Ο Τραμπ δεν έχει σε όλα άδικο...

Ο Ντ. Τραμπ είναι πολύ επικίνδυνος για το λαό του και τον πλανήτη ολόκληρο γιατί ως πρόεδρος των ΗΠΑ εφαρμόζει όσα υποσχέθηκε στον προεκλογικό του αγώνα και στην εναρκτήρια ομιλία του! Ο απομονωτισμός που πρεσβεύει το "America first" αποδείχθηκε δυσλειτουργικός ακόμα και στις αρχές τού προηγούμενου αιώνα, φανταστείτε επομένως πόσο εξωπραγματικός μοιάζει στις αρχές τού 21ου, με δεδομένο μάλιστα ότι η Αμερική είναι πρωτοπόρος στις νέες τεχνολογίες που κάνουν τη Γη να μοιάζει με ένα ενιαίο χωριό. Αφήστε που οι μισαλλόδοξες αντιλήψεις τού Αμερικανού προέδρου για το χτίσιμο τειχών και την απομάκρυνση των παιδιών των μεταναστών από τους γονείς τους πέρα από πρακτικώς ανεφάρμοστες κι απάνθρωπες δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι το μέλλον τής ανθρωπότητας βρίσκεται στο... μέλλον κι όχι στο χειρότερο παρελθόν της.

Ο Ντ. Τραμπ έχει επίσης άδικο όταν αγιοποιεί- βλ., για παράδειγμα, Ισραήλ και Πολωνία- και δαιμονοποιεί- βλ., π.χ., Βενεζουέλα και Ιράν- καθεστώτα αναλόγως με τι βολεύει τη σκοταδιστική του αντίληψη για το τι συμφέρει τους Αμερικανούς. Ωστόσο δεν έχει σε όλα άδικο. Δεν έχει άδικο, για παράδειγμα, όταν αναφέρεται στις καταστρεπτικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και των διεθνών εμπορικών συμφωνιών που συντέλεσαν στη διαιώνιση των οικονομικών ανισοτήτων ανάμεσα στις αναπτυγμένες και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Φυσικά ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν ανακάλυψε το σοσιαλισμό, αλλά συνειδητοποίησε ότι το δίχως φραγμούς εμπόριο, το οποίο ήταν άκρως επωφελές για τη χώρα του τη δεκαετία τού '90, όταν η Κίνα και οι άλλοι αναπτυσσόμενοι σήμερα γίγαντες βρίσκονταν ακόμα σε κατάσταση ύπνωσης, δεν την ωφελεί πλέον. Όπως δεν ωφελεί κι ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη, ανάμεσά τους και την Ελλάδα...

Αλίμονο, όμως, αν η ανθρωπότητα προσμένει από τον Ντ. Τραμπ για να μην περιπέσει στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Η αντίληψη πως ένα κράτος μπορεί να ευημερεί αν κλειστεί στον εαυτό του, όσο ισχυρό κι αν είναι αυτό, θυμίζει την Αλβανία τού Χότζα κι ας σιχαίνεται ο Αμερικανός πρόεδρος ό,τι παραπέμπει σε σοσιαλισμό και σε κομμουνισμό...

Η εθνική εσωστρέφεια, εξάλλου, ακόμα κι αν φέρνει παροδικά θετικά οικονομικά αποτελέσματα και για το λαό που την υφίσταται, μακροπρόθεσμα μόνο ζημιά του κάνει. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, έναν άνθρωπο που έχει γεμάτα τα ράφια τού σπιτιού του με αποθέματα σε τρόφιμα κι άλλα απαραίτητα είδη για τριάντα χρόνια, αλλά δεν επιτρέπει σε κανέναν να μπει σε αυτό. Αργά ή γρήγορα θα οδηγηθεί στην τρέλα που φέρνει η μοναξιά, η οποία είναι ακόμα πιο αυτοκαταστροφική όταν είναι αυτοεπιβαλλόμενη...