Οι έντιμοι που είναι έντιμοι στέλνουν όπλα και στους ουιγούρους...

Βάλτε στην άκρη για μια στιγμή πόσο γεωπολιτικώς και γεωστρατηγικώς επικίνδυνο είναι η Ελλάδα να έχει πολεμική εμπλοκή- με την αποστολή πολεμικού υλικού ή κι εκστρατευτικού σώματος- στην Ουκρανία. Θα μπορούσε να σας το εξηγήσει καλύτερα από μένα ο Τ. Ερντογάν, η χώρα τού οποίου κρατά (για μια ακόμα φορά) το ρόλο τού επιτήδειου ουδέτερου. Είναι, όμως, έντιμο να μην κάνουμε τα πάντα για να αποτρέψουμε τη Ρωσία να κατακτήσει την Ουκρανία ώστε να βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά τής Ιστορίας, που λέει και μια ψυχούλα στο Μαξίμου;

Δεν είναι έντιμο. Δεν ήταν, όμως, επίσης έντιμο να επιτρέπουμε, για παράδειγμα, ρωσόφωνοι να σφάζονται από νεοναζί στην ανατολική Ουκρανία από το 2014 ίσα με σήμερα, αντιπολιτευόμενοι τον Άσαντ στη Συρία να σκοτώνονται με χημικά αέρια ή οι ουιγούροι από τους Κινέζους. Τι θα κάνουμε επομένως; 

Θα στείλουμε κι εκεί όπλα και στρατιώτες, σιγοντάροντας δυνάμεις που επεμβαίνουν μόνο όπου έχουν συμφέροντα κι όπου τους παίρνει να το κάνουν; Γι' αυτό κι απαιτείται τουλάχιστον σοβαρότητα και μακροπρόθεσμη στρατηγική όταν ασκείς εξωτερική πολιτική ως κράτος κι όχι απλώς ως ντελιβεράς υπερδυνάμεων...

Αν ζούσαμε σε έναν κόσμο όπου πρυτάνευαν οι αρχές τής ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας δεν θα καλούμασταν καν να απαντούμε σε ερωτήματα που τριβελίζουν την ηθική μας. Κι αν ήμασταν Αμερικανοί, Ρώσοι, Κινέζοι, ακόμα και Γερμανοί ενδεχομένως θα είχε ένα νόημα να πιέζουμε τις κυβερνήσεις μας να παραμερίσουν τους ιμπεριαλισμούς τους και να το δουν αλλιώς. 

Ακόμα κι αν ήμασταν Ελβετοί ή Δανοί θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Ζούμε, όμως, με τη διαχρονική απειλή τής γειτονικής Τουρκίας και συνεπώς οποιαδήποτε απόφαση που λαμβάνουμε στην εξωτερική μας πολιτική δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από αυτόν τον κίνδυνο. Ο Αλέξης Τσίπρας το κατάλαβε και είναι ένας σοβαρός λόγος που η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια επιτυχημένη εξαίρεση σε έναν κανόνα άσκησης εξωτερικής πολιτικής που εμπεριέχει μπόλικο πατριωτισμό και συναισθηματική έξαρση αλλά πολύ λίγο νιονιό. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως διατρέχουμε μια χρονιά που τελειώνει σε '22, κάτι που θα έπρεπε να μας κάνει ακόμα προσεκτικότερους για το πού μπορούν να οδηγήσουν οι εθνικισμοί και τα μεγάλα λόγια...