Τα λαμόγια δεν φοβούνται ούτε 17Ν ούτε Ρουβίκωνα...

Με ενοχλεί η ανοχή τής σημερινής κυβέρνησης απέναντι στο Ρουβίκωνα ή στους μπαχαλάκηδες που ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνουν άνω κάτω και τα πανεπιστήμια και δίνουν πάτημα στον Κ. Μητσοτάκη να προπαγανδίζει τα ιδιωτικά ΑΕΙ, από τα οποία ευελπιστούν να τα κονομήσουν οι "εντιμότατοι" φίλοι του. Ναι, τα μέλη τού Ρουβίκωνα δεν είναι δυνατό να εξισώνονται με τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η 17Ν, οι οποίες σκότωναν ανθρώπους, αλίμονο όμως αν αδιαφορούμε για τις "παρεμβάσεις" τους, οι οποίες επειδή ακριβώς σε ορισμένες περιπτώσεις διακρίνονται από αφέλεια μπορεί να γίνουν πολύ επικίνδυνες. Τι θα συμβεί αν αύριο μεθαύριο, για παράδειγμα, κάποιος αστυνομικός ή μυστικός πράκτορας πυροβολήσει και σκοτώσει έναν "ακτιβιστή" ή αν ο "ακτιβιστής", βλέποντας το δρόμο ανοιχτό, επιχειρήσει να "αναβαθμίσει" τη δράση του χρησιμοποιώντας βία;...

Ακούω και τώρα το επιχείρημα που είχε λανσαριστεί με τη 17Ν: "Δεν πειράζει, ας τους να υπάρχουν για να φοβούνται τα λαμόγια". Κι αν ακόμα υποθέσουμε πως τα λαμόγια φοβούνται, θα δώσουν μερικά φράγκα παραπάνω, θα ενισχύσουν τα μέτρα ασφαλείας τους και, κατά τα άλλα, θα συνεχίσουν τον πολυτελή τους βίο όπως πριν την ίδια ώρα που η έννομη τάξη θα έχει παραδοθεί στην οχλοκρατία...

Η ζημιά που έχει προκληθεί στους δημοκρατικούς θεσμούς είναι σαφώς μεγάλη γιατί η ανασφάλεια των λίγων μετατρέπεται συνήθως σε αυστηροποίηση του νόμου και της τάξης για τους πολλούς, σε αστυνομοκρατούμενο κράτος και σε περιορισμό των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Στο ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, από αυτό που υποτίθεται πως επιδιώκουν οι αυτόκλητοι απονεμητές δικαιοσύνης...

Ο Ρουβίκωνας πρέπει να εξαρθρωθεί, ενώ το πανεπιστημιακό άσυλο δεν υπάρχει κανένας λόγος να υφίσταται ακόμα. Την ώρα που η Ευρώπη εξαιτίας τού Προσφυγικού μετατρέπεται σε μεσαιωνικό κάστρο, γιατί με αυτόν τον τρόπο πιστεύει ότι θα αποφύγει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, οφείλουμε να κλείσουμε μέτωπα ώστε να επικεντρώσουμε στα ουσιώδη: στην αύξηση των αστυνομικών περιπολιών αλλά δίχως ακρότητες, στη βελτίωση των δημόσιων πανεπιστημίων ώστε τα ιδιωτικά να μην έχουν λόγο ύπαρξης, στην ενίσχυση και δημιουργία ευρωπαϊκών δομών αντιμετώπισης των γενεσιουργών αιτίων τής προσφυγιάς και της μετανάστευσης και διαχείρισης με ανθρωπισμό και ρεαλισμό των ανοιχτών πληγών. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να μην παραδοθούν η Ελλάδα και η Ευρώπη ολόκληρη ξανά στη μισαλλόδοξη ατζέντα απροκάλυπτων και κεκαλυμμένων ακροδεξιών...