Η ελληνική εθνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου υφίσταται διώξεις οι οποίες εμπεριέχουν και οικονομικά κίνητρα. Τα παράλια της Χιμάρας θα μπορούσαν να γίνουν οι νέες Δαλματικές Ακτές και είναι λογικό πολλοί να εποφθαλμιούν και τις εκτάσεις στην περιοχή που ανήκουν σε Έλληνες.
Σε ένα κράτος, άλλωστε, όπως το αλβανικό όπου είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τον έντιμο πολιτικό από τον μαφιόζο δεν πρέπει να ξενίζει ακόμα και η άσκηση σωματικής βίας έως του βαθμού τής δολοφονίας. Κι όσο κι αν είναι εθνικώς επωφελές να επιθυμούμε την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ, αυτό δεν σημαίνει ότι οι γείτονες είναι έτοιμοι αυτήν τη στιγμή για κάτι τέτοιο. Ο επί δεκαετίες απομονωτισμός τού Χότζα άφησε πολύ βαθιές πληγές, οι οποίες αποτυπώνονται και στον τρόπο που λειτουργεί και το σημερινό κομματικό σύστημα...
Αλίμονο, όμως, αν συμβάλλει και η Ελλάδα, έστω και με έμμεσο τρόπο, στο να αναζωπυρωθεί η ένταση στα Βαλκάνια. Τα σημερινά σύνορα της χώρας μας έχουν χαραχτεί εδώ και καιρό κι αυτό έχει γίνει και με πολύ αίμα...
Το αν θα μπορούσε σήμερα η ελληνική επικράτεια να περιλαμβάνει και τη Βόρειο Ήπειρο, μαζί ενδεχομένως με την Ανατολική Θράκη ή την περιοχή τής Σμύρνης, είναι ερώτημα που αφορά τους ιστορικούς κι απαιτεί μεγάλη εθνική ενδοσκόπηση, αφού τα λάθη μας ήταν μεγάλα. Η Ελλάδα, ωστόσο, δεν χρειάζεται νέα εδάφη, αλλά νέα μυαλά για να προχωρήσει με αισιοδοξία στο μέλλον και να ανασυγκροτήσουμε το σημερινό ελλαδικό χώρο. Ο εθνικισμός, ο οποίος αναθερμαίνεται με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι αδιέξοδος όταν δεν είναι αυτοκαταστροφικός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου