Ο ένας παρακολουθεί τον άλλο; Νέα έχετε να μου πείτε;...

Ωστε μας παρακολουθούν; Σοβαρά μιλάτε, δε μπορώ να το πιστέψω, πέφτω από τα σύννεφα, αυτό είναι κεραυνός εν αιθρία! Φυσικά και μας παρακολουθούν, μας παρακολουθούσαν από την εποχή που στέλναμε αγγελιοφόρους και σήματα καπνού για να επικοινωνούμε, που μετακινούμασταν με άλογα, που δεν είχε εφευρεθεί η τυπογραφία. Πόσο αφελής μπορεί να είναι κανείς για να πιστεύει ότι αυτό δε συμβαίνει σήμερα, όταν με ένα κλικ στον ηλεκτρονικό μας υπολογιστή μπορούμε να συνεννοηθούμε με κάποιον στο Λος Αντζελες ή στο Πεκίνο; Είναι δυνατό να υπάρχουν ακόμα ανάμεσά μας άνθρωποι που να θεωρούν πως οι κυβερνήσεις τους δεν τους παρακολουθούν ή δεν παρακολουθεί η μια την άλλη όταν στην καθημερινότητά μας αφήνουμε τόσα ηλεκτρονικά αποτυπώματα, αλείφοντας με "βούτυρο" το ψωμί τους;...

Οι ΗΠΑ δεν είναι σύμμαχοι της Ευρώπης, όπως η Ευρώπη δεν είναι φίλη τής Ρωσίας και η Ρωσία τής Κίνας και η Κίνα των ΗΠΑ και το αντίστροφο. Είναι αντίπαλοι που απλώς δεν έχουν κηρύξει τον πόλεμο ο ένας στον άλλο επισήμως, αλλά που αλληλοϋπονομεύονται με χίλιους δυο τρόπους, είτε πρόκειται για το διπλωματικό, οικονομικό ή επιχειρησιακό πεδίο. Επομένως, αδυνατώ να συγκρατήσω τα γέλια μου όταν ακούω και διαβάζω διάφορους ερασιτέχνες ή επαγγελματίες αδαείς να ισχυρίζονται πως ο Θ. Πάγκαλος έβλαψε τα εθνικά συμφέροντα γιατί "αποκάλυψε" ότι παρακολουθούσαμε την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα. Λες και οι αμερικανοί δεν το ήξεραν ή λες κι εκείνοι δεν έκαναν το ίδιο. Κι αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε και τον υπάλληλο της Vodafone, Κώστα Τσαλικίδη. Α, συγγνώμη, ξεχάστηκα: αυτός "αυτοκτόνησε" με ναυτικό κόμπο, αν και δεν είχε κάνει ούτε μια ημέρα λοστρόμος...

Η εξουσία δεν εμπιστεύεται το λαό. Αντιθέτως, πάντοτε φοβόταν το ξύπνημά του και τη συνεπακόλουθη ανατροπή της. Γι' αυτό και προσπαθεί να τον ελέγχει με όσα μέσα έχει στη διάθεσή της: από τα όργανα βίαιης καταστολής και τα μέσα μαζικής προπαγάνδας μέχρι τους "κοριούς". Γι' αυτό και είναι, επίσης, αστείο η δήθεν δημοκρατική Δύση να δείχνει με το δάχτυλο απολυταρχικά καθεστώτα για καταπάτηση των ανθρωπίνων ελευθεριών. Μπορεί, για παράδειγμα, στη Βόρειο Κορέα ή στην Κούβα να το κάνουν με πιο εξόφθαλμο τρόπο, αυτό όμως δε σημαίνει πως οι ΗΠΑ ή η Ευρώπη είναι σε θέση για να δίνουν μαθήματα. Κι αυτό όχι μόνο εξαιτίας τού βρόμικου παρελθόντος τους (να θυμηθώ, για παράδειγμα, τα εγκλήματα της αποικιοκρατίας;), αλλά και του φασιστικού παρόντος τους. Την τελευταία φορά που κοίταξα, το Γκουαντάναμο ήταν ακόμα ανοιχτό, η θανατική ποινή ίσχυε σε πολλές αμερικανικές πολιτείες, μετανάστες σκοτώνονταν κατά εκατοντάδες τη φορά στη Μεσόγειο ή συνωστίζονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι λαοί υπέφεραν από πείνα για να μπορούν τα "golden boys" να εξακολουθούν να απολαμβάνουν τα μπόνους τους στον "όμορφο" παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό μας. Με όλα αυτά γιατί να μπουν στον κόπο να μας ψεκάσουν, αφού μας έχουν ήδη του χεριού τους;...  

 

Χειρότερη από τη δεξιά η Αριστερά που δεν αλλάζει...

Το ΚΚΕ θα μπορούσε πολύ άνετα να είναι σήμερα πρώτη πολιτική δύναμη, πολύ πιο πάνω από το ΣΥΡΙΖΑ. Διαθέτει πιο συγκροτημένη ιδεολογική αναφορά, μεγαλύτερη διαχρονικότητα, πιο οργανωμένο κομματικό στρατό και τοποθετήσεις οι οποίες προέβλεψαν την κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού για όσους βρίσκονται στη "σκοτεινή πλευρά τού φεγγαριού". Τότε τί έχει το "έρμο" και μαραίνεται; Φταίνε οι δεξιοί διαστρεβλωτές τής κομμουνιστικής ιστορίας ή μήπως οι αριστεροί οπορτουνιστές; Το πρόβλημα, ωστόσο, του Περισσού είναι αυτό ακριβώς, πως θεωρεί εκ του...περισσού την όποια αυτοκριτική κι όταν αυτή έρχεται από μέλη του κι όχι από την ηγεσία τότε ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία. Γι' αυτό και δεν ήταν έκπληξη η απόλυση του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου από το "Ριζοσπάστη". Μόνο που με αυτήν τη λογική ένας καλύτερος κόσμος δεν είναι εφικτός, παρά τα όσα προπαγανδίζει το κομματικό σύνθημα, γιατί έτσι όπως τον θέλει το ΚΚΕ στην πράξη δεν είναι καλύτερος από αυτόν που υποφέρουμε σήμερα...

