Το ψάρι βρομά από το κεφάλι αλλά συνήθως κάποιο πρόβλημα υπάρχει και στην ουρά...

Είναι δικαιολογημένη η κριτική πως σε αρκετά ζητήματα η κυβέρνηση καθυστερεί δίχως να υπάρχει κάποια πίεση από τους δανειστές που να τη δικαιολογεί. Από τη μια η συνολική απειρία στη διακυβέρνηση κι από την άλλη η ανικανότητα ορισμένων δίνουν πάτημα στην αντιπολίτευση να ισχυρίζεται πως αυτή ξέρει καλύτερα γιατί έχει το "know how". Η δημόσια διοίκηση, ωστόσο, δεν είναι μόνο ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι υφυπουργοί και οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων. Είναι ένα ολόκληρο πλέγμα το οποίο δεν συντίθεται πάντοτε από παράγοντες που θέλουν να προσφέρουν και το αίμα τους για να αλλάξει αυτός ο τόπος. Πρόκειται για λίγους ή πολλούς-δεν μπορώ να τους μετρήσω- οι οποίοι, αντιθέτως, εξυπηρετούν μικροκομματικά αλλά κι επιχειρηματικά συμφέροντα, διατηρούν σημαντικές θέσεις στα υπουργεία και στην ουσία υπονομεύουν τις όποιες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες. Δεν γράφω τα παραπάνω γιατί ψάχνω για δικαιολογίες για την αργοπορία στην υλοποίηση κεντρικών κυβερνητικών δεσμεύσεων, αλλά είναι αλήθεια ότι αυτό που συνηθίσαμε να αποκαλούμε "πράσινο", "γαλάζιο" και διαπλεκόμενο κράτος έχει πολλά αποστήματα ακόμα που πρέπει να σπάσουν...

Το ίδιο ισχύει, ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό, με τη δικαιοσύνη. Σε κεντρικό επίπεδο ο αρμόδιος υπουργός Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και οι συνεργάτες του κάνουν εξαιρετική δουλειά, η οποία αποδίδει, όπως φαίνεται κι από τα πρόστιμα που επιβάλλονται και τις διώξεις που ασκούνται σε βάρος ευυπόληπτων πολιτών για τις διάφορες λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς. Μόνο που η μεγάλη διαφθορά είναι τόσο βαθιά χωμένη στο σύστημα, έχει διαβρώσει τόσο πολύ τους μηχανισμούς του ώστε βρίσκεται παντού, αθωώνοντας λαμόγια κι ενοχοποιώντας αθώους. Τα σχετικά παραδείγματα είναι σχεδόν καθημερινά, με χαρακτηριστικό τον τρόπο που επιχειρήθηκε να κουκουλωθεί σκάνδαλο πάλαι ποτέ ισχυρού οικονομικού παράγοντα από ορισμένους δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα και, πάντως, όχι την Θέμιδα. Το ψέμα, ωστόσο, έχει κοντά ποδάρια και είναι σχεδόν βέβαιο ότι και γι' αυτήν την υπόθεση δεν θα λογοδοτήσουν μόνο οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί αλλά κι εκείνοι που τους κάλυπταν φορώντας τηβέννους. Και δεν είναι λίγοι...

Το ψάρι συνήθως βρομά από το κεφάλι, όμως μερικές φορές δεν είναι αυτό καθεαυτό το κεφάλι που ευθύνεται αλλά το ότι σφυρίζει αδιάφορα για ό,τι κάνει η ουρά του. Η δημόσια διοίκηση και η δικαιοσύνη χρειάζονται ξήλωμα κι ανασύσταση εκ των τεφρών τους. Μόνο έτσι θα απαλλαγούμε από τους απατεώνες που έφτιαξαν περιουσίες και στο εξωτερικό αξιοποιώντας τα δημόσια αξιώματά τους για να προσφέρουν κάθε είδους υπηρεσίες στην ελίτ. Ναι μεν ορισμένοι μεγαλοεπιχειρηματίες αυτής της χώρας έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη, αλλά δεν θα κατόρθωναν και πολλά αν δεν λάδωναν και τους ανθρώπους τους σε θέσεις-κλειδιά τού κρατικού μηχανισμού και της δικαιοσύνης. Μην περιμένετε, επομένως, προκοπή αν δεν απαλλαγούμε κι από αυτούς...


\