Η αγάπη για την πατρίδα δεν φαίνεται από το πόσο μεγάλη την έχουμε τη σημαία στο μπαλκόνι...

Υπό μία έννοια αποτελεί δυστύχημα για τη χώρα ότι έχει να πολεμήσει εδώ και πολλές δεκαετίες. Κι αυτό γιατί αυτή η περίοδος ειρήνης, η οποία είναι ασυνήθιστη για το νεοελληνικό κράτος, μας έχει κάνει να λησμονούμε τι σημαίνει πόλεμος, τις συνέπειες που έχει για τους ανθρώπους και την κοινωνία μας κι επιτρέπει στους ουκ ολίγους πατριδοκάπηλους να τον προπαγανδίζουν με κάθε ευκαιρία. Ακόμα και με την Τουρκία, η οποία συνιστά άλλωστε και τον πλησιέστερο ρεαλιστικό κίνδυνο κι όχι η ΠΓΔΜ των 15.000 στρατιωτών και των μηδενικών πολεμικών αεροσκαφών, ο πόλεμος είναι πιθανότερο να προκληθεί από ατύχημα κι όχι από επιδίωξη κάποιας από τις δύο πλευρές.

Κι όμως, ο εθνικισμός, ο οποίος μας διακατέχει και είναι ίδιον των σχετικώς προσφάτως συσταθέντων εθνών- κρατών, αποτελεί εθνικό κίνδυνο μεγαλύτερο ακόμα κι από την επανάληψη των σφαλμάτων που μας οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία. Η αντίληψη του περιούσιου λαού τον οποίο επιβουλεύονται οι πάντες διατρέχει σαν καρκίνωμα μεγάλο κομμάτι τού πληθυσμού, ακόμα κι αρκετούς από εκείνους που δεν μισούν τους άλλους λαούς, “απλώς” τους θεωρούν υποδεέστερους. Ναρκωμένοι από μια ψευδαίσθηση εθνικού μεγαλείου με αναφορές πολύ παλιότερες από τα δικά μας όποια επιτεύγματα παρασυρόμαστε σε μια δίνη εθνικής εσωστρέφειας που καταντά αυτιστική κι επομένως αυτοκαταστροφική...

Το να μην μπερδεύουμε τον ίσκιο με το μπόι μας δεν θα έπρεπε να θεωρείται εθνομηδενισμός, αλλά εθνική αυτοσυνείδηση δίχως κομπλεξισμούς μικρομεγαλισμού και συμπλέγματα κατωτερότητας τα οποία συγχέουμε με εθνική περηφάνια. Η αγάπη για την πατρίδα αποδεικνύεται, άλλωστε, στην πράξη, από το πόσο, για παράδειγμα, δεν φοροδιαφεύγουμε, δεν καταστρέφουμε το φυσικό περιβάλλον και σεβόμαστε τη διαφορετικότητα που αποτελεί πλούτο για μια κοινωνία και δεν κατατρυχόμαστε από έναν απομονωτισμό που δεν ταιριάζει με τα δεδομένα μια εποχής που τρέχει γρηγορότερα από όσο αναπνέουμε. Γι’ αυτό και η αγάπη για την πατρίδα δεν φαίνεται από το πόσο μεγάλη την έχουμε τη σημαία στο μπαλκόνι μας, αλλά πρώτα και κύρια από το σεβασμό σε θεμελιώδεις πανανθρώπινες αξίες που αποκτούν θεσμική και πραγματική υπόσταση χάρη στον αγώνα μας στον τόπο που μας έλαχε να κατοικήσουμε σε αυτόν τον πλανήτη...

Υ.Γ. Καλά Χριστούγεννα σε όλες κι όλους, ο vromostomos επιστρέφει την Πέμπτη, 27 Δεκεμβρίου.