Όταν βρίσκεσαι επί ώρες κλεισμένος στο ασανσέρ με έναν ξένο συνεργάζεσαι μαζί του...

Η σύνδεση του προσφυγικού με την αξιολόγηση είναι απαράδεκτη από δύο απόψεις. Η πρώτη είναι, βεβαίως, η ανθρωπιστική: δεν είναι δυνατό να παζαρέψουμε, για παράδειγμα, κούρεμα του δημόσιου χρέους φέρνοντας ως αντιστάθμισμα πως θα φιλοξενήσουμε μερικές χιλιάδες παραπάνω πρόσφυγες. Οι τελευταίοι δεν είναι πατάτες ή ντομάτες για να τους βάλουμε στη ζυγαριά κι όποιος το κάνει παρέχει υπηρεσίες στην ακροδεξιά. Ταυτοχρόνως, δεν είναι και σε πολιτικό επίπεδο σωστή η σύνδεση αυτών των δύο διαφορετικών κρίσεων. Για να είμαι ακριβέστερος, δεν είναι ορθό να είναι η Ελλάδα αυτή που θα ζητήσει χαλάρωση των μνημονιακών όρων σε αντάλλαγμα για την προσωρινή (;) παραμονή στη χώρα μας απελπισμένων ψυχών. Όταν διαπραγματεύεσαι, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελες να πιστεύει ο άλλος για σένα είναι πως λειτουργείς μπακαλίστικα. Τότε είναι που χάνεις και τα αβγά και τα πασχάλια...

Όλα αυτά, ωστόσο, δεν σημαίνουν πως θα πρέπει να αρνηθούμε το λύσιμο της θηλιάς γύρω από το λαιμό μας γιατί η σκέψη των Ευρωπαίων δεν είναι να ανακουφίσουν τον ελληνικό λαό αλλά να αποφύγουν να αναλάβουν οι ίδιοι το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την προσφυγική κρίση. Οι πρόσφυγες, εξάλλου, δεν είναι σκουπίδια, ραδιενεργά απόβλητα ή a priori εγκληματίες ώστε να αποτελούν βάρος κατά βάση για μια κοινωνία κι όχι και υλικό ανανέωσης και τόνωσης της οικονομίας της. Είναι αλήθεια ότι η χώρα μας δεν μπορεί να αποτελέσει τελευταίο σταθμό για τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανθρώπων που καταφτάνουν από τη βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Ωστόσο διαθέτουμε μέτρο σύγκρισης και με τις αρχές τής δεκαετίας τού '90 και θα έπρεπε, επομένως, να γνωρίζουμε καλύτερα ότι οι μετανάστες είναι δυνατό να αποτελέσουν ακόμα και μοχλό ανάπτυξης για μια βαλτωμένη οικονομία. Με αυτό δεν εννοώ πως οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε τον πόνο των συνανθρώπων μας και την αγωνία τους για επιβίωση, αλλά όταν βρίσκεσαι κλεισμένος σε ένα δωμάτιο με κάποιον ξένο και ξέρεις ότι αυτό θα κρατήσει καιρό, φρόντισε να συνεργαστείς μαζί του αν θες να σωθείς και να περάσεις ταυτοχρόνως ευχάριστα τον καιρό σου...

Αντιλαμβάνομαι ότι ο φόβος τού άλλου είναι έμφυτος. Ήδη, ωστόσο, πολλοί συμπατριώτες μας τον έχουν ξεπεράσει μοιράζοντας απλόχερα ανθρωπιά σε εκείνους που την έχουν ανάγκη. Κι όσοι θεωρούν πως οι ορδές των προσφύγων και των μεταναστών δεν οφείλονται στους πολέμους αλλά σε ένα μυστικό σχέδιο μουσουλμανοποίησης της Ευρώπης ας γνωρίζουν ότι ο κάθε είδους φονταμενταλισμός και ρατσισμός είναι ο αποσυγκολλητικός παράγοντας κι όχι η ενσωμάτωση πολιτισμών. Από αυτόν τον τόπο, άλλωστε, πέρασαν πολλοί λαοί αλλά υπάρχουν ακόμα Έλληνες που μιλούν ελληνικά. Στο χέρι μας είναι, εξάλλου, να φροντίσουμε όσοι από τους πρόσφυγες μείνουν στην πατρίδα μας για κάποιο χρονικό διάστημα να την αισθανθούν και σαν δική τους πατρίδα. Το μυστικό βρίσκεται στην ενσωμάτωση κι όχι στην απομόνωση κι αυτό θα έπρεπε να το ξέραμε καλύτερα έχοντας ως δεδομένο και τα τρομακτικά σφάλματα τα οποία έχουμε διαπράξει απέναντι στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Φυσικά θα υπάρξουν κι αχάριστοι που θα εκμεταλλευτούν τη φιλοξενία μας και θα εγκληματήσουν σε βάρος μας. Από αυτούς δεν ξεμπερδεύει ποτέ η ανθρωπότητα. Αν δώσεις, όμως, το χέρι σου σε έναν πεσμένο αυτός το πιθανότερο είναι πως θα σε ευγνωμονεί για μια ζωή. Ξέρετε πολλά πιο όμορφα συναισθήματα από αυτό;...