Το τελευταίο επεισόδιο θέλει την Αριστερά- ίσως λόγω κάποιας νοσταλγίας για τα σοβιέτ- να υποστηρίζει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Μόνο που κι αυτό το παραμύθι δεν έχει δράκο παρά μόνο έναν απομονωμένο πρωθυπουργό, όπως φάνηκε και στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής όπου τον Κ. Μητσοτάκη, σε αντίθεση με τον Τ. Ερντογάν, δεν τον έπαιζε κανείς. Η Ελλάδα αποδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, προκεχωρημένο φυλάκιο της αυτοκαταστροφής ποντάροντας τα πάντα σε ένα άλογο που μας σνομπάρει κι από πάνω...
Πόσο χαρακτηριστικώς δεξιό είναι να μην συμμαχείς με Ισπανία και Πορτογαλία για να μειωθούν τα τιμολόγια ρεύματος και χάσουν τα υπερκέρδη τους οι χορηγοί σου και την ίδια ώρα να κατηγορείς τους αντιπάλους σου για πουτινισμό. Δεν είμαστε η Αλβανία τού Χότζα για να μην ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για τον πρωθυπουργό μας, που πολύ θα τον βόλευε να ενημερωνόμασταν μόνο από τον Αρ. Πορτοσάλτε ή τον Γ. Αφτιά. Γι' αυτό κι όσο καθυστερεί την απόφαση για εκλογές καρφώνει ένα ακόμα καρφί στο πολιτικό του φέρετρο. Σιγά μην κλάψω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου