Έγκλημα η τιμωρία του Ντοστογιέφσκι...

Θα περάσουν χρόνια, ενδεχομένως και πολλά, και ούτε θα είναι αρκετή η αποκαθήλωση του Βλ. Πούτιν για να αποχαρακτηριστεί η Ρωσία ως κράτος- παρίας από τη διεθνή κοινότητα. Η ζημιά είναι μεγάλη κι όχι άμεσα αναστρέψιμη. Αλίμονο, όμως, αν αυτό ισχύσει και για το σύνολο του ρωσικού λαού, για την ιστορία του, τον πολιτισμό ή τον αθλητισμό του...

Είναι δυνατό να τιμωρούμε, για παράδειγμα, σήμερα τον Τσαϊκόφσκι και τα Μπαλσόι ή αύριο μεθαύριο, ενδεχομένως, τον Ντοστογιέφσκι και τον Τολστόι; Όπως δεν ακυρώσαμε το γερμανικό πολιτισμό λόγω της ναζιστικής θηριωδίας, ομοίως δεν πρέπει να τιμωρήσουμε το ρωσικό εξαιτίας ενός ιμπεριαλιστή ηγέτη, λες και οι ηγέτες τής Δύσης είναι λιγότερο ιμπεριαλιστές. Ο πολιτισμός κι ο αθλητισμός έχουν τη δική τους αυταξία, πολύ πιο διαχρονική και ουσιώδη από τα πολιτικά και γεωστρατηγικά παιχνίδια...

Πριν, εξάλλου, κατηγορήσουμε συλλήβδην τους Ρώσους γιατί στηρίζουν τον αυταρχικό πρόεδρό τους, ο οποίος δεν διστάζει ακόμα και να δολοφονεί τους πολιτικούς του αντιπάλους, ας αναρωτηθούμε πόσο αντισταθήκαμε κι εμείς ως λαός, για παράδειγμα, στη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ο ρωσικός λαός, όπως βεβαίως κι ο ουκρανικός, χρειάζονται την αμέριστη συμπαράστασή μας κι όχι το στιγματισμό τους από τους συνήθεις επαναστάτες τού καναπέ και του πληκτρολογίου. Ποτέ δεν ωφέλησε τους λαούς το διαίρει και βασίλευε και ποτέ δεν πρόκειται να τους ωφελήσει...