές αρχές και τις αξίες τής Ε.Ε., οι οποίες έχουν απαλλοτριωθεί από τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία τού ο καθείς για την πάρτη του. Καθώς οδηγούμαστε στο τέλος τής τέταρτης δεκαετίας με την ανθρωπότητα παραδομένη στο κυνήγι με κάθε κόστος τού ατομικού κέρδους, πλέον έχουν γαλουχηθεί γενιές και γενιές με την αντίληψη πως ο άλλος δεν μπορεί παρά να είναι εχθρός στην προσπάθειά μας για επιβίωση κι ευημερία. Δείτε πώς αντιμετωπίζουν, άλλωστε, οι κάτοικοι των περιοχών στη χώρα μας όπου εγκαθίστανται hot spots και κέντρα μετεγκατάστασης τους πρόσφυγες: σαν να ήταν σκουπίδια που θα μολύνουν την περιοχή τους. Κι αν είναι αλήθεια ότι αυτές οι εγκαταστάσεις επιλέχθηκε να γίνουν σε υποβαθμισμένες περιοχές, αντί στην Εκάλη ή στην Πολιτεία για παράδειγμα, αυτό δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το χαλί τη βαθιά μας απέχθεια για το διαφορετικό...

Οποιος, όμως, πιστεύει ότι η Ευρώπη θα είναι καλύτερη χωρίς την προβληματική από πολλές απόψεις Ελλάδα μάλλον αδυνατεί ακόμα να δει τη μεγάλη εικόνα, η οποία είναι τρομακτική. Ο συνδυασμός λιτότητας και μισαλλοδοξίας δημιουργεί ένα εκρηκτικότατο μείγμα που δηλητηριάζει οποιαδήποτε προσπάθεια για αναγέννηση από τις στάχτες μας. Ακόμα κι αν αποβληθούμε από την Ευρωζώνη ή τη Σένγκεν, οι ταξικές ανισότητες στα υπόλοιπα κράτη-μέλη θα συνεχίσουν να αυξάνονται και οι πρόσφυγες και μετανάστες θα κατακλύζουν την ήπειρό μας. Και τότε η Ανγκ. Μέρκελ, ο Β. Σόιμπλε και η παρέα τους θα κληθούν να απαντήσουν στο αμείλικτο ερώτημα που θα τους θέτουν οι ψηφοφόροι τους: "και τώρα που γλιτώσαμε από τους βάρβαρους γιατί δεν έχουμε σωθεί από τη βαρβαρότητα";...