Η Αριστερά που δεν αλλάζει αλλά προσκολλάται σε δόγματα, αυτούς τους καταστροφείς τής ανθρώπινης ελευθερίας, είναι χειρότερη από τη δεξιά. Κι αυτό όχι γιατί η δεξιά είναι πιο έντιμη. Κι αυτή φορά φιλολαϊκό μανδύα για να κρύψει τίνος τα συμφέροντα πραγματικά επιδιώκει. Οι νεοφιλελεύθεροι, για παράδειγμα, θα σου πουν πως οι επιχειρηματίες δεν πρέπει να φορολογούνται για να δημιουργούν θέσεις εργασίας. Δεν θα σου εξηγήσουν ποτέ πως αυτό είναι, απλώς, το τυράκι για να πιαστεί το πόπολο στη φάκα των κοινωνικών ανισοτήτων. Η Αριστερά που δεν αλλάζει είναι χειρότερη από τη δεξιά γιατί παίρνει στο λαιμό της εκείνους που πραγματικά πιστεύουν και θέλουν να αγωνιστούν για ένα δικαιότερο μέλλον. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν βλέπουν πως κάποιος απολύεται από το "Ριζοσπάστη" γιατί δεν υπόγραψε ατομική σύμβαση εργασίας ή γιατί δε συνεμορφώθη προς τα υποδείξεις ή όταν τίθεται ζήτημα κομματικής πειθαρχίας στις βουλές τού αρχηγού και της ομάδας του, όπως συμβαίνει στο ΣΥΡΙΖΑ, αποξενώνονται. Κι έτσι η Αριστερά μένει μόνη με τις μετριότητες της κομματικής νομενκλατούρας και τους εραστές τής μικροεξουσίας προκειμένου να σχεδιάσει μια επανάσταση η οποία είναι αδύνατο να σηματοδοτήσει κάτι περισσότερο από μια αλλαγή φρουράς στη διαχείριση της φαυλότητας...

Το ΚΚΕ δε μπορεί να σώσει την εργατική τάξη γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Απλώς έχει βρει το δικό του "target group" κι αυτό απομυζά. Προφανώς και δεν εννοώ τις χιλιάδες των αγνών μελών που αγοράζουν το "Ριζοσπάστη" και τα κουπόνια τους για να συνδράμουν το Κόμμα, αλλά την ηγεσία του που εξακολουθεί να θεωρεί πως ο Μαρξ δεν θα άλλαζε ούτε μια γραμμή από το "Κεφάλαιό"του αν είχε ζήσει την αποτυχία τού υπαρκτού σοσιαλισμού, να λατρεύει τον Στάλιν σα να μη σφαγιάστηκαν ποτέ εκατομμύρια αντιφρονούντες από τα χεράκια τού "πατερούλη" και να "εκτελεί" σύγχρονους Πλουμπίδηδες σα να μην έμαθε ποτέ από τα τετρατώδη λάθη τού παρελθόντος του. Ο Δημ. Κουτσούμπας, η Αλ. Παπαρήγα και οι συν αυτοίς δε διαφέρουν και πολύ από τους μουλάδες τού Ιράν ή από τους δικούς μας τραγοπαπάδες που θεωρούν, επίσης με τη σειρά τους, πως αν ζούσαν σήμερα ο Μωάμεθ κι ο Jesus Christ Superstar αντιστοίχως δεν θα άλλαζαν ούτε λέξη από τη διδασκαλία τους. Η μόνη χρησιμότητα των δογμάτων είναι να τονώνουν την αυτοπεποίθηση των φτωχών τω πνεύματι και να βουλιάζουν στην κοινωνική ανυποληψία όσους μπορούν να σκέφτονται διαφορετικά από τα καθιερωμένα. Γι' αυτό και το ΚΚΕ δεν είναι το κόμμα σου λαέ, αλλά ένας ακόμα νταβατζής σου...    

 

Τί να ξέρουν από πολιτική οι μικροπολιτικοί;...

Θα έπρεπε ή όχι να κληθούν οι βουλευτές τής Χρυσής Αυγής στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου; Είναι το ΠΑΣΟΚ εγκληματική οργάνωση, ναι ή ή ου; Θα φύγει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης από το ΣΥΡΙΖΑ; Μέσα στην τόση παραπολιτική, πού να βρεθεί χώρος για να ακουστεί ο Αντ. Μανιτάκης, ο οποίος είπε το μοναδικό σοβαρό πράγμα που διάβασα το τριήμερο: το ότι σε αυτήν την χώρα, η οποία κυβερνιέται χωρίς σχέδιο, δεν ακούμε για πολιτικές παρά μόνο γα πολιτικαντισμούς. Κατανοώ ότι οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, ακόμα κι αν αφορούν "γίγαντες" της διανόησης όπως ο Απ. Τζιτζικώστας κι ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος, είναι πιο "σέξι" από μια ουσιαστική συζήτηση για την παιδεία, την υγεία ή τη δημόσια διοίκηση. Όσο, όμως, απορροφά τη σχολιαστική μας ενέργεια το τίποτα που καμώνεται το σπουδαίο τόσο περισσότερο μοιάζουμε με τους ανόητους που τους δείχνουν το φεγγάρι, αλλά εκείνοι κοιτούν το δάχτυλο...

Η διαχείριση των συμβόλων κι όχι η ουσία είναι ένα από τα σοβαρότερα διαχρονικά προβλήματα (και) του ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Παλιότερα βγάζαμε σπυράκια όταν αλβανοί σήκωναν την ελληνική σημαία, τώρα σπαταλούμε χρόνο που δεν έχουμε για να μαλώνουμε για το αν πρέπει να γίνονται παρελάσεις ή όχι. Και το δυστύχημα είναι πως σε όλο αυτό το μικροπολιτικό πανηγυράκι, πέρα από την "υπερευαίσθητη" εθνικιστική δεξιά, πρωτοστατεί και η Αριστερά. Αν ήμουν στο καφενείο, θα έλεγα κάτι βαρύτερο. Εδώ θα περιοριστώ να γράψω πως ελάχιστα με απασχολεί αν κάθε 28η Οκτωβρίου ή 25η Μαρτίου οι μαθήτριες που παρελαύνουν με τις μίνι φούστες τους προσβάλλουν τους μαχητές τής Κορυτσάς και τουΤεπελενίου ή τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη. Και σχεδόν καθόλου, επίσης, δε με ενδιαφέρει αν οι παρελάσεις παραπέμπουν σε φασιστικά καθεστώτα κι όχι σε δημοκρατικά πολιτεύματα. Δεν είναι αυτά τα προβλήματα. Δεν ήταν στις καλύτερες οικονομικώς ημέρες, πόσω μάλλον τώρα...

