Και για τη Deutsche Bank φταίνε οι τεμπέληδες έλληνες ή μήπως είναι ο καζινοκαπιταλισμός ηλίθιε;...

Αν η Ελλάδα αποτελούσε το μοναδικό πρόβλημα της οικουμένης και σε όλες τις υπόλοιπες χώρες οι κάτοικοί τους έτρεχαν ανέμελοι με τις ξέπλεκες κοτσίδες τους στα καταπράσινα λιβάδια, κάτω από τον καυτό ήλιο, θα μπορούσα να σας πω με ευκολία πως αν η ανθρωπότητα ξεπάστρευε όλους τους "τεμπέληδες" κι "ανεπρόκοπους" έλληνες θα είχε μείνει χωρίς καμιά ανησυχία στο κεφάλι της. Μόνο που όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου θα δεις έναν πλανήτη που η λέξη "αναταραχή" είναι πολύ χλιαρή για να χαρακτηρίσει τί συμβαίνει στην πραγματικότητα: όπου δεν υπάρχει πόλεμος υπάρχει οικονομική κρίση κι όπου δεν υπάρχει ακόμα οικονομική κρίση προετοιμάζεται μια παρόμοια ή, ακόμα χειρότερα, ένας πόλεμος...

Κι από αυτήν την εξίσωση του τρόμου δεν απέχει κανένας, όσο ισχυρός κι αν είναι ή αισθάνεται. Κι αν δεν με πιστεύετε, ρίξτε μια ματιά στο τί συμβαίνει με τη Deutsche Bank, η οποία αν φαλιρίσει ή χρειαστεί να διασωθεί με λεφτά των ευρωπαίων φορολογούμενων γι' αυτό θα πρέπει να αναζητήσετε την ευθύνη στον παράγοντα ο οποίος στην ουσία ευθύνεται για τις απανωτές κρίσεις που βιώνουμε: τον καζινοκαπιταλισμό, ο οποίος είναι πλέον τόσο ορατός όσο ένας ελέφαντας σε ένα δωμάτιο, ώστε να μην μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις πράγματι υπαρκτές ελληνικές παθογένειες...

Μπορεί να έχουν περάσει πάνω από επτά χρόνια από την κατάρρευση της Lehman Brothers, που πυροδότησε την τελευταία καπιταλιστική κρίση, ωστόσο λίγα πράγματα έχουν γίνει προκειμένου να μπει ένας φραγμός στην τραπεζική ασυδοσία η οποία παράγει τη μία φούσκα μετά από την άλλη. Γι' αυτό και σήμερα βρισκόμαστε κοντά σε ένα νέο "κανόνι", αυτό της Deutsche Bank, για το οποίο θα ευθύνονται τα διαβόητα παράγωγα τραπεζικά προϊόντα, που στο χωριό του ο καθένας μας κάλλιστα θα αποκαλούσε πατσαβουρόχαρτα δίχως να προσβάλλει την πραγματικότητα...

Οι πομπώδεις διακηρύξεις περί ρύθμισης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος ή των διεθνών εστιών φοροδιαφυγής έχουν μείνει στα λόγια με αποτέλεσμα ακόμα και φιλελεύθεροι-νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι να εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλούσιων και φτωχών, που παράγει ευδιάκριτες κι από τη Σελήνη ταξικές ανισότητες και φυσικά αποτελεί το φιτίλι για κοινωνικές εκρήξεις με ανυπολόγιστες συνέπειες. Με λίγα λόγια, τα διεθνή χρηματιστήρια, μεγάλες τράπεζες, επιχειρηματικοί κολοσσοί δεν καταρρέουν γιατί ο Αλέξης Τσίπρας έχει αργήσει να περάσει το ασφαλιστικό, αλλά γιατί κάποιοι επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τις εστίες μόλυνσης του συστήματος με δηλητήρια κι όχι με φάρμακα ή δεν μπήκαν καν στον κόπο να το κάνουν...

Κράτη τα οποία βαυκαλίζονται τους νικητές, με χαρακτηριστικότατο παράδειγμα τη Γερμανία, υπολόγισαν τα πάντα εκτός από το σημαντικότερο: πως μπορείς να εκμεταλλευτείς την ασωτία τού γείτονά σου και να του υφαρπάξεις ό,τι έχει και δεν έχει, αφήνοντας πίσω σου καμένη γη, θα έρθει όμως και η ημέρα που θα έχεις μείνει μόνος σε ένα δάσος που έχει πάρει φωτιά. Και τότε δεν θα υπάρχει κανένας εκεί έξω για να σε διασώσει, γιατί απλούστατα δεν έχεις αφήσει κανέναν άλλο ζωντανό. Κάπως έτσι την πατά κι ο γερμανικός γίγαντας, ο οποίος έχει αρχίσει να στερεύει από έμπνευση για το πώς μπορεί να συνεχίσει την κυριαρχία του έχοντας τους προνομιακούς του εμπορικούς εταίρους στην Ευρώπη κι όχι μόνο γονατισμένους από τη λιτότητα χρόνων...

Κι αν σήμερα η φράου Μέρκελ κι ο χερ Σόιμπλε απαιτούν από την ελληνική κυβέρνηση να τετραγωνίσει έναν τεράστιο κύκλο στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας, στην ουσία αφαιρούν κι από το δικό τους οπλοστάσιο επιχειρήματα όταν καλούνται να υπερασπιστούν καραμπινάτα σκάνδαλα διαφθοράς, όπως της Siemens, της Volkswagen ή της Deutsche Bank, για να μην γυρίσω το χρόνο πίσω στις οφειλόμενες πολεμικές αποζημιώσεις. Πώς θα πείσουν το γερμανικό λαό να διασώσει τις ατμομηχανές του όταν μέχρι πρότινος του έλεγαν πως για όλες τις δυσκολίες του ευθύνονται τα κοπρόσκυλα του ευρωπαϊκού νότου; Τα πάντα καταλήγουν πως είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε, έτσι δεν είναι Βόλφγκανγκ;...