Αν έχεις εμμονή με την εσχάτη προδοσία αργά ή γρήγορα θα βρεις τις αποδείξεις...

Τα Δεκεμβριανά του 2008 αποτέλεσαν ένα άτυπο προοίμιο στην πολυετή κρίση των μνημονίων, κάτι όπως τα Ιουλιανά του 1965 στη χούντα τού 1967. Μια ολόκληρη χώρα, με αφορμή τη δολοφονία τού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, έβλεπε πως κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν μπορούσε πριν δέκα χρόνια να απαντήσει τι ακριβώς συνέβαινε. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως ακόμα και σήμερα, παρά την οικονομική κι αξιακή χρεοκοπία μας, δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε πως το μέλλον της Ελλάδας, αν θέλουμε να έχει μέλλον, δεν μπορεί να εμποδίζεται από το παρελθόν της, όσο ένδοξο κι αν ήταν αυτό κατά διαστήματα...

Αν το είχαμε αντιληφθεί δεν θα εξακολουθούσαμε, για παράδειγμα, να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές. Οι Κινέζοι λένε πως αν είσαι προκατειλημμένος με κάποιον ή κάτι αργά ή γρήγορα θα βρεις τις «αποδείξεις» που αναζητάς για να τον ξεμπροστιάσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αρνητές των Πρεσπών, οι οποίοι τώρα κρατιούνται χειροπόδαρα από κάποιες, ανώφελες είναι αλήθεια, δηλώσεις τού Ζ. Ζάεφ για να θεμελιώσουν το επιχείρημά τους περί εσχάτης προδοσίας...

Η Ελλάδα, όπως και η ΠΓΔΜ, έχουν πολύ πιο επείγοντα προβλήματα να λύσουν από το αν ο Αλέξανδρος Γ’ ήταν Έλληνας ή Σλάβος, απάντηση που έτσι κι αλλιώς γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν τελειώσει το δημοτικό ανά τον κόσμο. Κι όμως σπαταλάμε ακόμα φαιά ουσία, χρόνο κι ενέργεια κι ενδεχομένως να οδηγηθούμε και σε πρόωρες εκλογές για ένα θέμα που βασανίζει εκείνους με χαμηλή εθνική αυτοπεποίθηση, οι οποίοι με τη σειρά τους θέλουν να μεταδώσουν την ασθένειά τους και στους υγιώς σκεπτόμενους. Πότε, επιτέλους, θα ωριμάσουμε ως λαός για να μην καταφεύγουμε σε μεσσίες κι αποδιοπομπαίους τράγους;...