Ποιός να συζητήσει, όμως, για πραγματική πολιτική σε αυτήν τη χώρα; Οι "απόφοιτοι" του κομματικού σωλήνα, με "μεταπτυχιακά" στα ρουσφέτια και στους βυζαντινισμούς και "διδακτορική διατριβή" στη διαφθορά; Οι δημοσιογράφοι που έχουν μετατρέψει το κουτσομπολιό σε ύψιστη πολιτική αξία και την Κατίνα τής γειτονιάς σε πρωτοσέλιδο; Ή, μήπως, το πόπολο, που ταξικώς ασυνείδητο, θεσμικώς απαίδευτο κι εθισμένο στο σκουπιδαριό όπως είναι θα μπορέσει να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι, το σοβαρό από το σοβαροφανές και το επείγον από το τετριμμένο; Επομένως, είναι προτιμότερο να ασχολούμαστε με το πού θα βάλουν τα οπίσθιά τους οι χρυσαυγίτες βουλευτές στις εθνικές επετείους, πόσα παϊδάκια έφαγε ο Κ. Καραμανλής και πόση ώρα έκανε κανόε καγιάκ ο ρεζίλης των Παπανδρέου στις διακοπές τους από οτιδήποτε άλλο που ίσως κινητοποιήσει το νου μας. Αλίμονο, πόσο θα άντεχε το σημερινό σύστημα αν αυτοί που το στηρίζουν με την θέλησή τους ή με την ανοχή τους αποκτούσαν κριτική σκέψη και χρησιμοποιούσαν το μυαλό τους;...           

Η τρόικα φταίει για πολλά, όχι για όλα...

Οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτή η κυβέρνηση δεν παρατά εύκολα τα όπλα, αν και μόνο όταν αφορά την επιβίωσή της. Γι' αυτό και τώρα που το "Σχέδιο Α" καταρρέει, δηλαδή η άνευ όρων σύμπλευση με την τρόικα και η ταύτιση με τις πολιτικές της, έχει βάλει μπροστά το "Σχέδιο Β". Τί λέει αυτό; "Θα πετάξουμε την ευθύνη για όλα τα δεινά τής χώρας στους δανειστές, ώστε να απαλλαγεί το εγχώριο πολιτικό σύστημα από τις κολοσσιαίες ευθύνες του και να δοθεί στην κρίση τού λαού, όταν προκύψουν εκλογές, πιο καθαρό από ποτέ". Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι τυχαίο πως τα μιντιακά παπαγαλάκια τής ελίτ νυχθημερόν υβρίζουν την τρόικα και τους εκπροσώπους της και υμνούν την κυβέρνηση για τα "όχι" που της λέει σε καθαρώς θεωρητικό επίπεδο. Θυμίζω απλώς πως πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που μέχρι πρότινος μας πιπίλιζαν τα αφτιά πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τα μνημόνια...

Ούτε ο Μανωλιός άλλαξε, ωστόσο, ούτε έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Είναι ίδιος κι απαράλλαχτος με αυτόν που έχουμε γνωρίσει τα τελευταία 40 χρόνια. Κι αυτό δεν είναι απόπειρα μείωσης των θετικών τής μεταπολίτευσης, αλλά μια υπενθύμιση πως όλα, είτε είναι όμορφα είτε άσχημα είτε ουδέτερα, κάποια στιγμή τελειώνουν κι όσοι ζουν με την αυταπάτη πως θα διαρκέσουν για πάντα οφείλουν, έστω για πρώτη φορά στη ζωή τους, να κοιτάξουν την αλήθεια κατάματα. Η ευθύνη τής τρόικας είναι πως δεν έδωσε στον ασθενή φάρμακο για να θεραπευτεί αλλά δηλητήριο. Κι αυτή η ενοχή θα την βαραίνει για πάντα. Μην κοροϊδευόμαστε όμως, ο ασθενής δεν αρρώστησε από το ΔΝΤ ή, τέλος πάντων, δεν οφείλεται αποκλειστικώς στους ξένους η αρρώστια. Αυτοί ήθελαν να αλώσουν την Πόλη, κι όπου Πόλη βάλτε δίπλα της τη λέξη ευρωζώνη. Εμείς γιατί αφήσαμε την Κερκόπορτα ανοιχτή; Γιατί,για παράδειγμα, στήσαμε ένα κράτος που εξυπηρετεί τους ημετέρους και κάναμε μειονότητα τους άξιους κι εργατικούς; Και γιατί εκείνους που έκαναν αυτό το σφάλμα, από πρόθεση ή άθελά τους, θα πρέπει να τους συνυπολογίζουμε στις σώφρονες δυνάμεις αυτού του τόπου; Κάτι δε στέκει με την εξίσωση των ευθυνών, γι' αυτό και το αποτέλεσμα που βγαίνει δεν αντέχει στη σκληρή κριτική τής πραγματικότητας...      

Στην Ανγκελα το είπαν;...

Λένε πως σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός τύφλα να 'χει η πεθερά. Ενδεχομένως αυτό να ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις και με βασικές προϋποθέσεις πως το ζευγάρι αγαπιέται και πως μπροστά στην αγάπη δε λογάριασε ποτέ την αντίδραση των πεθερικών. Τί γίνεται, όμως, όταν ο γάμος δεν προήλθε από έρωτα, αλλά από συμφέρον; Και τί συμβαίνει όταν ναι μεν θέλει ένα ζεύγος να παντρευτεί, αλλά πρώτα έχει φέρει την κακιά πεθερά στο σπίτι του; Αλήθεια, θέλετε να σας απαντήσω ή σας είναι αρκετή η προγραμματική συμφωνία Σαχλαμαρά-Βενιζέλου για να λύσει τις απορίες σας;...

Είναι προφανές ότι οι 43 κοινές θέσεις που συμφώνησαν ο πρωθυπουργός με τον αντιπρόεδρό του δεν θα έχουν μεγαλύτερη διαχρονικότητα από το χαρτί υγείας που χρησιμοποιούμε στις τουαλέτες μας. Αρκεί να ανατρέξετε στην προγραμματική συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ μετά από τις εκλογές τού Ιουνίου τού 2012 και να διασταυρώσετε πόσα από αυτά που καταγράφηκαν σε γραπτό κείμενο εφαρμόστηκαν στην πράξη για να σχηματίσετε μια καλή εικόνα και για την αξιοπιστία τού νέου κομματικού σχηματισμού "Πασοκονεοδημοκρατία", που είναι τόσο φρέσκος όσο οι ιδέες τού Αντ. Σαχλαμαρά και τόσο διαφανής όσο ο βίος και η πολιτεία τού Β. Βενιζέλου. Ο καθένας μας έχει δικαίωμα να ισχυρίζεται πως έμαθε από τα λάθη τού παρελθόντος και γι' αυτό δεν έχει σκοπό να τα επαναλάβει στο μέλλον.Μπορεί, για παράδειγμα, να διατρανώνει πως δεν θα πάρει νέα μέτρα άγριας λιτότητας και να παριστάνει τον καμπόσο για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την κυβέρνηση, αλλά και για την αξιωματική αντιπολίτευση...

