Τα Κίτρινα Γιλέκα δεν μπορούν να ζεστάνουν από μόνα τους...

Αλίμονο στις χώρες που χρειάζονται ήρωες ή πολίτες στους δρόμους να διαμαρτύρονται για τις συνθήκες τής ζωής τους. Προφανώς αυτό συμβαίνει, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία με τα Κίτρινα Γιλέκα, γιατί κάτι δεν πηγαίνει καλά. Σε διαφορετική περίπτωση η μεσαία τάξη, η οποία αποτελεί την πλειονότητα στα ευρωπαϊκά κράτη έστω κι αν το ΚΚΕ πιστεύει ακόμα ότι οι περισσότεροι ανήκουν στην εργατική τάξη, θα έμενε στα σπίτια της και θα αδιαφορούσε για τα κοινά...

Αλίμονο, όμως, και στις χώρες όπου τα δικαιώματα της πλειονότητας θίγονται μπροστά στα μάτια της κι αυτή δεν αντιδρά καθόλου. Στη Γαλλία δεν είναι λίγοι οι μικρομεσαίοι που συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδάκια γιατί μαθαίνουν πως πρέπει να εργάζονται περισσότερο αν θέλουν να απολαμβάνουν τις παροχές ενός γενναιόδωρου κοινωνικού κράτους χωρίς όμως τα απαραίτητα έσοδα για τη συντήρησή του. Στην Ελλάδα, ωστόσο, είναι απαραίτητο να αφήσουμε πίσω μας την αμηχανία που προκάλεσε η αποτυχία τής κυβερνώσας Αριστεράς να φέρει την επανάσταση που είχε υποσχεθεί και να μην συμβιβαστούμε με την επιδοματική πολιτική στην οποία καταφεύγει για να διασωθεί στις επόμενες εκλογές...

Αντί, όμως, να επαναλάβουμε τα Δεκεμβριανά του 2008 ή να μιμηθούμε τις βιαιότητες στο κέντρο τού Παρισιού τις τελευταίες ημέρες, υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να φέρουμε οι πολίτες την επανάσταση που μας υποσχέθηκαν: να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε "έξω από το κουτί", να μην επαναλαμβάνουμε αποτυχημένες πρακτικές πιστεύοντας ότι θα φέρουν καλύτερα αποτελέσματα, αλλά να συνδυάζουμε αναπόδραστες εξελίξεις, όπως την παγκοσμιοποίηση, τις νέες τεχνολογίες και την τεχνητή νοημοσύνη, με κανόνες που θα συντελούν στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην ισονομία και στην ισοπολιτεία. Ποιος ξέρει, μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο επιτυχημένο από το να καταλάβουμε ξανά τη Βαστίλη ή να ξανακάψουμε το κέντρο τής Αθήνας...