Ο δρόμος προς το σοσιαλισμό περνά μέσα από την Θάτσερ...

Πόσο παγιδευμένος είναι στην πραγματικότητα ο Αλέξης Τσίπρας; Τόσο όσο υποστηρίζουν πως είναι τα διαπλεκόμενα μίντια και οι νταβατζήδες τους ή, μήπως, τόσο όσο αισθάνεται ο ίδιος πως είναι; Μάλλον το δεύτερο, αφού και σε ένα μήνα να γίνονταν εκλογές πάλι θα τις κέρδιζε, έστω και πιο οριακώς από τις προηγούμενες! Είναι αλήθεια ότι όσο βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευση είχε τάξει τα πάντα σε όλες τις επαγγελματικές ομάδες, με αποτέλεσμα σήμερα να δυσκολεύεται να υποστηρίξει δημοσίως πως, για παράδειγμα, αρκετοί, αν όχι οι περισσότεροι, ελεύθεροι επαγγελματίες δηλώνουν εισοδήματα μέχρι 5.000 ευρώ, οπότε είναι απαραίτητος ένας εξορθολογισμός ώστε τα βάρη των μνημονίων να μην τα υποστούν πάλι οι μισθωτοί. Κακώς, επίσης, έχει θέσει ως κόκκινη γραμμή του τη μη μείωση όλων των κύριων συντάξων από τη στιγμή που υπάρχουν υψηλές κύριες συντάξεις οι οποίες δεν στηρίζονται σε πραγματικές εισφορές μιας ολόκληρης ζωής αλλά στην προνομιακή μεταχείριση ορισμένων κατηγοριών, όπως για παράδειγμα των εργαζόμενων στη ΔΕΗ ή όσων αποχώρησαν από δημόσιους οργανισμούς και τράπεζες-δημόσιες και ιδιωτικές- με χρυσοφόρες εθελούσιες εξόδους για τις οποίες πλήρωσαν το μάρμαρο τα ασφαλιστικά ταμεία...

Ο πρωθυπουργός μπορεί να είναι στρατηγός χωρίς σοβαρούς αξιωματικούς στη διάθεσή του, ωστόσο κατέχει ένα προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο το οποίο είναι πολύ δύσκολο να εξαντληθεί σε ένα μόλις χρόνο, όσο ιδιαίτερες κι αν είναι οι περιστάσεις. Πόσω μάλλον όταν βασικός του αντίπαλος θεωρείται κάποιος ο οποίος δεν θέλει με τίποτα να κυβερνήσει αυτήν τη στιγμή, αφού γνωρίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάνει ό,τι μπορεί για να μαλακώσει πολύ επαχθέστερα μέτρα τα οποία ψήφισε κι ο ίδιος ο Κούλης το καλοκαίρι. Τί θα μπορούσε να αλλάξει ο ιδεοληπτικώς νεοφιλελεύθερος αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ασφαλιστικό ή στο αγροτικό το οποίο να είναι φιλικότερο στην πλειονότητα των εργαζόμενων, των αυτοαπασχολούμενων ή των επαγγελματιών αγροτών κι όχι μόνο για την ελίτ τους; Η απάντηση είναι τίποτα, γι' αυτό άλλωστε ούτε έχουμε ακούσει ούτε θα ακούσουμε εναλλακτική πρόταση από τη ΝΔ παρά μόνο τη συνήθη κατηγόρια πως για όλα φταίνε ο ένας χρόνος ΣΥΡΙΖΑ κι όχι τα 40 της μεταπολίτευσης. Ο Κούλης, άλλωστε, και η σύζυγός του έχουν πολλούς σκελετούς στη ντουλάπα τους, οι οποίοι είναι απείρως πιο απειλητικοί για τους ίδιους από όσο τα σπίτια τού Γ. Σταθάκη ή το πόθεν έσχες τού Αλ. Φλαμπουράρη για την κυβέρνηση...

Για να διατηρήσει, ωστόσο, την κυριαρχία του ο Αλέξης Τσίπρας και, το κυριότερο, για να εξέλθει η χώρα από τις Συμπληγάδες οφείλει να ολοκληρώσει όσο το δυνατό γρηγορότερα την αξιολόγηση, ώστε στη συνέχεια η δημόσια συζήτηση να περιστραφεί γύρω από προνομιακά ζητήματα, όπως η διευθέτηση του δημόσιου χρέους κι αναπτυξιακά μέτρα σε ένα πολιτικό περιβάλλον το οποίο θα είναι πολύ πιο σταθερό. Για να συμβεί αυτό,όμως, ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να δείξει πυγμή κυρίως προς το εσωτερικό. Αν είχε φέρει το ασφαλιστικό και το αγροτικό τον Οκτώβριο και είχε ξεκινήσει η αξιολόγηση το Νοέμβριο, τώρα θα είχε ξεμπερδέψει με όλα τα ακανθώδη θέματα αβρόχοις ποσίν. Ποιός θα νομιμοποιούταν να έκλεινε τους δρόμους με τα τρακτέρ ή τις γραβάτες του ένα μήνα μετά από τις εκλογές; Ακόμα και τώρα, βεβαίως, είναι αστείο οι επαγγελματικές ομάδες οι οποίες στήριξαν το "μένουμε Ευρώπη πάση θυσία" να πρωτοστατούν στις απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά όπως κι αν έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον βρίσκεται στο τί κάνουμε από εδώ και πέρα.

Και το από εδώ και πέρα σημαίνει σύγκρουση του Αλέξη Τσίπρα με τις συντεχνίες. Ναι, αυτές που θώπευσε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά που αν δεν τις αντιμετωπίσει με το μαστίγιο μιας Θάτσερ, όσο παράδοξο κι αν διαβάζεται αυτό για έναν αριστερό πρωθυπουργό, θα ναρκοθετήσουν τη διακυβέρνησή του πριν προλάβει να του δοθεί η ευκαιρία να εφαρμόσει στο άμεσο μέλλον αριστερές πολιτικές. Μπορεί ο Αλέξης να επιλέξει στα 41 του την αυτοκτονία παραιτούμενος ή προχωρώντας στη συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης με τον ίδιο ή άλλον πρωθυπουργό, όπως αυτοκτονεί ένας έφηβος γιατί τον εγκατάλειψε ο πρώτος του έρωτας. Δεν υπάρχει, ωστόσο, τίποτα το ρομαντικό στην παράδοση της χώρας στη φαυλοκρατία που τη διέλυσε, με ό,τι σημαίνει αυτό και για την υστεροφημία τού άνδρα που θα έχει υποπέσει σε ένα τόσο βαρύ ατόπημα..Και για να ολοκληρώσω την απάντηση στο εναρκτήριο ερώτημα, ο Αλέξης είναι τόσο παγιδευμένος όσο το πουλί τής φωτογραφίας, το οποίο ανά πάσα στιγμή μπορεί να πετάξει μακριά από τα συρματοπλέγματα...