Το ζήτημα είναι, ωστόσο, να μη λυγίσει με τον πρώτο εκβιασμό που θα δεχθεί από την Ανγκ. Μέρκελ και να μη συμπεριφερθεί πάλι σαν κουτάβι που θα γαβγίσει, αλλά στο τέλος θα γλείψει. Αν η τρόικα θέλει ξανά να παίξει βρόμικα, είναι ώρα, ακόμα και τώρα, να πράξουμε κι εμείς το ίδιο. Στην Αγρια Δύση αν κάποιος σου τραβήξει πιστόλι, δεν του λες "περίμενε να το συζητήσουμε λιγάκι". Τραβάς κι εσύ κι ο πιο γρήγορος ας νικήσει. Το να δικαιωθεί το πτώμα μας και να ακούσει όμορφους επικήδειους για την θυσία του γιατί φέρθηκε "συνετά"και δεν απείλησε, για παράδειγμα, με στάση πληρωμών που θα συμπαρασύρει στον όλεθρο ολόκληρη την ευρωζώνη δε μου λέει τίποτα. Μια ζωή την έχουμε και είναι κρίμα να επιτρέπουμε να μας την πολτοποιούν μόνο και μόνο γιατί φοβόμαστε να πάρουμε άλλο δρόμο από αυτόν που μας δείχνουν οι τσοπάνηδες.Πόσω μάλλον όταν έχει αποδειχθεί η ανικανότητα και φαυλότητά τους...     

 

Πώς σε θαυμάζω Βαγγέλη!

Αν φορούσα καπέλο, θα το 'βγαζα για χάρη τού Β. Βενιζελου! Ο τύπος είναι ασυναγώνιστος, αν κι αδικείται από την εποχή που του 'λαχε για να κάνει τις καντρίλιες του. Αν οι ιστορικές συμπτώσεις ήταν πιο ευμενείς μαζί του, θα έπρεπε να είχε γεννηθεί στη Ρώμη τής Αγριππίνας και του Καλιγούλα ή στο Βυζάντιο του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας, άντε στην αυλή τής Αικατερίνης τής Ρωσίας ή σε διπλανό δωμάτιο από το Ρασπούτιν. Πείτε μου εσείς ποιός άλλος θα κατάφερνε, μολονότι η προσωπική του δημοτικότητα βρίσκεται στα τάρταρα και το κόμμα τού οποίου ηγείται θα ανήκει σύντομα στην εξωκοινοβουλευτική κεντροαριστεροδεξιά, να είναι ταυτοχρόνως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, υπουργός Εξωτερικών και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κι όλα αυτά την ώρα που αν ασχοληθεί σοβαρά μαζί του η δικαιοσύνη, θα πρέπει να δημιουργηθεί στην Ευελπίδων μια ειδική εισαγγελία μόνο για τα ποινικά του ανομήματα. Δεν είναι λογικό, επομένως, να φθονούν το Μπένι οι μεγαλύτεροι συνωμότες κι εκβιαστές που πέρασαν από αυτόν τον πλανήτη;...

Ο Β. Βενιζέλος είναι ακριβώς ο τύπος τού ανθρώπου που δεν τον θες για φίλο σου, αλλά αναγκάζεσαι να τον συναναστρέφεσαι γιατί δεν τον θέλεις κι εχθρό σου. Υπό αυτήν την έννοια αισθάνομαι την ανάγκη να χτυπήσω φιλικά στην πλάτη τον Αντ. Σαχλαμαρά και να του πω, με προφορά Ολι Ρεν, "καλό κουράγιο". Αν δεν ήταν τραγική για τη χώρα, θα ήταν πολύ αστεία αυτή η κυβερνητική τους συγκατοίκηση, η οποία δε βασίζεται σε καμιά προγραμματική συμφωνία (άλλωστε θυμήθηκαν να τη συνάψουν τέσσερις μήνες μετά από το "γάμο" τους), αλλά σε αυτό που ο λαός πολύ εύστοχα περιγράφει ως "κράτα με να σε κρατώ να ανεβούμε το βουνό".

Ο Β. Βενιζέλος ξέρει πολύ καλά πως αν πέσει η κυβέρνηση, γίνουν εκλογές και το ΠΑΣΟΚ μείνει εκτός Βουλής, οι παρέες που θα κάνει από εκεί και πέρα θα είναι στον Κορυδαλλό με τον Ακ. Τσοχατζόπουλο, το Λ. Λαυρεντιάδη, το Β. Ρέστη και τα άλλα "μπουμπούκια" που κάλυπτε έναντι ανταλλαγμάτων πιθανότατα- δεν "κόβω" το Βαγγέλη για τον πιο αφιλοκερδή άνθρωπο του κόσμου... Ο ίδιος, εξάλλου, είναι φυσιολογικό να αισθάνεται ισχυρός μέσα στην ανημπόρια του αφού οι αντίπαλοί του στο χώρο τής κεντροαριστεράς περιορίζονται στα "ορφανά" τού αρχιερέα της διαπλοκής, τον οποίο το σύστημα πασχίζει να νεκραναστήσει σαν άλλο Ελ Σιντ μήπως κι αποτρέψει την άνοδο στην εξουσία τής "επάρατης"Αριστεράς. Κοντολογίς, ο Μπένι παίζει εν ου παικτοίς αφού οι ανταγωνιστές του έχουν απήχηση μόνο στα πρωτοσέλιδα των διαπλεκόμενων φυλλάδων και ιστοσελίδων και στα τηλεοπτικά σχόλια από τα παπαγαλάκια των εθνικών μας νταβατζήδων...

Από την άλλη,  ο Αντ. Σαχλαμαράς κατανοεί ότι από τη στιγμή που τα νεοναζί "ξαδέρφια" του βρίσκονται κι αυτά στη "μπουζού", δεν έχει άλλη εναλλακτική από το να κάθεται δίπλα στο Β. Βενιζέλο όταν, σπανίως πάντως, συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο. Πού αφήνει όλο αυτό το σκηνικό τη χώρα; Στην τραγική διαπίστωση ότι για μια ακόμα φορά κυβερνάται από πολιτικούς που θέτουν την ατομική τους επιβίωση- ούτε καν την κομματική- πάνω από οποιαδήποτε προσπάθεια διάσωσης του λαού κι επιβολής κοινωνικής δικαιοσύνης...   

  

Οι απελπισμένοι τής Ασίας φταίνε, όχι οι 505 δισεκατομμυριούχοι. Λογικό...

Ποτέ δεν είναι αργά για να τραβήξεις κόκκινες γραμμές κι από κουτσαβάκης να γίνεις μάγκας. Μπορείς να το κάνεις και στο παρά ένα κι όλοι να ξεχάσουν τις κωλοτούμπες που 'χεις κάνει για να γίνεις πρωθυπουργός. Πρέπει, όμως, να εννοείς τις κόκκινες γραμμές που θέτεις και να εμμένεις σε αυτές γιατί σε διαφορετική περίπτωση οι πολιτικοί σου αντίπαλοι έχουν κάθε δικαίωμα να σε χαρακτηρίζουν αναξιόπιστο και να αποδίδουν την όψιμη επαναστατικότητά σου σε επικοινωνιακό καιροσκοπισμό. Ετσι δεν είναι Αντ.Σαχλαμαρά;...

