Η σλαβομακεδονική ρίχνει κυβερνήσεις μόνο στις υπανάπτυκτες χώρες...

Με ξεπερνά ότι μόλις μερικές ημέρες πριν μπει το 2019, σε αυτήν τη χώρα, η οποία βίωσε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η κυβέρνησή της κινδυνεύει να πέσει επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο να διδάσκεται η σλαβομακεδονική διάλεκτος σε ιδιωτικά φροντιστήρια. Αν αυτό δεν αποτελεί χαρακτηριστικότατο παράδειγμα πολιτικής ανωριμότητας, δεν ξέρω ποιο θα μπορούσε να αποτελέσει. Είναι, αλήθεια, η πατριδοκαπηλία και η επαναφορά τού σχήματος "εθνικόφρονες- εθνομηδενιστές" αυτό που θα μας επιτρέψει να αφήσουμε πίσω μας μια για πάντα το πρόσφατο καταστροφικό παρελθόν;...

Ο Αλ. Τσίπρας, εξάλλου, έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως η έξοδος από τα μνημόνια δεν είναι νομοτέλεια. Φυσικά κι οφείλεται σε πολιτική προσπάθεια και, κυρίως, στις θυσίες των Ελλήνων. Θα διαφωνήσω, ωστόσο, μαζί του ως προς τον πραγματικό χρόνο επίτευξής της, ο οποίος είναι δυστυχώς μελλοντικός κι όχι παροντικός...

Η Ελλάδα έχει τυπικώς και μόνο εξέλθει αυτής της σκοτεινής περιόδου και δεν αναφέρομαι στην αυστηρή εποπτεία που έτσι κι αλλιώς ως κράτος- μέλος τής ΕΕ θα είχε, έστω κι ελαφρύτερη υπό άλλες περιστάσεις. Αναφέρομαι στην κατάσταση της πραγματικής οικονομίας, η οποία δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από ορισμένα στατιστικά στοιχεία που ευνοούν πράγματι το κυβερνητικό αφήγημα...

Η ανεργία μειώνεται, αλλά οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται είναι σε σημαντικό βαθμό προσωρινές και οι αμοιβές χαμηλότερες των προσόντων των προσλαμβανόμενων. Το δημόσιο χρέος μειώνεται, αλλά το ιδιωτικό βρίσκεται ακόμα στα ύψη.

Οι εξαγωγές αυξάνονται, αλλά οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών παραμένουν υψηλές σε σχέση με τα εισοδήματα, επιχειρήσεις κλείνουν και νέες δεν ανοίγουν. Στα σχολεία και στα νοσοκομεία, επίσης, η κατάσταση επ' ουδενί επιτρέπει τους πανηγυρισμούς, μολονότι έχουν γίνει βήματα προόδου...

Τα παραδείγματα είναι πολλά, αλλά η δημόσια συζήτηση εξακολουθεί να περιστρέφεται γύρω από την παρελθοντολογία και τη σκανδαλολογία. Το μέλλον δεν φαίνεται να μας προβληματίζει, γι' αυτό και είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε ξανά και ξανά τις χειρότερες στιγμές μας...