"Πρέπει να τιμωρηθείς γιατί έζησες πάνω από τις δυνάμεις σου": έτσι δεν έλεγες στα ρεπορτάζ σου MEGA μου;...

Η τιμωρητική αντίληψη δεν ταυτίστηκε μόνο με τους δανειστές τα χρόνια των μνημονίων, αλλά και με ορισμένα μέσα ενημέρωσης, τα οποία προπαγάνδισαν όσο μπορούσαν περισσότερο την παγκάλειο λογική τού "μαζί τα φάγαμε". Ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους είχε το MEGA, το οποίο με ρεπορτάζ επί ρεπορτάζ επιχείρησε να μας πείσει πως η Ελλάδα δεν καταστράφηκε κυρίως γιατί μερικές εκατοντάδες οικογένειες, ανάμεσα στις οποίες και οι ιδιοκτήτες του, έκαναν πάρτι με το δημόσιο χρήμα αλλά κατά βάση γιατί ο Μήτσος διόρισε την κόρη του στο Δημόσιο κι ο Μπάμπης πήρε περισσότερα διακοποδάνεια από όσα μπορούσε να αποπληρώσει. Με λίγα λόγια, πως ο Μήτσος κι ο Μπάμπης έζησαν πάνω από τις δυνάμεις τους και γι' αυτό τους έπρεπε παραδειγματική τιμωρία. Μόνο που όταν ζεις από το ξίφος κι έχεις κάνει σημαία σου την ηθική, οφείλεις να γνωρίζεις ότι θα πεθάνεις κι από αυτό...

Όταν, επομένως, δείχνεις με το δάχτυλο εκείνους που έζησαν πάνω από τις δυνάμεις τους- λησμονώντας, βεβαίως, να αναφέρεις ποιοι και γιατί επέτρεψαν αυτό να συμβεί λειτουργώντας σαν έμποροι ναρκωτικών- είναι λογικό κάποια στιγμή να δείξουν κι εκείνοι εσένα: γιατί κι εσύ MEGA μου έζησες πάνω από τις δυνάμεις σου, με θαλασσοδάνεια επί θαλασσοδανείων τα οποία έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός με τις απανωτές ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και, σε γενικότερο πλαίσιο, με τη συντήρηση ενός παρασιτικού πολιτικού- μιντιακού- επιχειρηματικού- τραπεζικού καθεστώτος...

Και σε αυτήν την περίπτωση, εξάλλου, οι κεφαλαιοκράτες χρησιμοποιούν ως ένα από τα τελευταία τους όπλα αυτούς για τους οποίους δεν νοιάζονται καθόλου, δηλαδή τους εργαζόμενους: "Μα, θα χαθούν τόσες θέσεις εργασίας", κλαυθμηρίζουν δίχως ίσως καν να αντιλαμβάνονται το μέγεθος της υποκρισίας τους. Από το MEGA έχουν απολυθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εκατοντάδες εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια, με το επιχείρημα βεβαίως της διάσωσης του σταθμού. Ε, λοιπόν, με το επιχείρημα της διάσωσης του συνόλου τού ελληνικού λαού, ο οποίος είναι πολύ περισσότερος από όσους απασχολούνται στο Μεγάλο Κανάλι, ας κλείσει το τελευταίο από τη στιγμή που δεν είναι βιώσιμο...

Αν είναι να πληρώσουμε άλλη μία ανακεφαλαιοποίηση για δάνεια που θα πάνε στο βρόντο, τότε οφείλουμε να επιλέξουμε το έλασσον δεινό. Πόσω μάλλον όταν ορισμένοι στη Μεσογείων τα προηγούμενα χρόνια κρεμούσαν ανάποδα όποιον τυροπιτά έπιαναν να μην κόβει αποδείξεις. Αν οι Μπομπολαίοι, οι Βαρδινογιάννηδες και οι Ψυχάρηδες ενδιαφέρονται τόσο πολύ για το προσωπικό τους, ας προχωρήσουν σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου κι ας πληρώσουν από την τσέπη τους τα χρωστούμενα του σταθμού. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι προτιμότερο να τραβήξουν το καλώδιο που συνδέει τον ετοιμοθάνατο με τον τεχνητό αναπνευστήρα. Είναι πιο υγιές για όλους μας...

Δεν περίμενα φυσικά από κάποιον που εργάζεται στο MEGA να πήγαινε κόντρα στις εντολές τής εργοδοσίας και να κάλυπτε, για παράδειγμα, τις εξελίξεις την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα με στοιχειώδη αντικειμενικότητα. Ούτε, βεβαίως, ισχυρίζομαι πως ο εικονολήπτης που εστίαζε στο παραμορφωμένο από τις πλαστικές επεμβάσεις πρόσωπο της Ολ. Τρέμη έχει την ίδια ευθύνη με τους "γνωμάκηδες" του κεντρικού δελτίου ειδήσεων. Ο καθένας, όμως, οφείλει να αναλαμβάνει και το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί, γιατί και η σιωπή απέναντι στα τέρατα είναι ενοχοποιητική. Αν, επομένως, τώρα κάποιος ηχολήπτης ζητήσει τον οίκτο τού ελληνικού λαού γιατί έχει τέσσερα στόματα να ταΐσει, πρέπει να αναρωτηθεί πρώτα πόσο βοήθησε κι αυτός να ταϊστούν εκατομμύρια άλλα όταν τα χρόνια τής κρίσης είχε γλιτώσει την ανεργία ή τις καθυστερήσεις στην πληρωμή του γιατί τα αφεντικά του φρόντιζαν να δανειοδοτούνται για μια επιχείρηση που αν δεν ήταν μιντιακή δεν θα της έδιναν χρήματα ούτε τοκογλύφοι...

Κι αν ορισμένοι συνδέσουν αυτές τις παρατηρήσεις με ουσιαστικά όπως "εκδικητικότητα", να τους υπενθυμίσω πως στο νεοφιλελευθερισμό που τόσο λατρεύουν ορισμένοι ανάμεσά τους τα δίχτυα ασφαλείας απαγορεύονται: ή τα κερδίζεις ή τα χάνεις όλα. Η επίκληση του σοσιαλισμού από όσους τον λοιδορούσαν χυδαία ή από εκείνους που ανήκουν στο λούμπεν προλεταριάτο μόνο και μόνο για να έρθει τώρα να σώσει το δικό τους τομάρι αποδεικνύει, αν μη τί άλλο, τη φενάκη ενός τρύπιου καπιταλιστικού συστήματος που φορτώνει μονίμως τα λάθη και τα εγκλήματά του στους άλλους...