Δε χρειαζόταν να βγει ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Τ. Μπαλτάκος να μας πει πως το μνημόνιο είναι τραγωδία για τη χώρα κι ο Γ. Στουρνάρας νας μας "αποκαλύψει" ότι μας περιμένει κόλαση μέχρι τον Ιούνιο. Αυτόν τον κόσμο που ανακαλύπτουν τώρα στην κυβέρνηση τον ξέρουμε πολύ καλά, τον ζούμε στο πετσί μας τα τελευταία τρία χρόνια κι όχι μόνο. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως η λιτότητα δεν κατέφτασε με την τρόικα, προϋπήρχε κι αν το βιοτικό επίπεδο βελτιωνόταν αυτό δε γινόταν λόγω της αύξησης των μισθών και της δικαιότερης κατανομής τού πλούτου, αλλά εξαιτίας του δανεισμού.

Απευθύνομαι, επομένως, στα κυβερνητικά στελέχη και δεν τους λέω πως είναι πολύ αργά για δάκρυα, αλλά πως είναι ντροπή αυτά να είναι κροκοδείλια. Αν θέλουν, το μπορούν να ανατρέψουν τις μνημονιακές πολιτικές για να αναπνεύσει ο λαός χωρίς να επισείουν ως απειλή την άνοδο στην εξουσία τής Αριστεράς, την ίδια ώρα μάλιστα που ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να θωπεύει την ακροδεξιά: "Οι μετανάστες στην Ελλάδα είναι όσοι και οι άνεργοι", διατυμπάνισε από τη Μάλτα ώστε να "μάθει" όλος ο πλανήτης πως αυτοί που υφαρπάζουν το ψωμί των ελλήνων δεν είναι οι 505 οικογένειες με τα 60 δισεκατομμύρια ευρώ, που αβγάτισαν μέσα στην κρίση, αλλά οι απελπισμένοι τής Ασίας και της Αφρικής. Φταίω εγώ, επομένως, να θεωρώ τον Αντ.Σαχλαμαρά τζάμπα μάγκα και Ζήκο τής πολιτικής;...     

"Γύφτοι τα φτιάξαν τα καρφιά"...

Ο μικρός Ν. Δένδιας όταν μεγάλωνε στην Κέρκυρα το πιθανότερο είναι πως δεν ήθελε να γίνει δικηγόρος, αν και σπούδασε στο τέλος νομικά, αλλά καθαριστής. Γι' αυτό και τώρα, με την ιδιότητα του υπουργού Δημόσιας Τάξης, έχει πάρει "σκούπα" και "φαράσι" για να ξεβρομίσει τον τόπο από κάθε είδους μειονότητα, για να χρησιμοποιήσω ορολογία τής Χρυσής Αυγής την ατζέντα τής οποίας άλλωστε υλοποιεί. Στην αρχή ήταν οι μετανάστες, τώρα, και με αφορμή την περίπτωση της μικρής Μαρίας, οι ρομά, οι αθίγγανοι, οι τσιγγάνοι, οι γύφτοι βρε αδελφέ. Με το επιχείρημα πως οι καταυλισμοί είναι εστίες ανομίας ο Ν. Δένδιας, ως εκτελεστικό όργανο μιας κυβέρνησης που φλερτάρει ξεδιάντροπα με την ακροδεξιά, χρησιμοποιεί το νόμο και τη τάξη με καθαρά φασιστικά κριτήρια: πας μετανάστης εγκληματίας, πας γύφτος έμπορος παιδιών...

Εχω μια πρόταση να υποβάλω στον "πολύ" Ν. Δένδια. Αφού έχει βάλει στο μάτι εστίες ανομίας, γιατί δε διατάζει επιχειρήσεις-"σκούπα" κι αλλού; Η Βουλή, για παράδειγμα, διαθέτει λίγα "μπουμπούκια" που καταχρώνται το δημόσιο χρήμα και χρησιμοποιούν την εξουσία τους σα να 'ταν επί γης θεοί; Στις τράπεζες δεν θα βρει "αγίους" που έχουν τα θαλασσοδάνεια για πρωινό και τις καταχρηστικές πρακτικές για επιδόρπιο; Στα εφοπλιστικά γραφεία δεν θα ανακαλύψει, πέρα από όλα τα άλλα, χρηματοδότες τής Χρυσής Αυγής; Γιατί, επομένως, δεν κάνει ντου σε όλους αυτούς ο υπερασπιστής των νοικοκυραίων Ν. Δένδιας; Μήπως οι μετανάστες και οι τσιγγάνοι είναι πιο επικίνδυνοι για την κοινωνία από το 0,005% του ελληνικού πληθυσμού, δηλαδή 505 ανθρώπους, που κατέχουν περιουσία 60 δισεκατομμυρίων ευρώ; Θα μου πείτε πως ο πλούτος δεν είναι αμαρτία. Θα σας πω πως κανένας Δένδιας δεν έστειλε ποτέ τους μπάτσους του σε αυτούς τους 505 έλληνες,να τους κάνει φύλλο και φτερό ώστε να ξέρουμε πόσο νόμιμος και, ακόμα περισσότερο, πόσο ηθικός είναι ο πλούτος τους. Αν ο Ν. Δένδιας την έχει δει κινηματογραφικός επιθεωρητής Χάρι Κάλαχαν ας "μoυ φτιάξει την ημέρα" ("make my day") κι ας ξεκινήσει ένα γύρο σοβαρών ελέγχων στα πραγματικά κέντρα ανομίας σε αυτήν τη χώρα. Κόρακας, όμως, κοράκου μάτι δε βγάζει, έτσι δεν είναι;...

Και ύστερα όλοι αυτοί οι τύποι απορούν γιατί η Χρυσή Αυγή παραμένει τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις και δε μπορούν να λεηλατήσουν τους ψηφοφόρους της. Μα, ποιός ο λόγος για το λούμπεν, ξενοφοβικό, μισαλλόδοξο, ιδεολογικώς αποπροσανατολισμένο και ταξικώς ασυνείδητο προλεταριάτο να επιλέξει το ακροδεξιό αντίγραφο, που εκπροσωπεί η ΝΔ., κι όχι το χρυσαυγίτικο πρωτότυπο; Αν το μήνυμα που στέλνουν οι Δένδιες είναι "τσακίστε τους γύφτους, τους πακιστανούς, τις οροθετικές κλπ", οι παραλήπτες με ευήκοα ώτα θα αναρωτηθούν, και με το δίκιο τους, "τότε γιατί φυλακίσατε το Ν. Μιχαλολιάκο, δε λέει και δεν κάνει κάτι διαφορετικό"... 

