ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ συμφωνούν σε περισσότερα από όσα τολμούν να παραδεχθούν...

Ο ΣΥΡΙΖΑ γενικώς δεν φημίζεται για τη συνέπειά του. Υποσχέθηκε, για παράδειγμα, πως θα έσκιζε τα μνημόνια και θα ήταν ημέρα μεσημέρι, αλλά έφερε άλλο ένα. Οφείλω, ωστόσο, να παραδεχθώ ότι στο ζήτημα των καταλήψεων δημόσιων κτιρίων, όπως των μαθητών στο γραφείο τού Κώστα Γαβρόγλου, ή της αντιμετώπισης "ακτιβιστικών" ενεργειών όπως του Ρουβίκωνα το κυβερνών κόμμα δείχνει να μην έχει απομακρυνθεί από τον αντιπολιτευτικό του εαυτό: τις αποδέχεται ως κάτι το συνηθισμένο, σαν να ήταν φυσικό φαινόμενο, όπως η ανατολή και η δύση τού ηλίου...

Δεν ασπάστηκα τον καθωσπρεπισμό των νοικοκυραίων, επομένως δεν θεωρώ τέτοιου είδους ενέργειες καταστροφικές για τη δημοκρατία μας ούτε, βεβαίως, τις συγκρίνω με τρομοκρατικές πράξεις α λα 17Ν ή με εγκλήματα του λευκού κολάρου, όπως αυτά για τα οποία απολογείται ο Γ. Παπαντωνίου κι αύριο μεθαύριο ορισμένοι υπουργοί για τη Novartis. Επιβεβαιώνουν, όμως, το έλλειμμα πολιτικής κουλτούρας συνεννόησης σε αυτόν τον τόπο για τα ουσιώδη. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θα δώσουν μάχη μέχρις εσχάτων ενόψει των επικείμενων εκλογών, μόνο που συμφωνούν σε πολύ περισσότερα, όπως προκύπτει από την πράξη, από όσα έχουν το κουράγιο να παραδεχθούν στους ψηφοφόρους τους...

Το Μακεδονικό, ανεξαρτήτως της κωλοτούμπας Μητσοτάκη, συνιστά μόνο ένα επίκαιρο παράδειγμα. Στην οικονομία, ακόμα κι αν δεν το ομολογούν στην κυβέρνηση, η χώρα βρίσκεται και τώρα υπό αυστηρή εποπτεία και θα βρίσκεται για όσο χρονικό διάστημα ασχολείται σχεδόν αποκλειστικώς με τη μικροπολιτική...

Ενόψει και των πολλών εκλογικών αναμετρήσεων του 2019 όλα τα κόμματα που βαυκαλίζονται πως αποτελούν κομμάτια τού δημοκρατικού τόξου οφείλουν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και, ταυτοχρόνως με τη Συνταγματική Αναθεώρηση, να διαπιστώσουν πού συμφωνούν και πού διαφωνούν για το μεταμνημονιακό μοντέλο ανάπτυξης. Το ξέρω, ωστόσο, ότι ζητάω πολλά από ένα κομματικό σύστημα που κρέμεται από τις ορέξεις ενός Καμμένου κι επηρεάζεται από αδωνικές ιδεοληψίες...