Η Μόρια κατάντησε η χλεύη τής Αμυγδαλέζας...

Το επιχείρημα πως για την άθλια κατάσταση στη Μόρια και σε άλλους προσφυγικούς καταυλισμούς ευθύνεται το κλείσιμο των συνόρων, κυρίως από τις χώρες τού Βίσεγκραντ, έχει ισχυρές δόσεις αληθείας. Τα κράτη τού Βορρά μας πετάνε χρήματα για να διαχειριστούμε εμείς τα κράτη τού ευρωπαϊκού Νότου μόνα μας την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση, που είναι οι δικές τους ιμπεριαλιστικές πολιτικές που εντείνουν. Η ευρωπαϊκή βοήθεια θα ήταν πολύ πιο ουσιαστική αν αντί για πολιτική δωροδοκία εφαρμοζόταν στην πράξη η αλληλεγγύη στην οποία ομνύουν, κατά τα άλλα, οι ευρωπαϊκές Συνθήκες...

Η υπεράσπιση, ωστόσο, των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να μπαίνει στη ζυγαριά τού μπακάλη για να βλέπουμε ποιος ευθύνεται λίγο ή πολύ περισσότερο από τον άλλο και να καθησυχαζόμαστε αν δεν γέρνει προς τη δική μας πλευρά. Γι' αυτό και η κυβέρνηση αντί να αναζητά δικαιολογίες για τις απάνθρωπες συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης θα όφειλε να έχει πολλαπλασιάσει εδώ και καιρό τις προσπάθειές της για την ανακούφιση των νησιών, για τη μεταφορά των περισσότερων προσφύγων στην ενδοχώρα, για την ταχύτερη διεκπεραίωση των αιτήσεων ασύλου και την επιστροφή όσων δεν το δικαιούνται. Σε διαφορετική περίπτωση έχει δίκιο ο Κ. Μητσοτάκης όταν λέει, έστω και με την υποκρισία τού όψιμου θιασώτη τής ακροδεξιάς, πως η Αμυγδαλέζα μπροστά στη Μόρια έμοιαζε με το Χίλτον...

Δεν καταλογίζω στην κυβέρνηση το δόλο σε βάρος των προσφύγων που χαρακτηρίζει τους χιμπαντζήδες με τα μαύρα. Ο ανθρωπισμός, όμως, δεν αρκεί να δηλώνεται και να καταδικάζεται η μισαλλοδοξία, αλλά να αποδεικνύεται στην πράξη. Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε δίνονται πατήματα σε εκείνους που επιχαίρουν με τις συνθήκες ανομίας στα στρατόπεδα να ζητούν και να λαμβάνουν τη στήριξη αρκετών για την άμεση εκδίωξη των απελπισμένων τής Γης γιατί μολύνουν τον "άσπιλο" τόπο μας με την εγκληματικότητα και τις αρρώστιες τους...