Αλέξη, ξέρω για τα σκάνδαλα. Πρόγραμμα και στελέχη έχεις;...

Αν γυρίσεις ανάποδα το πολιτικό σύστημα, θ' αρχίσει να πέφτει το ένα σκάνδαλο μετά από το άλλο. Ειδικά οι δύο συγκυβερνώντες Σαχλαμαράς-Βενιζέλος μπορούν από μόνοι τους ν' απασχολούν τα ειδικά δικαστήρια εφ' όρου ζωής: από τη Siemens και την Intracom μέχρι τα ναυπηγεία και τη Λίστα Λαγκάρντ ο κατάλογος είναι γεμάτος με λαθροχειρίες τού πρωθυπουργού και του αντιπροέδρου του. Οταν, όμως, έχεις κάνει σημαία σου τη διαφάνεια για να καλύψεις αρκετές ελλείψεις σου στο κυβερνητικό σου πρόγραμμα και την ανεπάρκεια αρκετών στελεχών σου οφείλεις να είσαι δύο φορές προσεκτικός. Γιατί αν πιάνουν βουλευτές σου για φοροδιαφυγή και διασπάθιση δημόσιου χρήματος, όπωςτον Αλ. Μητρόπουλο και το Γ. Σταθάκη αντιστοίχως για παράδειγμα, τότε είσαι και δύο φορές υπόλογος απέναντι στους πολίτες που ελπίζουν πως εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους. Ετσι δεν είναι Αλέξη Τσίπρα;... 

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο πρώτος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης που καταφεύγει στη σκανδαλολογία για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Το έχουν κάνει, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι στην θέση του.  Και στη συνέχεια, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι κατηγορήθηκαν για σκάνδαλα, και πολλές φορές δικαίως, από αυτούς που έμελλε να τους διαδεχθούν.Αυτός ο φαύλος κύκλος, όμως, δεν οδήγησε ποτέ σε καταδίκη πολιτικού αρχηγού. Κι αυτό γιατί λειτουργούσε πάντοτε ως ένα παιχνίδι τού στιλ "θα σε βρίσω, αλλά όταν γίνω πρωθυπουργός θα σε συγχωρήσω γιατί μεταξύ κατεργαρέων...ομερτά". Κανένας πολιτικός αρχηγός δεν ήθελε ποτέ την κάθαρση γιατί κανένας πολιτικός αρχηγός δεν ήταν ο ίδιος αδιάφθορος ή γιατί δε γνώριζε πως στο κόμμα του υπήρχαν διάφορα "μπουμπούκια"που χρησιμοποιούσαν το δημόσιο ταμείο σα να ήταν ο προσωπικός κουμπαράς τους. Ακόμα κι αν ξεκινούσαν με τις καλύτερες προθέσεις, γρήγορα αντιλαμβάνονταν ότι μια φορά δεν είναι μόνο τα νιάτα, αλλά και η ευκαιρία και να τα κονομήσεις χοντρά και να σε αποκαλούν πρόεδρο...

Από τον όποιο πολιτικό δεν περιμένω να είναι βράχος ηθικής, να μη τσιμπολογήσει ούτε ένα ευρώ από τον κρατικό κορβανά και να αποχωρήσει από την πολιτική φτωχότερος από ό,τι ήταν όταν εισήλθε σε αυτη. Κάτι τέτοιο δεν είναι στην ανθρώπινη φύση. Από την άλλη, ωστόσο, δεν θέλω ο πολιτικός να ξεφεύγει του μέτρου κι από ένα δωράκι στον εαυτό του, που θα 'λεγε κι ο μάστερ τής διαφθοράς Ανδρ. Παπανδρέου, να καταλήξει να μη γνωρίζει πόσα σπίτια έχει κι ένα από αυτά να είναι απέναντι από την Ακρόπολη, στη Διονυσίου Αεροπαγίτου...Και, κυρίως, επιθυμώ ο πολιτικός να έχει όραμα, σαφές σχέδιο υλοποίησής του, στο οποίο δεν θα περιλαμβάνεται ο λαϊκισμός και το "τάζω στους πάντες τα πάντα", καθώς και την προσωπική ικανότητα να το φέρει σε πέρας. Μόνο τότε θα πειστώ ότι δεν είναι μία από τα ίδια κι ότι αυτό το έργο δεν το έχω ξαναδεί...   

Στο λύκο θα μιλούσες για πατριωτισμό ή ιδεολογία;...

Το χρήμα δεν έχει ούτε πατρίδα ούτε ιδεολογία. Ποτέ δεν είχε. Γι' αυτό κι όταν απευθύνεσαι στον πατριωτισμό ή στη μεγαλοψυχία ενός μεγαλοεπιχειρηματία, εφοπλιστή ή τραπεζίτη για να βοηθήσει τη χώρα του είναι σα να ζητάς από ένα λύκο να μην καταβροχθίσει μεμιάς όλα τα πρόβατα, αλλά να αφήσει μερικά για να 'χει να φάει κι αργότερα. Ο λύκος, ωστόσο, δε μπορεί να καταλάβει από μακροπρόθεσμο συμφέρον, δεν εκπονεί στρατηγικά προγράμματα σε βάθος χρόνου. Ζει στο τώρα,στο πώς θα κατασπαράξει αυτήν τη στιγμή και δεν κρατά καβάτζες για το μέλλον. Δεν είναι αυτή η δουλειά του. Γι' αυτό και οι "δικοί" μας λύκοι προτιμούν να συμμαχήσουν με τη Χρυσή Αυγή, προκειμένου οι εργαζόμενοι στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη τού Περάματος για παραδειγμα να μην αμειβονται ούτε με τον κατώτατο μισθό, παρά να πληρώσουν έστω κι ένα ευρώ παραπάνω στο δημόσιο ταμείο για τα υπερκέρδη τους. Σε αυτό το πλαίσιο αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατό ακόμα και οι ηγέτες τής Αριστεράς να δηλώνουν πως θα επικαλεστούν το φιλότιμο των εφοπλιστών για να συμμετάσχουν στα δημόσια βάρη. Ο καλός τσοπάνης όταν αντιλαμβάνεται το λύκο να πλησιάζει στο κοπάδι του ή, ακόμα χειρότερα, όταν τον βλέπει να το τρώει δεν έρχεται σε διαπραγματεύσεις μαζί του. Τον πυροβολεί, εκτός αν δεν θέλει να σώσει τα πρόβατα αλλά να καλοπιάσει το θηρίο...

