Οι μαύροι κύκνοι έσωζαν πάντα την τιμή της δημοκρατίας...

Τέλειο έγκλημα δεν υπάρχει ούτε στα αστυνομικά μυθιστορήματα, δεν θα μπορούσε συνεπώς να αποτελεί εξαίρεση το σκάνδαλο των υποκλοπών στην πραγματική ζωή. Είναι αλήθεια ότι το καθεστώς Μητσοτάκη ελέγχει, κατά το μάλλον ή ήττον, πολλούς από τους αρμούς τής εξουσίας κι αυτό του γέννησε την ψευδαίσθηση της πλήρους ατιμωρησίας ό,τι κι αν έκανε. Τα κάστρα, ωστόσο, πέφτουν από μέσα και συνήθως από "μαύρους κύκνους" που αναζητούν το φως και δεν βολεύονται με το σκοτάδι...

Ο Χρήστος Ράμμος είναι ο μαύρος κύκνος τής δικής μας ιστορίας, ο απρόβλεπτος παράγοντας που γκρεμίζει το όνειρο Μητσοτάκη για μια δεύτερη τετραετία. Όπως και με τη δολοφονία Λαμπράκη, δεν είναι η ελεγχόμενη από το δεξιό παρακράτος ηγεσία τής δικαιοσύνης που βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά, αλλά "a few good men and women" στην ΑΔΑΕ. Πάντοτε, άλλωστε, και ιδίως σε αυτήν τη χώρα είναι οι λίγοι αυτοί στους οποίους η δημοκρατία χρωστά τα περισσότερα...

Στο Μαξίμου έχουν αλλάξει πολλά αφηγήματα για το τι συνέβη με τις παρακολουθήσεις. Από εκεί που μας έλεγαν πως δεν γίνονταν καθόλου έφτασαν σήμερα να τις χρεώνουν σε ρυπαρά δίκτυα για τα οποία δεν είχε καμία γνώση ο πρωθυπουργός. Ο ίδιος πρωθυπουργός που από την πρώτη εβδομάδα τής διακυβέρνησής του έθεσε υπό τον απόλυτο έλεγχό του την ΕΥΠ στην οποία έβαλε επικεφαλής έναν άνθρωπο που άλλαξε ακόμα και το νόμο για να έχει έστω τα τυπικά προσόντα ώστε να είναι διοικητής της. Στην ουσία έχουν μείνει με το επιχείρημα πως ο "Μητσοτάκης δεν είναι δολοπλόκος, αλλά ανίκανος". Οι πιο θλιβεροί, εν τω μεταξύ, δεν είναι οι συνεργάτες, οι υπουργοί και οι βουλευτές του, που πληρώνονται για να παριστάνουν τους χαζούς, αλλά τα ορφανά τού αντί- ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και του "μένουμε Ευρώπη" που εμφανίζονται ακόμα και σήμερα βασιλικότεροι του βασιλέως να περιγράφουν τα ανύπαρκτα ρούχα ενός ακόμα βασιλιά που σε λίγες εβδομάδες θα είναι έκπτωτος...