Το λιοντάρι δεν θα καταδεχόταν ποτέ να γίνει πρέσβης καλής θελήσεως της UNESCO...

Στη ζούγκλα το λιοντάρι είναι ναι μεν άγριο, αλλά έντιμο: θα κυνηγήσει και θα ξεκοιλιάσει το ελάφι δίχως να του υποσχεθεί, για παράδειγμα, πως θα αποζημιώσει την οικογένειά του για την απώλειά της. Στη νεοφιλελεύθερη ζούγκλα, ωστόσο, η αγριότητα βαδίζει χεράκι χεράκι με την ανεντιμότητα. Οι "rich and famous" θα χρησιμοποιήσουν κάθε θεμιτό κι αθέμιτο τρόπο ώστε οι μικρομεσαίοι να σηκώνουν τα φορολογικά βάρη και των κροίσων, αλλά την ίδια ώρα θα δωρίσουν ένα ελάχιστο μέρος τής περιουσίας τους για τους πρόσφυγες, τους ανάπηρους ή τους καρκινοπαθείς για να θαυμάσει το πόπολο τη φιλανθρωπία τους κι ευελπιστώντας να εξασφαλίσουν, παραλλήλως, μια επιπλωμένη με όλα τα κομφόρ σουίτα στη βασιλεία των ουρανών. Το λιοντάρι δεν θα αυτοεξευτελιζόταν ποτέ με αυτόν τον τρόπο ούτε θα καταδεχόταν να εξαπατά τα θύματά του τόσο χυδαία. Κι ας μην γίνει ποτέ πρέσβης καλής θελήσεως της UNESCO...

Είναι κακό οι Έλληνες και ξένοι "σελέμπριτι" να φωτογραφίζονται με σωσίβια για να δείξουν την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες, όπως στο εξώφυλλο του "Down Town", και να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη; Όχι απαραιτήτως. Αν κατά τη διάρκεια της καριέρας σου ταυτοχρόνως με τη δημοσιογραφία, την παρουσίαση τηλεοπτικών εκπομπών, το θέατρο ή το τραγούδι έχεις αναπτύξει μια ακτιβιστική δράση, κατά προτίμηση μακριά από τα φώτα τής δημοσιότητας, για τις ευπαθείς ομάδες τού πληθυσμού τότε η συμμετοχή σου σε ένα τέτοιο εξώφυλλο αποδεικνύει ιδεολογική συνέπεια. Αν, όμως, πέρα από ένα δίωρο που πέρασες σε ένα στούντιο για  να φωτογραφηθείς με μαντήλα ή ένα μωρό στην αγκαλιά περνάς τον υπόλοιπο καιρό σου αποκλειστικώς αποθεώνοντας μνημονιακές-ιμπεριαλιστικές πολιτικές που φτωχοποιούν τους ανθρώπους και τους μετατρέπουν σε μετανάστες και πρόσφυγες ή, "απλώς", ασχολείσαι με το τι φόρεσαν οι "beautiful people" σε κάποιο γκαλά ή ποιος κοιμάται με ποιον στη "σόουμπιζ", τότε δεν διαφέρεις και πολύ από έναν διακινητή απελπισμένων ψυχών. Κι εσύ εκμεταλλεύεσαι τον ανθρώπινο πόνο, αν όχι για να βγάλεις φράγκα με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, έστω για να μοστράρεις ανθρωπισμό όταν έχεις ήδη πουλήσει την ψυχή σου στο διάβολο...

Αν κάποιος πλούσιος νοιάζεται για τους συνανθρώπους του ας προτείνει ο ίδιος να φορολογείται με 50% επί των εισοδημάτων του, να πληρώνει τους εργαζομένους του και να τους παρέχει τις συνθήκες εργασίας που προβλέπονται στο εργατικό δίκαιο, να ζητήσει αύξηση του κατώτατου μισθού, να επιστρέψει τα λεφτά που κρύβει στο εξωτερικό και να αποδεχθεί ότι αν παραβιάσει το νόμο οι συνέπειες για τον ίδιο δεν θα διαφέρουν από αυτές που προβλέπονται για κάποιο φτωχοδιάβολο. Το να πράττεις τα ακριβώς αντίθετα από όλα τα παραπάνω και την ίδια στιγμή να φωνάζεις τις κάμερες για να τραβούν πλάνα σου με εσένα να μοιράζεις τρόφιμα και κουβέρτες στους πρόσφυγες δεν απέχει καθόλου από το να διανέμεις καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Το πρόβλημα πάντοτε εκκινούσε από την άδικη κατανομή τού παραγόμενου πλούτου και δεν πρόκειται να λυθεί όσο συνεχίζουμε να θαυμάζουμε τους φιλάνθρωπους που με το ένα χέρι μάς ταΐζουν μακαρόνια και με το άλλο αρπάζουν το μόχθο μας...

Υ.Γ.: Η Τάνια Τσανακλίδου ζήτησε συγγνώμη για τη συμμετοχή της στο εξώφυλλο του "Down Town". Κι ας είναι ίσως η μόνη από αυτούς που φωτογραφήθηκαν με λυπημένα βλέμματα που ο ανθρωπισμός της δεν αρχίζει και τελειώνει μπροστά από ένα φακό. Τυχαίο;...