Στη βίλα ενός τύπου που αυτοπαρουσιαζόταν ως εφοπλιστής, του Αν. Πάλλη, βρέθηκε, πέρα από ένα οπλοστάσιο το οποίο θα ζήλευε κι ο αμερικανικός στρατός, κι ένα ιδιωτικό μουσειο αφιερωμένο στο ναζισμό. Αυτός ο άνθρωπος φωτογραφιζόταν μέχρι πρότινος με τον Πρόεδρο της Ολιγαρχίας, συμμετείχε σε διάφορες περίεργες υποθέσεις, όπως σε απαγωγή ξενου υπηκόου, και συμπεριφερόταν με ύφος 100.000 καρδιναλίων. Δεν αποκλείεται στον ελεύθερο χρόνο του από το ξέπλυμα μαύρου χρήματος να 'κανε και καμιά φιλανθρωπία για να αποπλανεί τη συνείδησή του. Αυτός ο φυγόδικος, όμως, δεν είναι παρά η "μαρίδα" των λαμογιών που εξακολουθούν να λυμαίνονται τον πλούτο αυτής της χώρας και δε δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Σε ποιόν, άλλωστε,να δώσουν; Στους πολιτικούς, στους δικαστές, στους μπάτσους ή στους δημοσιογράφους που έχουν στο "pay roll" τους; Ποιός να τολμήσει από όλους αυτούς να τους αγγίξει, αφού τους ενώνει ο δεσμός τής ενοχης; Και πώς να είναι κανείς αισιόδοξος για το μέλλον αυτής της χώρας όταν κι όσοι αυταναγορεύονται αριστεροί μελλοντικοί σωτήρες της σπεύδουν στα ανάκτορα της ελίτ για να υποβάλλουν τα σέβη τους σε αυτή και να πάρουν το χρίσμα τής διαπλοκής;...

Μη ξεγελούμε και τον εαυτό μας. Είναι εύκολο να παριστάνουμε τους αδιάφθορους όταν δεν έχουμε μπροστά μας το βάζο με το μέλι, είναι δύσκολο όμως να αντισταθούμε όταν μας δίνουν και το κουτάλι για να το γλείψουμε. Γι' αυτό και η αντιμετώπιση της σαπίλας δεν είναι λογικό να επαφίεται στην καλή προαίρεση μεμονωμένων ατόμων, αλλά στη δημιουργία αδιαπέραστων στεγανών, στα οποία κανείς δε θα μπορεί να εισχωρεί λαθραία. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατό κάθε τρεις και λίγο ο εκάστοτε πρωθυπουργός τής χωραςνα συναντάται με τους εφοπλιστές και να τους παρακαλά να κάνουν αυτό που θεωρείται αυτονόητο για τους μικρομεσαίους, να πληρώνουν δηλαδή τους φόρους που αναλογούν στα εισοδήματά τους. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να επιβληθεί άμεσα ένας φόρος 80% σε όποιον πλοιοκτήτη βάλει σημαία ευκαιρίας. Και για όσους το έχουν κάνει ήδη να επιβληθεί ο ίδιος φόρος για οποιαδήποτε επιχειρηματική ή προσωπική τους δραστηριότητα πραγματοποιείται σε αυτήν τη χώρα, από την ιδιοκτησία ακινήτου μέχρι του πατινιού που έχουν αγοράσει στον κανακάρη τους. Κανένα πρόβατο δε γλίτωσε ποτέ απ' τα δόντια τού λύκου παρακαλώντας τον. Στην άγρια φύση δεν επιβιώνεις με κλάψες, αλλά χτυπώντας τα στοιχειά της με τα ίδια τους τα όπλα...            

Ναι, υπάρχει καλή βία κι έχει γράψει τις λαμπρότερες σελίδες τής ανθρώπινης Ιστορίας...

Η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική χώρα, στην οποία επιτρέπεται να απεργείς ή να συναθροίζεσαι για να διαμαρτυρηθείς ή για να διεκδικήσεις. Ολα αυτά, όμως, με το μέτρο που σου καθορίζουν οι ελίτ. Για παράδειγμα, αν απεργήσεις στον ιδιωτικό τομέα την επόμενη ημέρα είναι πολύ πιθανό να βρεθείς χωρίς δουλειά. Αν συναθροιστείς, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να δεχθείς χημικό πόλεμο για "προληπτικούς"λόγους, ενώ οφείλεις να είσαι φρόνιμο και υπάκουο παιδί. Αλίμονο αν πάνω στην απόγνωσή σου γιατί σου απομυζούν το βιος βρίσεις το μπάτσο που σε χτύπησε με κλομπ, επίσης "προληπτικώς", πετάξεις ένα γιαούρτι ή επιχειρήσεις να σταματήσεις το περιβαλλοντικό έγκλημα στις Σκουριές καίγοντας τα μηχανήματα των εθνικών μας νταβατζήδων. Αυτές σου οι πράξεις, σύμφωνα με τη γλώσσα των νοικοκυραίων, αυτής της φάρας που με τον καθωσπρεπισμό, την ηττοπάθεια και την εθελοδουλία δεν αφήνει την Ελλάδα να ξεκολλήσει από το μεσαίωνα, έχουν την ίδια αρνητική χροιά με δολοφονίες, ξυλοδαρμούς, εκβιασμούς, μαστροπείες και παραγγελιές από τους εφοπλιστάδες ή...εφοπληστάδες, όπως προτιμάτε.

Για να μην παρεξηγηθώ από τα καλά και φρόνιμα παιδιά, που αδυνατούν ακόμα να κατανοήσουν ποιός είναι ο πραγματικός αντίπαλος: δεν θεωρώ επαναστατικές πράξεις το κάψιμο ενος σεκιουριτά ή το γιαούρτωμα ενός πολιτικού, όπως θα ισχυριζόταν ίσως ο καθηγητής Γ. Κατρούγκαλος. Αντιθέτως, πρόκειται για λούμπεν ενέργειες, οι οποίες έχουν τόση αξία στη μάχη για την ανατροπή τού κατεστημένου όση το βρίσιμο της μάνας ενός διαιτητή στο γήπεδο. Ο κόσμος δε γίνεται καλύτερος με ξεσπάσματα οργής, αλλά με στοχευμένες κινήσεις που χτυπούν τη ρίζα τού κακού κι όχι τη σκιά του. Χίλια κεσεδάκια κι αν πετάξουμε στον Θ. Πάγκαλο ή στον Αδ. Γεωργιάδη δεν θα ιδρώσει το αφτι τους. Κι αυτό γιατί φροντίζουν να το σκουπίζουν οι κατά καιρούς χρηματοδότες τους από την επιχειρηματική-τραπεζική-εφοπλιστική ελίτ, οι οποίοι σπεύδουν να τους ξεπλένουν μια χαρά στην κοινή γνώμη όποτε χρειάζεται, χάρη και στα μιντιακά παπαγαλάκια τους, κι από καραγκιόζηδες να μας τους παρουσιάζουν Νέστορες. Αφήστε, επίσης, τον πρετεντέρειο ορισμό τής βιας, η οποία επιτρέπεται όταν αφορά το πέταγμα ενός μπουκαλιού σε διαιτητή αγώνα μπάσκετ, αλλά γίνεται χυδαία στο πλαίσιο διεκδίκησης ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων... 

