Οι τραγοπαπάδες έχουν διαβάσει τα Ευαγγέλια ή μόνο το "Αγών μου" του Χίτλερ;...

Τα πάντα είναι σχετικά κι ο καθένας μπορεί να αποθεώνει σκουπίδια ή να καυτηριάζει διαμάντια κατά το δοκούν. Ακόμα και για μια κάκιστη ταινία, για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να γράψει πως αναφέρεται με πρωτοτυπία στη ζωή, τον θάνατο, τον έρωτα και την απαντοχή τους μέσα στο χρόνο και να έχει δίκιο, ανεξαρτήτως αν ο τρόπος που το κάνει το φιλμ είναι για τα πανηγύρια. Το ίδιο, πάνω κάτω, συμβαίνει με τους πρόσφυγες, όπου η ιδεοληψία, ο εθνικισμός κι ο θρησκευτικός φανατισμός, συνοδευόμενοι από αθέλητη ή ηθελημένη άγνοια, οδηγούν τους ανθρώπους να βγάζουν τέρατα από το στόμα τους, όπως ο θλιβερός τραγόπαπας της Βέροιας, ο οποίος ούτε καν έχει αντιληφθεί πόσο πρόσβαλε τον Ιησού με τα εμέσματά του, ή όλοι εκείνοι που επιτέθηκαν στο κοριτσάκι που παρέλασε με τη μαντήλα. Μέσα στην ατέλειωτη υποκρισία τους παριστάνουν, μάλιστα, τους θεματοφύλακες των γυναικείων δικαιωμάτων εκείνοι οι οποίοι αν δουν θηλυκό με μίνι φούστα στην εκκλησία ή απλώς και μόνο να βρίσκεται στο Άγιο Όρος είναι ικανοί να το αφορίσουν και οι πιο "μερακλήδες" ανάμεσά τους να το πετροβολήσουν...

Ποιο είναι το "ακαταμάχητο" επιχείρημα όλων αυτών των φασιστοειδών; Πως οι πρόσφυγες δεν έρχονται στη χώρα μας και στην Ευρώπη για να γλιτώσουν τη ζωή τους από τα διασταυρούμενα πυρά υποκινούμενων από τους ξένους φατριών αλλά αποτελούν κομμάτι ενός ευρύτερου σχεδίου για τη μουσουλμανοποίηση της Ευρώπης. Οι πιο "ψαγμένοι", μάλιστα, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, ισχυριζόμενοι πως ο ισλαμισμός συνεργάζεται με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους για την αλλοίωση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας και μόνο. Στο μυαλό (;) τους ό,τι συμβαίνει παγκοσμίως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια συνωμοσία σε βάρος τής Ελλάδας. Ποιος ξέρει; Μπορεί κι ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία να ξέσπασε και να συνεχίζεται για να αφανιστεί ο ελληνισμός. Πώς δεν το σκεφτήκατε ακόμα αυτό αντιπαθείς μου μισαλλόδοξοι;...

Πριν μερικούς μήνες είχα βρεθεί στο Λίβανο, όπου επισκέφτηκα και προσφυγικούς καταυλισμούς. Για όσους δεν το γνωρίζουν, η συγκεκριμένη χώρα μαζί με την Ιορδανία φιλοξενούν τους μεγαλύτερους αριθμούς προσφύγων, ιδίως αν ληφθεί υπόψη η αναλογία τους με τον ντόπιο πληθυσμό που ξεπερνά τον ένα προς τρεις. Αρκετοί Λιβανέζοι, μάλιστα, μου έλεγαν πως αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί, μολονότι η πλειονότητά τους είναι μουσουλμάνοι όπως οι Σύριοι. Οι περισσότεροι, εξάλλου, αν όχι όλοι οι πρόσφυγες με τους οποίους συνομίλησα μου έλεγαν πως δεν ήθελαν να πάνε στην Ευρώπη αλλά να μείνουν εκεί μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος στη Συρία. "Πίσω από τα βουνά βρίσκεται η πατρίδα μου. Γιατί να θέλω να φύγω από εδώ;", είχε αναρωτηθεί ευλόγως μια προσφυγοπούλα...

Πού θέλω να καταλήξω; Δεν αμφιβάλλω πως το καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία ή άλλα θεοκρατικά καθεστώτα της περιοχής μπορεί να επιθυμούν την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, πέρα από το δικό τους πλουτισμό, επιτρέποντας στους διακινητές να συνεχίζουν το "θεάρεστο" έργο τους. Οι τζιχαντιστές, ωστόσο, που έχουν αιματοκυλίσει την ήπειρό μας και υπόσχονται νέα μακελειά γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ευρώπη. Αν, επομένως, απειλούμαστε αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι εμείς που παριστάνουμε τους προοδευτικούς και τους δημοκράτες περιθωριοποιήσαμε ολόκληρες κατηγορίες πληθυσμού, τους επιτρέψαμε να φωλιάσει το μίσος στις καρδιές τους κι όταν έρχεται η ώρα να πληρώσουμε την ιμπεριαλιστική μας αλαζονεία στέλνουμε το λογαριασμό στο Κοράνι. Λες και η Βίβλος είναι ταινία τής Ντίσνεϊ ή λες και δεν συναντούμε το φονταμενταλισμό και στο χριστιανισμό. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν οι παπάδες, μέσα και στον αντιεβραϊσμό τους, έχουν διαβάσει τα Ευαγγέλια ή μόνο το "Αγών μου" του Χίτλερ...

Λίγοι, για παράδειγμα, μουσουλμάνοι έχουν δολοφονηθεί στην Ευρώπη λόγω του θρησκεύματός τους; Τη Χρυσή Αυγή, για παράδειγμα, τη γνωρίζετε; Ούτε καν με το σύμφωνο συμβίωσης για ομοφυλόφιλους, πόσω μάλλον για θρησκευτικό γάμο, συμφωνεί η εγχώρια θρησκευτική ηγεσία αλλά, κατά τα άλλα, οι απολίτιστοι είναι εκείνοι που πιστεύουν στον Μωάμεθ. Χριστέ αναστήσου κι απάλλαξέ μας από τους φαύλους που μιλούν εξ ονόματός σου γιατί ου γαρ οίδασι τί ποιούσι...