Προδίδει και την πατρίδα αυτός που προδίδει τον άνθρωπο...

Κατά τη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών πολλοί Έλληνες είχαν απευθυνθεί σε διεθνείς θεσμούς, ζητώντας τους να επιβάλουν κυρώσεις σε βάρος τής χώρας μας, για προφανείς λόγους. Ήταν ανθέλληνες, προδότες, εχθροί τής πατρίδας τους, όπως τους κατηγορούσαν τότε οι συνταγματάρχες; Μάλλον όχι, όπως δεν είναι ανθέλληνες, προδότες κι εχθροί τής πατρίδας όσοι σήμερα καταγγέλλουν τα push backs στο Αιγαίο, που ενδεχομένως να έχουν ήδη στοιχίσει ανθρώπινες ζωές...

Αγάπη για την πατρίδα δεν σημαίνει αγάπη για την πατρίδα που θέτει σε διακινδύνευση ανθρώπινες ζωές, αν δεν τις αφαιρεί κιόλας. Η αγάπη για τον άνθρωπο, άλλωστε, θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη, τουλάχιστον αν όσοι καμώνονται τους χριστιανούς ασπάζονται τα λόγια τού Ιησού κι όχι μόνο τα ειδωλολατρικά τελετουργικά των ύστερων καπηλευτών του. Κι αν αυτό ισχύει για κάθε έτος, ισχύει πολύ περισσότερο για φέτος, που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τον ξεριζωμό των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν θεωρούνταν και πολύ Έλληνες και χριστιανοί από τους "ελληναράδες" του 1922...

Δεν ξέρω αν ο Ιάσ. Αποστολόπουλος είναι ήρωας ή απατεώνας, γι' αυτό κι αδυνατώ να στοιχηθώ πίσω από τους υπερασπιστές ή τους τιμητές του. Γνωρίζω, όμως, ότι βρισκόμαστε στο στόχαστρο μιας σειράς διακρατικών οργανισμών για παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο κι αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία τής τουρκικής διπλωματίας σε βάρος τής χώρας μας... 

Μπορεί, εξάλλου, οι σύμμαχοι να μην ρίξουν ούτε πιστολιά για την εθνική μας κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά ούτε είναι διατεθειμένοι να μας κατηγορήσουν για πράγματα που δεν έχουν βάση. Πώς στεκόμαστε, συνεπώς, απέναντι στην αλήθεια; Αν την θεωρούμε αντεθνική χρέος μας είναι να αλλάξουμε συμπεριφορές κι όχι να πετροβολούμε τους κήρυκές της. Προδίδει, άλλωστε, και την πατρίδα αυτός που προδίδει τον άνθρωπο...