Είχαμε Σύνταγμα και στα μνημόνια, αλλά δεν μας έσωσε...

Η Συνταγματική Αναθεώρηση έπρεπε να είχε γίνει προχθές, ούτε καν χθες. Έπρεπε, ωστόσο, η κοινοβουλευτική διαδικασία να ξεκινήσει νωρίτερα από την τελευταία χρονιά τής παρούσας Βουλής, η οποία μπορεί να είναι και μερικοί μήνες, ώστε να μην δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για εξυπηρέτηση μικροπολιτικών συμφερόντων και προεκλογικών σκοπιμοτήτων. Όπως κι αν έχει, αν ο Αλ. Τσίπρας επιθυμεί πραγματικά να υπάρξει διακομματική συνεννόηση οφείλει να αποδεχθεί την πρόταση της ΝΔ να ανοίξουν όλα τα άρθρα που θα προτείνουν τα κόμματα στην παρούσα διαδικασία. Μπορεί για τον Κ. Μητσοτάκη να αποτελεί προτεραιότητα η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων- για τους δικούς του προσωπικούς λόγους- όταν αυτό δεν είναι προτεραιότητα για το λαό, αν ωστόσο διαθέτει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά από τις εκλογές θα ήταν δημοκρατικώς αδιανόητο να μην του αναγνωριστεί η δυνατότητα να αλλάξει και το άρθρο 16...

Αν, για παράδειγμα, ο Αλ. Τσίπρας είχε φέρει τη Συνταγματική Αναθεώρηση στη Βουλή νωρίτερα, θα του ήταν πιο εύκολο να περάσει πιο ριζοσπαστικές προτάσεις για το διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας από την καθιέρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας. Όχι πως αυτό είναι λίγο, αλλά είναι περισσότερο τυπικό παρά ουσιαστικό, όπως άλλωστε κι ο θρησκευτικός όρκος, όταν υπάρχουν πιο ζωτικά ζητήματα που θα μπορούσαν να επιλυθούν, όπως η διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία. Σε μια προεκλογική χρονιά, ωστόσο, ποιος να τολμήσει ρηξικέλευθες αλλαγές που πηγαίνουν κόντρα στα συμφέροντα του παπαδαριού;...

Την ίδια ώρα, ακούγεται αντιφατικό, αν όχι υποκριτικό, η κυβέρνηση να επιθυμεί τη συνταγματική κατοχύρωση δημόσιων αγαθών, όπως το νερό και η ενέργεια, όταν ήταν η ίδια που είχε συμφωνήσει με την ιδιωτικοποίηση αρκετών από αυτά με τους Θεσμούς κι έχει δεσμευτεί να προχωρήσει όσες ιδιωτικοποιήσεις δεν έχουν ακόμα περάσει. Σημαντικότερη, επομένως, από τη νομοθέτηση είναι η βούληση εφαρμογής τού Συντάγματος, το οποίο τσαλαπατήθηκε βάναυσα τα μνημονιακά χρόνια κι από την πρώτη φορά Αριστερά...

Καλώς, επομένως, να προχωρήσουν όλες οι αλλαγές που επεκτείνουν τα δημοκρατικά δικαιώματα ή κατοχυρώνουν τους εργαζόμενους, αλλά δικλείδες ασφαλείας υπήρχαν και στο σημερινό Σύνταγμα. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε την κομματική τάξη να το παραβιάσει κατάφωρα τα τελευταία οκτώ έτη. Γι' αυτό και η Συνταγματική Αναθεώρηση, όσο τολμηρή κι αν αποδειχθεί, θα είναι ανεπαρκής αν το πολιτικό μας σύστημα δεν είναι αποφασισμένο να τηρήσει τη συνταγματική νομιμότητα την επόμενη φορά που η χώρα θα διέλθει σοβαρή κρίση...