Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

Τι να τα κάνουν τα επιδόματα οι πορφυρογέννητοι και οι βίζιτες;...

Ο Κ. Μητσοτάκης, η Ευ. Καϊλή και οι όμοιοί τους δεν έχουν ανάγκη από κρατικά επιδόματα και συντάξεις. Όχι, όμως, γιατί είναι εργατικοί και ικανοί, όπως θα έλεγε η ευρωβουλευτίνα, εκτός αν στην εργατικότητα και στην ικανότητα συμπεριλάβουμε το ότι έχεις γεννηθεί στα πλούτη ή ότι είσαι ποθητή από πολλούς άνδρες...

Από την άλλη, δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν συμπολίτες μας οι οποίοι χωρίς να έχουν εργαστεί στη ζωή τους από τεμπελιά ή γιατί είχαν εξασφαλίσει αλλιώς τα προς το ζην καρπώνονται επιδόματα και συντάξεις που δεν αναλογούν στο μηδαμινό μόχθο που έχουν καταβάλει. Συνιστούν, όμως, εκείνοι την κοινωνική πλειονότητα; Κι αν όχι γιατί θα πρέπει να πληρώσουν τις θατσερικές ονειρώξεις Μητσοτάκη- Καϊλή κι εκείνοι που για αντικειμενικότατους λόγους, όπως μια αναπηρία, ή γιατί έτυχε να χάσουν τη δουλειά τους ή να μην μπουν καν στην αγορά εργασίας στη χειρότερη δεκαετία για την Ελλάδα από το Β' Παγκόσμιο δεν μπόρεσαν να μαζέψουν τα απαραίτητα ένσημα για μια αξιοπρεπή σύνταξη;...

Δεν είμαι εναντίον τής ιδιωτικής ασφάλισης ή των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αν κάποιος έχει τη σχετική οικονομική δυνατότητα και θεωρεί πως με αυτήν την επιλογή βελτιώνει την ποιότητα της δικής του ζωής και της οικογένειάς του, είναι παράλογο να τον αποτρέπει η νομοθεσία. Το θέμα, όμως, με τις εξαγγελίες Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ και τις δηλώσεις Καϊλή είναι ο κοινωνικός δαρβινισμός, ο νόμος τής ζούγκλας και του ισχυρότερου που τις χαρακτηρίζει...

Γιατί πρέπει να αποκλείονται από τον κοινωνικό ιστό όσοι δεν είναι πορφυρογέννητοι, δεν είναι βίζιτες, δεν έχουν επιλέξει να λαδώνονται ή να διασπαθίζουν δημόσιο χρήμα, δεν αποθηκεύουν τα χρήματά τους σε εξωχώριες εταιρείες ή δεν σιτίζονται από κόμματα για να παριστάνουν τους φιλελεύθερους με κρατικά λεφτά; Και γιατί ακόμα θα πρέπει να ζουν με το μίνιμουμ εισόδημα ή σύνταξη εκείνοι που από φιλοσοφία ζωής ναι μεν εργάστηκαν πολύ, αλλά διάλεξαν να μην πατήσουν επί πτωμάτων ή να θυσιάσουν την ανατροφή των παιδιών τους ή μια στοιχειώδη ευζωία για να γίνουν πλούσιοι;...

Συμφωνώ με τον Κ. Μητσοτάκη για την αξιολόγηση στο Δημόσιο, για τη μείωση της φορολογίας στις μικρομεσαίες και start up επιχειρήσεις και στους μικρομεσαίους και, γενικότερα, στο ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζεται ως παρακατιανός σε σχέση με το δημόσιο. Στην πολιτική, όμως, δεν μπορείς να τους έχει όλους ικανοποιημένους γιατί τότε είτε διαιωνίζεις αδικίες είτε απαγορεύεις στην ουσία την παραγωγή νέου πλούτου από εκείνους που δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με την ελίτ.

Γι' αυτό και τα οριζόντια μέτρα, όπως αυτά που προτείνει ο πρόεδρος της ΝΔ,  ναι μεν θα ανακουφίσουν- οποιαδήποτε, για παράδειγμα, μείωση φορολογίας ανακουφίζει το άτομο-, αλλά δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις τής βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης, αφού η ισότητα για να είναι πραγματική πρέπει να είναι αναλογική, όπως άλλωστε και η φορολογία τα έσοδα από την οποία είναι απαραίτητα για να λειτουργεί ένα στοιχειώδες κοινωνικό κράτος. Σε διαφορετική περίπτωση απλώς μασκαρεύεις τις ταξικές σου προτιμήσεις, οι οποίες δεν ταυτίζονται με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της κοινωνικής πλειοψηφίας, μέσα από προεκλογικές υποσχέσεις που είναι αμφίβολο κι αν θα υλοποιήσεις...

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: