Άλλοι παπάδες ήρθανε, ίδια βαγγέλια φέρανε κι όχι άλλα...

Το ηθικό πλεονέκτημα δεν αυτοαπονέμεται ούτε δίνεται μια φορά και μετά κανείς δεν μπορεί να σου το πάρει. Οφείλεις να αγωνίζεσαι γι' αυτό σε καθημερινή βάση, να μην υποκύπτεις στο σκοπό που αγιάζει τα μέσα και να μην αντιγράφεις φαύλες πρακτικές με το επιχείρημα "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους". Καλώς, επομένως, να διερευνηθεί η δανειοδότηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η οποία θυμίζει πολύ θαλασσοδάνεια, ωστόσο όποιος θέλει να στηρίξει την προεκλογική του καμπάνια στο ότι είναι αγνός κι ενάρετος έχει χρέος να κοιταχτεί πρώτα στον καθρέφτη και να κρίνει και τον εαυτό του για το κατά πόσο στα τριάμισι χρόνια που κυβερνά έχει ωφελήσει την ελευθεροτυπία ή, απλώς, αντικαθιστά την παλιά διαπλοκή με τη δική του και συμπεριφέρεται ως ο μεγαλύτερος μιντιάρχης τής χώρας μολονότι επισήμως δεν είναι εκδότης αλλά διαθέτει πολιτικά αξιώματα...

Δουλειά τής οποιασδήποτε κυβέρνησης είναι να εγγυάται ότι η μιντιακή αγορά λειτουργεί με βάση δίκαιους κανόνες που διέπουν τους πάντες και να παρέχει στους πολίτες μια δημόσια ραδιοτηλεόραση η οποία στο ενημερωτικό κομμάτι να είναι αμερόληπτη και στο υπόλοιπο πρόγραμμά της να σέβεται τη νοημοσύνη τους και, γενικότερα, να μην σπαταλά δημόσιο χρήμα σε ανούσιες ή υπερκοστολογημένες παραγωγές. Δεν είναι δουλειά τής κυβέρνησης να μοιράζει δημόσιο και κομματικό χρήμα σε δικούς της ανθρώπους των ΜΜΕ προκειμένου να γίνονται εκδότες και καναλάρχες ούτε να τους προσλαμβάνει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στην ΕΡΤ με υπέρογκα για την εποχή και γι' αυτά που κάνουν ποσά γελοιοποιώντας όσους είχαμε εξοργιστεί με το "μαύρο" τού 2013...

Στο μιντιακό χώρο στόματα ανοίγουν συνήθως όταν θίγονται προσωπικά συμφέροντα. Μπορεί ο λόγος να είναι ιδιοτελής, αλλά αρκετές φορές αυτά που λέγονται δεν είναι ψέματα, έστω κι αν είναι μισές αλήθειες. Όταν ξεκινούσε η μνημονιακή περιπέτεια είχα την αφέλεια να θεωρήσω πως τουλάχιστον στο χώρο τού Τύπου θα υπάρξει ένα ξεσκαρτάρισμα και θα μείνουν όσοι τους αντέχει η αγορά κι έχουν δημοσιογραφικό λόγο ύπαρξης. Μόνο αυτό, ωστόσο, δεν συνέβη αφού όλα αυτά τα χρόνια άλλαξαν τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, αλλά η νοοτροπία τής επιχειρηματικής και κομματικής επικυριαρχίας έμεινε ίδια κι απαράλλαχτη. Άλλοι παπάδες ήρθανε, ίδια βαγγέλια φέρανε κι όχι άλλα...