Με αντιπάλους όπως ο Κυριάκος...Σαμαράς πώς να μην αποχωρήσει ο Τσίπρας από την πολιτική σκηνή μετά από δεκαετίες;

Του το αναγνωρίζουν, ή θα όφειλαν να του το αναγνωρίζουν τουλάχιστον, και οι εχθροί του: κανένας άλλος πρωθυπουργός δεν έχει μιλήσει στο Κοινοβούλιο τόσο πολύ όσο ο Αλέξης Τσίπρας, όχι μόνο αναλογικώς-σε ένα μόλις χρόνο διακυβέρνησης- αλλά και συνολικώς. Από την άλλη, η ΝΔ, που με αρχηγό τον Αντ. Σαχλαμαρά σνόμπαρε εκ συστήματος τη Βουλή, προχώρησε σε ένα νέο "κατόρθωμα" την Τετάρτη. Ο αρχηγός της δεν εμφανίστηκε καν για να ακούσει και για να απαντήσει σε όσα θα έλεγε ο πρόεδρος της κυβέρνησης σε μια σειρά σημαντικών ζητημάτων. Υπό μια έννοια, ωστόσο, αυτό είναι λογικό γιατί ο Κούλης γνωρίζει ότι δεν έχει θέσεις ούτε για το ασφαλιστικό ούτε για το αγροτικό ούτε για το προσφυγικό, θέσεις τουλάχιστον που να μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους δανειστές και, κυρίως, να έχουν πρόσημο κοινωνικής δικαιοσύνης. Η έκδηλη αμηχανία του,όμως, πηγάζει από το ότι ο ίδιος κι ο άνθρωπος χάρη στον οποίο δεν θα ήταν σήμερα πρόεδρος της ΝΔ, δηλαδή ο Αντ. Σαχλαμαράς, έχουν πολλούς σκελετούς-σκάνδαλα στη ντουλάπα τους. Στην ουσία οι δυο τους σιγοτραγουδούν "κράτα με να σε κρατώ να μην πέσουμε στο γκρεμό"...

Τί να απαντούσε, άλλωστε, ο Κούλης για το email Μπόργιανς σύμφωνα με το οποίο ο υπουργός Οικονομικών της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας είχε προσφερθεί να συνδράμει τις ελληνικές αρχές και με στοιχεία από CD που αφορούσαν φοροφυγάδες-φοροαποφεύγοντες στη UBS Ελβετίας αλλά εκείνες το αρνήθηκαν επί σαμαροβενιζέλων; Μέσα σε λίγους μήνες έχουν ήδη περάσει από το δημόσιο ταμείο κι έχουν πληρώσει πρόστιμα εκατομμυρίων αρκετοί μεγαλοσχήμονες- βλ. Μπόμπολα, Ψυχάρη-Παπασταύρου- όταν επί χρόνια γελούσαν οι ίδιοι και μόνο στο άκουσμα πως θα ελεγχθούν από τη δικαιοσύνη. Γι' αυτό κι ο ΔΟΛ, για παράδειγμα, έχει λυσσάξει να χαρακτηρίζει τη σημερινή κυβέρνηση προσωρινή και να πιέζει τον Κούλη να τη ρίξει με κάθε μέσο, όπως είχε συνδράμει το Συγκρότημα πριν πέντε δεκαετίες την Αποστασία: γιατί κάθε ημέρα που παραμένει πρωθυπουργός τής χώρας ο Αλέξης Τσίπρας μπήγεται άλλο ένα καρφί στο φέρετρο της διαπλοκής...

Κι αν βρισκόμαστε πολύ κοντά στα γεγονότα για να αντιληφθούμε τις θεσμικές, αν μη τί άλλο, τομές στις οποίες έχει προχωρήσει αυτή η κυβέρνηση-όπως, για παράδειγμα, ο διεθνής διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες ή το νομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση που έγινε νόμος τού κράτους-, ο ιστορικός τού μέλλοντος θα βρει να γράψει περισσότερα καλά από όσα θα παραδέχονταν ποτέ φυλλάδες όπως τα "ΝΕΑ" ή το "Πρώτο Θέμα". Για να μην μιλήσω για τα μίντια στην κατοχή ή υπό τον πλάγιο έλεγχο του κυκλώματος εκβιαστών που όταν αποκαλυφθούν όλες οι πτυχές του θα μοιάζει με παρωνυχίδα η περίπτωση των τριών συλληφθέντων...

Όποιου του μέλλει να πνιγεί ποτέ του δεν πεθαίνει κι αυτό συμβαίνει και με τον νυν πρωθυπουργό, ο οποίος αποδεικνύεται ανθεκτικότερος από όσο θα τον ήθελαν η επιχειρηματική, τραπεζική, πολιτική και μιντιακή ελίτ αυτής της χώρας. Κι αυτό γιατί όσο κι αν λένε τα αντίθετα οι στημένες δημοσκοπήσεις και τα ακόμα πιο στημένα παπαγαλάκια των δελτίων ειδήσεων, ο ελληνικός λαός έχει βαθιά συναίσθηση πως με καμιά άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν δεν ήταν ο ίδιος τόσο συμμέτοχος της εξουσίας. Πόσα χρόνια, για παράδειγμα, είχαμε να δούμε πρωθυπουργό να κάνει δημοψήφισμα, να συζητά επί ώρες με επαγγελματικές ομάδες που διαμαρτύρονται ή μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο, όπως αυτό που θέτει το κουαρτέτο, να έχει ως προτεραιότητα την ανακούφιση των πολλών και την επιβάρυνση των λίγων;...

Είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του είναι ακόμα άγουροι στη διαχείριση της εξουσίας. Συνέβησαν, ωστόσο, τόσο πολλά μέσα στο 2015 που θα μπορούσε να σταθεί ο παραλληλισμός τού Αλέξη Τσίπρα με κάποιο έφηβο ο οποίος χάνει και τους δύο γονείς του κι αναγκάζεται να ενηλικιωθεί πριν της ώρας του. Ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός πολέμου, με όλη την πίεση αλλά κι όλη τη δόξα που είναι δυνατό να απολαύσει ένας πρωθυπουργός πολέμου στην περίπτωση που τα καταφέρει να νικήσει. Αν, επομένως, με ρωτήσετε πότε θα αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή τού τόπου, θα σας απαντήσω "μετά από μερικές δεκαετίες", μαζί με τα περαστικά μου στους διαπλεκόμενους...