Ο κόσμος καίγεται κυριολεκτικώς και οι μακεδονομάχοι χτενίζονται...

Αν αναζητούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το έλλειμμα εθνικής αυτοπεποίθησης που μας διακατέχει, θα το βρούμε στον τρόπο που χειριστήκαμε διαχρονικά το ζήτημα της ονομασίας τής ΠΓΔΜ. Σήμερα πάνω κάτω έχει ξεχαστεί, αλλά υπήρξε μια εποχή που ήμασταν σίγουροι ότι οι γείτονες θα καταλάμβαναν την Θεσσαλονίκη γιατί ήθελαν διέξοδο προς την θάλασσα. Γι' αυτό κι έφευγαν δεκάδες πούλμαν από κάθε πόλη τής χώρας για τις συγκεντρώσεις στη συμπρωτεύουσα υπέρ τής ελληνικότητας της Μακεδονίας. Όλος ο πλανήτης γνώριζε και γνωρίζει ότι ο Αλέξανδρος ο Γ', ο επονομαζόμενος και Μέγας, δεν ήταν Σλάβος, ωστόσο εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τον συνδέσουμε με τον εθνικισμό, ίδιον της Βαλκανικής και των εθνών-κρατών τα οποία δεν έχουν πολλά χρόνια στην πλάτη τους, όπως συμβαίνει με το νεοελληνικό...

Και κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο 2016 με όλο τον κόσμο να αποκαλεί τη FYROM Μακεδονία, δίχως να υπονοεί πως η ελληνική Μακεδονία ανήκει στους σκοπιανούς, κι εμάς μόνους να κοροϊδευόμαστε πως το ζήτημα- αν υπήρξε ποτέ ζήτημα- δεν έχει de facto επιλυθεί και να θεωρούμε εθνική προδοσία όταν ένας υπουργός χρησιμοποιεί την ονομασία Μακεδονία προκειμένου να αναφερθεί σε ένα κράτος που όχι μόνο δεν είναι ικανό να εισβάλει στην Θεσσαλονίκη αλλά που θα είναι θαύμα αν μείνει ως έχει με δεδομένο ότι είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να αποσχιστεί η αλβανική του μειονότητα, η οποία δεν συμμερίζεται διόλου, απλούστατα γιατί δεν την ενδιαφέρει, πως ο Αλέξανδρος ήταν σκοπιανός...

Είναι, επίσης, ενδεικτικό τού μεγαλομανούς επαρχιωτισμού μας το ότι ο κόσμος καίγεται κυριολεκτικώς και οι μακεδονομάχοι χτενίζονται. Την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη κάτω από άθλιες συνθήκες είναι τουλάχιστον ντροπή να εστιάζουμε σε περιθωριακά ζητήματα τα οποία έχει επιλύσει η Ιστορία. Ο Γ. Μουζάλας, όπως άλλωστε και η κυβέρνηση εν ευρεία εννοία, δεν θα κριθεί από τη Μακεδονία αλλά από το πώς θα χειριστεί το προσφυγικό, από το πώς δηλαδή θα εξασφαλιστεί ότι οι απελπισμένοι από τη Συρία, το Ιράκ κι από αλλού θα καταφέρουν να ξανασταθούν στα πόδια τους κι όσοι μείνουν στην Ελλάδα-γιατί είναι πρακτικώς αδύνατο κάποιοι να μην μείνουν εδώ στο τέλος- θα ζουν με αξιοπρέπεια και θα ενσωματωθούν σε ένα κράτος το οποίο δεν θα τους αντιμετωπίζει σαν παρίες...

Αν οι πρόσφυγες επιστρέψουν στην πατρίδα τους γιατί θα έχει τελειώσει ο πόλεμος ή βρουν διέξοδο για την υπόλοιπη Ευρώπη, όπως κι επιθυμούν, κι αν  ο μέσος Έλληνας καταφέρει να αυξήσει τα εισοδήματά του, τότε για να κάνουμε χαβαλέ μπορούμε να ασχοληθούμε και με το αν εμείς και μόνο εμείς θα αποκαλούμε την ΠΓΔΜ Άνω Μακεδονία, Μακεδονία του Βαρδάρη και δεν συμμαζεύεται. Έτσι κι αλλιώς όλοι οι υπόλοιποι θα εξακολουθούν να την αποκαλούν Μακεδονία χωρίς να πιστεύουν ότι ο Φίλιππος κι ο Αλέξανδρος ήταν πρόγονοι του Ν. Γκρούεφσκι...

Αν, εξάλλου, αντιμετωπίσουμε τους πρόσφυγες ως αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή άνθρωποι, θα δαιμονοποιήσουμε και λιγότερο την παρουσία τους στη χώρα μας. Όταν κάποιος, έστω κι απρόσκλητος, έρχεται σπίτι σου είναι στοιχειώδες καθήκον σου να τον φιλοξενήσεις. Κι αν δεν μπορείς να το κάνεις για όλους και για πάντα, καν' το έστω για λίγο, αν μη τί άλλο για να αποδείξεις ότι δεν είσαι όμοιος με αυτούς που κλείνουν σύνορα και στήνουν φράχτες. Κ αυτό έχουν κάνει πολλοί συμπατριώτες μας μέχρι σήμερα σε μεγάλο βαθμό. Ένας λαός που πασχίζει ο ίδιος να σταθεί στα πόδια του μετά από έξι χρόνια μνημονίων δίνει κι από το υστέρημά του προκειμένου να σωθούν ανθρώπινες ψυχές. Αυτό το παράδειγμα οφείλουμε να εξάγουμε κι όχι ενός λαού με σύνδρομα καταδίωξης που φοβάται και τη σκιά του και γι' αυτό αρνείται να αποδεχθεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού σε ένα άλλο κράτος, το οποίο βασανίζεται από ακόμα μεγαλύτερα υπαρξιακά ζητήματα και γι' αυτό καταφεύγει στη μακεδονική ιστορία προκειμένου να βρει σημεία αναφοράς...