Τρικυμία στα σταλινικά κρανία...

Η Ανανεωτική Αριστερά γίνεται κάποιες φορές οπορτουνιστική, υποκύπτοντας σε ψευδαισθήσεις είτε από αφέλεια είτε από σκοπιμότητα. Σε αντίθεση, όμως, με τη σταλινική Αριστερά δεν προσαρμόζει την πραγματικότητα στο δόγμα, αλλά τις ιδέες της στις εξελίξεις. Δεν εξηγεί, δηλαδή, την Ιστορία με τον ίδιο πάντοτε ανελαστικό τρόπο, αναζητώντας μια δικαίωση που δεν βρίσκει πάτημα στα γεγονότα και στη λογική...

Το ΚΚΕ ισχυρίζεται πως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν μας προσφέρουν την ασφάλεια που μας υπόσχονται, όπως και οι διάφορες αμυντικές συμφωνίες που κάνουμε. Έχει δίκιο. Η Ουκρανία, όμως, ούτε μέλος τού ΝΑΤΟ είναι ούτε της ΕΕ κι ωστόσο δεν αισθάνεται ιδιαιτέρως ασφαλής αυτές τις ημέρες. Το ίδιο και η Κύπρος το 1974. Χωρίς, συνεπώς, να υπερπροβάλλουμε τα πλεονεκτήματα του να ανήκουμε σε διεθνείς συμμαχικούς μηχανισμούς δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στο ότι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα είναι πολύ πιο ευάλωτη αν μείνει μόνη της. Το διαπιστώσαμε, άλλωστε, και κατά την περίοδο των μνημονίων...

Στον Περισσό, εξάλλου, προσπαθούν να μας πείσουν πως όχι μόνο οι λαοί τής Σοβιετικής Ένωσης, αλλά παντού στον πλανήτη ζούσαν ειρηνικά κι ευτυχισμένα μέχρι που διαλύθηκε ο μαρξισμός- λενινισμός κι από τότε η γη μας έχει μετατραπεί σε μια πυριτιδαποθήκη. Λες και η Σοβιετική Ένωση δεν ήταν και η ίδια μια ιμπεριαλιστική δύναμη με σφαίρες επιρροής, με εισβολές- Ανατολική Γερμανία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Αφγανιστάν- και με πολέμους δι' αντιπροσώπων ("proxy wars"), όπως στην Κορέα, στο Βιετνάμ ή στην Αφρική. Δυστυχώς, σύντροφοι, ο ιμπεριαλισμός δεν ευδοκιμεί μόνο στον καπιταλισμό, αλλά ευδοκίμησε και στον ψευδοκομμουνισμό, που αμαύρωσε την έφοδο στον ουρανό...