Σε αυτό το πλαίσιο, είναι λογικό η Ελλάδα ως μέλος τού ΝΑΤΟ και της ΕΕ να έχει ανεβεί στο αμερικανικό κι όχι στο ρωσικό άρμα. Είναι προτιμότερο να ανήκουμε στη Δύση, με όλες της τις ατέλειες, από μια Ανατολή, είτε αυτή είναι η Μόσχα είτε η Άγκυρα, που συμπεριφέρεται ακόμα με λογικές και νοοτροπίες τού 18ου αιώνα...
Σε έναν ιδανικό κόσμο ο Ντ. Τραμπ δεν θα ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ κι ο Βλ. Πούτιν της Ρωσίας. Επειδή, ωστόσο, ζούμε με τα τέρατα που γεννά αυτός ο κόσμος οφείλουμε να τα αντιμετωπίζουμε με τη λεπτότητα που απαιτείται όταν είμαστε μια χώρα λιγότερων από δέκα εκατομμύρια κι εκείνοι μαζί υπερβαίνουν το μισό δισ. Αυτό δεν σημαίνει υποτέλεια, αλλά επίγνωση μιας γεωπολιτικής πραγματικότητας η οποία δεν μας ευνοεί.
Αν, για παράδειγμα, η Ουάσιγκτον θέλει να μπει η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αρπάζουμε την ευκαιρία για να επιλύσουμε το Μακεδονικό και προς το δικό μας συμφέρον. Το να μην το έκανε η κυβέρνηση για να μην θεωρηθεί αμερικανόδουλη θα προκαλούσε μεγαλύτερη βλάβη από αυτή που φαντασιώνονται οι απανταχού πατριδοκάπηλοι...
Εθνικό συμφέρον, όμως, δεν συνιστά ούτε η υποταγή στο πολιτικό κόστος γιατί έρχονται εκλογές, όπως συμβαίνει με την απόφαση της κυβέρνησης να παγώσει για το πολύ απώτερο μέλλον την κατεδάφιση αυθαιρέτων. Μακάρι να μην ξαναζήσουμε νέο Μάτι, αλλά οι φυσικές καταστροφές στην εποχή τής άγριας κλιματικής αλλαγής έχουν την τάση να επαναλαμβάνονται ανεξαρτήτως των προσευχών μας.
Πώς θα απολογηθούν, επομένως, ο Αλ. Τσίπρας και η κομπανία του στην περίπτωση που ξαναθρηνήσουμε εκατόμβη νεκρών λόγω και των αυθαίρετων; Κάποια στιγμή, αργότερα ή νωρίτερα, θα είναι κι αυτοί πρώην και κάποια άλλη κυβέρνηση θα επιρρίπτει όλη την ευθύνη σε αυτούς. Κι εν μέρει όχι αδίκως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου