Καταναλώνω άρα υπάρχω...

Κάποιοι ειρωνεύτηκαν τον πάπα γιατί μίλησε κατά τού καταναλωτισμού, του πάθους δηλαδή να αγοράζουμε όχι μόνο πράγματα που έχουμε υλική ή πνευματική ανάγκη, αλλά κι από τεχνητό ψυχαναγκασμό. Αυτοί οι κάποιοι που τον σάρκασαν είναι λογικό να ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που ορκίζονται στον καπιταλισμό, αν και δεν είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν γι' αυτόν. Για την ακρίβεια, κανένας δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει τη ζωή του για να μπορούν οι υπόλοιποι να αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες, να παίζουν στο χρηματιστήριο ή να ανοίγουν τραπεζικούς λογαριασμούς.

Γι' αυτό κι ο καπιταλισμός είναι συνώνυμο της ελεγχόμενης δημοκρατίας, η οποία εξασφαλίζει μια επίφαση πρόσβασης στα κέντρα λήψης αποφάσεων για τους πάντες, αλλά στην ουσία την περιορίζει στους λίγους κι εκλεκτούς που είναι πρόθυμοι να υπηρετούν τους ισχυρούς χωρίς να κάνουν ερωτήσεις. Η πραγματική δημοκρατία, που δεν είναι άλλη από την άμεση, συνιστά πηγή κινδύνου για το σύστημα, επομένως είναι φυσιολογικό να περιθωριοποιείται. Κι ας είναι αυτή ο μοναδικός ίσως δρόμος που μπορεί να μας οδηγήσει στην κοινωνική δικαιοσύνη και στο σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο...

Ο καπιταλισμός θα ήταν ανάπηρος δίχως τον καταναλωτισμό, αλλά και χωρίς τα fake news που παρουσιάζονται ως ακλόνητες αλήθειες. Με τρομάζει πολλές φορές η βεβαιότητα με την οποία αρκετοί ανάμεσά μας επιχειρούν να πείθουν για την άποψή τους, βασιζόμενοι σε στοιχεία που θα πρέπει και οι υπόλοιποι να θεωρούμε αληθινά, έστω κι αν δεν είναι. Λένε, για παράδειγμα, πως στη Σουηδία αυξήθηκε ο αριθμός των βιασμών εξαιτίας των μεταναστών, αλλά είτε αγνοούν είτε παραπληροφορούν εσκεμμένως για το ότι αυστηροποιήθηκε ο σχετικός νόμος σε αυτήν τη χώρα. Όταν, όμως, δεν προσαρμόζουμε τις απόψεις μας στα γεγονότα, αλλά τα γεγονότα στις απόψεις μας είμαστε ικανοί να αποδεχόμαστε οτιδήποτε επιβεβαιώνει τις προκαταλήψεις μας κι αναπαράγει κοινωνικά στερεότυπα...