Φοβάμαι και φοβάμαι πολύ...

Η Ευρώπη μπορεί οποτεδήποτε να κλείσει τα σύνορά της και να αποδεχθεί, παραλλήλως, την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας ή την παραμονή της με εξευτελιστικούς όρους. Τη στιγμή, ωστόσο, που θα προχωρήσει σε τέτοιες κινήσεις οφείλει να συνειδητοποιήσει πως θα έχει βάλει κι ένα τέλος σε ένα όραμα δεκαετιών για την πραγματική της ένωση. Μια κατάργηση της συνθήκης Σένγκεν, έστω κι αν βαφτιστεί προσωρινή, θα αποτελέσει παραδοχή ήττας τής δημοκρατίας και της ελευθερίας απέναντι στον ακροδεξιό σκοταδισμό και στη μισαλλοδοξία που φυτεύεται από πολιτικούς αγύρτες στις καρδιές των Ευρωπαίων και η οποία θα χρειαστεί δεκαετίες για να κοπεί...

Απαιτήθηκε ένας δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος μέσα στον ίδιο αιώνα για να αντιληφθούν στη Γηραιά Ήπειρο πως αν θέλουμε να αποφύγουμε κι έναν τρίτο η λύση δεν είναι να εστιάσουμε σε αυτά που μας χωρίζουν αλλά σε εκείνα που μας ενώνουν. Οι Έλληνες δεν είναι ίδιοι με τους Βρετανούς ούτε οι Σουηδοί με τους Ισπανούς, αυτό ωστόσο δεν αποκλείει τη συνεργασία κι όχι την αντιπαράθεση ως μέθοδο επίλυσης των διαφορών μας. Κάθε λαός είναι κρίσιμο να μην απολέσει την ιδιοσυστασία του, σε έναν κόσμο ωστόσο που σε μερικές ώρες μπορείς να βρίσκεσαι από τη μία "γωνιά" του στην άλλη είναι αστείο να πιστεύουμε ότι η επιστροφή στην εθνική περιχαράκωση είναι η σωτηρία, πόσω μάλλον όταν θα απαγορεύουμε την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων την ίδια ώρα που θα επιτρέπουμε την αντίστοιχη για σερβιέτες, αλλαντικά ή τάμπλετ...

Σε αυτό το πλαίσιο, η Μεγάλη Βρετανία οφείλει να κατανοήσει πως δεν υπάρχει ένωση "α λα καρτ". Η αποδοχή διαφορετικών κανόνων για όμοιες περιπτώσεις συνιστά κατάρρευση θεμελιωδών αρχών κι αξιών, η οποία είναι προφανές ότι θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις. Γιατί, για παράδειγμα, να αποδεχθεί η Ελλάδα να αποτελεί αποθήκη ανθρώπινων ψυχών προερχόμενων εκτός Ε.Ε., ενώ στη Γηραιά Αλβιόνα θα υπάρχουν ποσοστώσεις ακόμα και για την εισδοχή υπηκόων κρατών-μελών τής Ένωσης; Οι περισσότεροι μετανάστες και πρόσφυγες, άλλωστε, προέρχονται από χώρες που αποτέλεσαν αποικίες των δυτικών δυνάμεων, οι οποίες και παίζουν σήμερα ψυχροπολεμικές παρτίδες στο συριακό έδαφος. Με ποιο ηθικό δικαίωμα, επομένως, θα βγάλουν τη χώρα μου από τη Σένγκεν εκείνοι που πρώτα λεηλάτησαν τον πλούτο των λαών και ύστερα τους προέτρεψαν σε αδελφοκτόνους πολέμους για να συνεχίζουν να τους ελέγχουν μέσω του διαίρει και βασίλευε; Και με τι θράσος τα κράτη τού Βίσεγκραντ εξακολουθούν να μας κουνούν το δάχτυλο, δείχνοντας πολιτική αγνωμοσύνη και ιστορική λήθη;...

Η Ε.Ε. είναι τόσο εύθραυστη ώστε αρκεί να φύγει ένα κομμάτι από τον τοίχο για να καταρρεύσει αυτός σαν Τζένγκα. Αυτό ίσχυε πέρυσι με το ευρώ, αυτό ισχύει και φέτος με τη Σένγκεν. Η Ελλάδα μπορεί να στοχοποιείται στον αιώνα τον άπαντα σαν τον κακιά τής παρέας, ακόμα όμως κι αν απαλλαγούν από αυτή οι "πολιτισμένοι" Ευρωπαίοι, που όταν δεν χτίζουν φράχτες κατάσχουν περιουσίες προσφύγων, το πρόβλημα δεν θα έχει λυθεί. Κι αυτό γιατί είναι πολύ βαθύτερο από τις δημοσιονομικές δυσκολίες ενός κράτους-μέλους ή από το πόσους πρόσφυγες μπορεί να υποδεχθεί...

Εδώ και πάρα πολύ καιρό ακολουθούμε ένα δρόμο που οδηγεί κατευθείαν στο γκρεμό, στο όνομα ενός εθνικισμού ο οποίος στην αρχή φαινόταν μόνο οικονομικός, ενώ είναι βαθύτατα πολιτικός. Αποδεικνύεται ημέρα με την ημέρα ότι αυτοί που διοικούν σήμερα τις Βρυξέλλες το μόνο όραμα που διαθέτουν δεν είναι άλλο από το πώς θα συνεχίζουν να κυβερνούν στις χώρες τους όσο γίνεται περισσότερο. Κανένας, μα κανένας τους δεν αναλογίζεται πώς θα είναι η Ευρώπη σε δέκα χρόνια από τώρα εξαιτίας των πολιτικών τους, αφού έτσι κι αλλιώς εκείνοι θα είναι συνταξιούχοι ή νεκροί. Σε αυτό το βωμό είναι που θυσιάζουμε τη δημοκρατία και την ελευθερία μας για να θωπεύσουμε το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Φοβάμαι και φοβάμαι πολύ...