Καψώχας και Πορτοσάλτε όψεις τού ίδιου νομίσματος...

Έχει το δικαίωμα ένας δημοσιογράφος να ισχυρίζεται, ακόμα κι αν εργάζεται για τη δημόσια τηλεόραση, πως το πρόγραμμα ενός κόμματος βασίζεται σε φασιστικά ιδεώδη; Σε ένα κράτος με στοιχειώδη σεβασμό στην ελευθεροτυπία και στην ελευθερία έκφρασης φυσικά και το έχει. Το πρόβλημα, όμως, βρίσκεται στο ότι σε ένα κράτος με στοιχειώδη σεβασμό στην ελευθεροτυπία και στην ελευθερία έκφρασης οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στην κρατική του τηλεόραση είναι και λειτουργούν ως δημοσιογράφοι κι όχι ως κυβερνητικοί και κομματικοί εντεταλμένοι με σκοπό την προπαγάνδιση των κυβερνητικών θέσεων...

Η δημοσιογραφική δεοντολογία, βεβαίως, ισχύει για όλους, είτε εργάζονται για το δημόσιο είτε για τον ιδιωτικό τομέα. Το ότι, επομένως, ο ΣΚΑΙ ανήκει σε ιδιώτη κι όχι στο κράτος και δεν τον πληρώνουν, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που αυτό συμβαίνει με την ΕΡΤ, οι πολίτες δεν σημαίνει πως μπορεί να παράγει fake news με τη σέσουλα και οι δημοσιογράφοι του να λειτουργούν ως γραφεία Τύπου της ΝΔ. Όσο καταδικαστέος είναι ο Σ. Καψώχας ή η Κατ. Ακριβοπούλου άλλο τόσο είναι ο Αρ. Πορτοσάλτε ή ο Δ. Οικονόμου γιατί η δουλειά τους είναι να κρίνουν την εξουσία κι όχι να την υπηρετούν με το αζημίωτο...

Την ίδια ώρα, χτυπά κόκκινο και η υποκρισία των πολιτικών, οι οποίοι σπαταλούν το μισό τους χρόνο πουλώντας εκδούλευση στους δημοσιογράφους και τον υπόλοιπο παραπονιούνται όταν και οι δημοσιογράφοι πωλούν εκδούλευση σε άλλους πολιτικούς. Ζούμε σε μια χώρα όπου αρκετοί, για να μην πω οι περισσότεροι, από όσους κάνουν πολιτικό ρεπορτάζ στα μέσα ενημέρωσης έχουν τοποθετηθεί στα πόστα τους κατόπιν σχετικής υπόδειξης από τα κυβερνητικά και κομματικά γραφεία. Προς τι, επομένως, το μποϊκοτάζ τού ΣΥΡΙΖΑ στο ΣΚΑΙ και της ΝΔ στην ΕΡΤ όταν τα ίδια τα κόμματα και τα στελέχη τους θεωρούν καλή δημοσιογραφία μόνο αυτή που τους υποστηρίζει ακρίτως και χωρίς να κάνει ερωτήσεις;...