Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2018

Διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας; Μια άλλη φορά...

Μπορεί στη συνέχεια να προκύψει νέα συμφωνία πολιτείας- εκκλησίας, η οποία να ξεδιαλύνει τι θα γίνει, για παράδειγμα, με τον θρησκευτικό όρκο, το μάθημα των θρησκευτικών ή τις εικόνες στα σχολεία και στα δικαστήρια. Αυτά, ωστόσο, που ανακοινώθηκαν από Τσίπρα- Ιερώνυμο δεν συνιστούν διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας, αλλά μια μεσοβέζικη λύση για να αφηγείται ο πρωθυπουργός στο ακροατήριό του πως παραμένει Αριστερός και για να καμαρώνει ο αρχιεπίσκοπος στο δικό του πως θα συνεχίσει να συντηρείται με κρατικό χρήμα, απλώς με διαφορετικό τρόπο από πριν. Δεν περίμενα, ωστόσο, τίποτα καλύτερο εν μέσω προεκλογικής περιόδου κι από μια κυβέρνηση η οποία ταυτίζει τις μεταρρυθμίσεις με μπαλώματα...

Γιατί θα πρέπει στο προοίμιο του Συντάγματος να αναφέρεται "εις το όνομα της αγίας κι ομοουσίου κι αδιαιρέτου τριάδος"; Πρόκειται για τον καταστατικό χάρτη τής χώρας ή, μήπως, για το ευαγγέλιο ή το κοράνι;...

Γιατί θα πρέπει, επίσης, να αναφέρεται πως επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η ανατολική ορθόδοξη εκκλησία τού Χριστού; Το Σύνταγμα δεν είναι δημοσκοπικό ή εθνογραφικό βαρόμετρο, αλλιώς να αναφέρεται επίσης ότι πιο δημοφιλής ομάδα είναι ο Ολυμπιακός κι αγαπημένο φαγητό των Ελλήνων το σουβλάκι.

Κι από πού κι ως πού πρέπει να συνεχίσουμε να πληρώνουμε οι φορολογούμενοι τους πιο αργόσχολους από τους δημόσιους υπάλληλους, τους τραγοπαπάδες; Ας αποφασίσουν τα δικαστήρια τι ακριβώς συμβαίνει με την εκκλησιαστική περιουσία για να μάθουμε ποιος έχει αδικηθεί διαχρονικά και ποιος όχι...

Κατανοώ ότι ο Αλ. Τσίπρας σκέφτεται την υστεροφημία του και θέλει να προωθήσει έστω και την τελευταία στιγμή μεταρρυθμίσεις οι οποίες να του την εξασφαλίσουν. Η συγκεκριμένη, ωστόσο, είναι του ποδαριού κι ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε είναι μεν καλύτερος από το τίποτα, αλλά θα ήταν πολύ πιο επωφελής για την εκκοσμίκευση της ελληνικής πολιτείας αν είχε προωθηθεί πολύ νωρίτερα, όταν ο πρωθυπουργός βρισκόταν καβάλα στο άλογο. Αντιδράσεις, βεβαίως, υπάρχουν κι από τους εκκλησιαστικούς κύκλους, ιδίως εκείνους που πολύ θα ήθελαν ο αρχιεπίσκοπος να εδρεύει στο Μαξίμου, αυτές όμως δεν δικαιώνουν την επιλογή Τσίπρα. Αν δεν σπάσεις αβγά δεν φτιάχνεις ομελέτα κι ο Αλέξης προτίμησε απλώς να τα βράσει λίγο...