Είναι ανιστόρητο να καταδικάζεις τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Και ναι, υπάρχει καλή και κακή βία, που είναι αλλωστε και η "μαμή τής Ιστορίας". Αλήθεια, πώς νομίζετε πως υπερασπίστηκαν οι κάτοικοι αυτής της χώρας την όποια ανεξαρτησία της από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα; Από όσο γνωρίζω, ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες "μολών λαβέ" βροντοφώναξε στους πέρσες κι όχι "να λύσουμε τις διαφορές μας πολιτισμένα σε κάποιο τηλεοπτικό στούντιο". Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είπε "αν ζήσω, θα σας γαμήσω" κι όχι "ευγενικοί μου τούρκοι, δεν πειράζει που με σκοτώσατε, εγώ είμαι νοικοκυραίος και δεν πρόκειται να σας πειραξω ούτε τρίχα". Τα ίδια είπαν πάνω κάτω οι έλληνες και στο έπος τού '40 ή εκείνοι που αντιστάθηκαν στη χούντα παραβιάζοντας τους νόμους της και δε διάβαζαν σαν καλοί μελλοντικοί δεσποτάδες. Κοντολογίς, δεν θεωρώ πως πρέπει να έχουμε μονίμως το ζωνάρι μας λυμένο για καβγά ή να μην εξαντλούμε άλλες λύσεις, αλλά αλίμονο αν οι λαοί αυτοχειριάζονταν καθ' όλο το μήκος και το πλάτος τής παρουσιας τους σε αυτόν τον πλανήτη κι απόρριπταν δογματικώς τη βία. Θα είχαμε στερήσει από την ανθρώπινη Ιστορία τις πιο λαμπρές στιγμές της, αυτές κατά τις οποίες οι σκλάβοι έσπαγαν τα δεσμά τους και διεκδικούσαν αυτά που τους άξιζαν...    

           

Δεν θα υπήρχε Μπερλουσκόνι χωρίς την "Ελιά"...

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω για το όνειρο των κεντροαριστερών, δηλαδή των καμουφλαρισμένων νεοφιλελεύθερων ορφανών τού σημιτισμού που συνδέθηκαν όσο λίγοι με τη διαπλοκή, για το σχηματισμό τής ελληνικής "Ελιάς"ως απάντηση στο χρυσαυγίτικο φασισμό και κυβερνητικό συντηρητισμό και στον αριστερό λαϊκισμό. Να υπενθυμίσω πως η ιταλική "Ελιά" δεν κατάφερε τίποτα άλλο από το να παραδώσει τη γείτονα στα αρπακτικά χέρια τού Σ. Μπερλουσκόνι για 20 χρόνια. Κι αυτό γιατί σου λέει ο ιταλός, ποιός ο λόγος να ψηφίσω τους καλοθελητές τής ελίτ και τις πόρνες των αφεντικών και να μην ψηφίσω απευθείας τις ελίτ και τα αφεντικά;

Και για να το μεταφέρω σε μια πιθανή μελλοντική ελληνική πραγματικότητα, γιατί να μη ρίξω την ψήφο μου απευθείας στον Βαρδινογιάννη ή στο Λάτση και να τη σπαταλήσω στους κεντροαριστερούς αυλοκόλακές τους, αυτούς που σήμερα υπογράφουν νέα κείμενα περί δήθεν εκσυγχρονισμού και είναι οι ίδιοι, είτε ανήκουν στον πολιτικό, επιστημονικό ή καλλιτεχνικό κλάδο, που δεν τόλμησαν να προειδοποιήσουν εγκαίρως πως το καράβι βουλιαζει, μολονότι διέθεταν άμεση πρόσβαση στην εξουσία, απλώς και μόνο γιατί δεν θελησαν ποτέ να δαγκώσουν το χέρι που τους τάιζε κι εξακολουθεί να ταΐζει τη μετριότητά τους; Με λίγα λόγια, όσοι θαυμάζουν την ιταλική "Ελιά" διαθέτουν την ίδια ιστορική επάρκεια με όσους θαυμάζουν τον Πρίαμο γιατί άνοιξε τις πύλες τής Τροίας στο Δούρειο Ιππο...   

Λένε πως το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων είναι ο πατριωτισμός. Θα πρόσθετα και την επίκληση των μεταρρυθμίσεων, ώστε η "σούπα" να είναι πιο χορταστική. Σύμφωνα με τους κεντροαριστερούς, πρέπει να ξεχάσουμε το μνημόνιο, να θεωρήσουμε πως αυτό δεν υπάρχει και να πάμε παραπέρα. Ούτε στο μεσαίωνα δεν καλούσαν οι κολαούζοι τού βασιλιά το λαό να λησμονήσει την πανούκλα που τον μάστιζε για να σχεδιάσει τις καλύτερες ημέρες που θα έρθουν. Πρώτα απαλλάσσεσαι, ωστόσο, από την ασθένεια και ύστερα προχωράς σε ανασχεδιασμό τής ζωής σου. Οσοι μας λένε πως αυτά τα δυο μπορούν να γίνουν μαζί είτε δεν έχουν ασθενήσει μαζί με το πόπολο γιατί έχουν φροντίσει να λάβουν συστημικά αντιβιοτικά είτε γιατί οι ίδιοι είναι περισσότερο άρρωστοι, σε βαθμό που από τις παραισθήσεις αδυνατούν να θέσουν προτεραιότητες και να προτείνουν λύσεις που δεν ωφελούν μόνο την πάρτη τους...

Και κάπου εκεί επανέρχεται δριμύτερη η θεωρία των δύο άκρων για να εξισώσει ανόμοια πράγματα. Εχουν ο Αντ.Σαχλαμαρας κι ο Ν. Δένδιας έστω ενδείξεις πως ο Αλ.Τσίπρας συνομίλησε με τους δολοφόνους των εργαζομένων τής Marfin πριν ή αφού έγινε το κακό; Είχε όφελος η Αριστερά να ξεχαστεί το μεγαλύτερο απεργιακό συλλαλητήριο της τελευταίας δεκαετίας προκειμένου να κάνει το "κέφι" της και να σκοτώσει τρεις ανθρώπους, γεγονός που έχει καταδικάσει και η συντριπτική πλειονότητα του αναρχικού χώρου; Γιατί δεν έχουν συλληφθεί και καταδικαστεί οι δράστες τής επίθεσης; Από όσο γνωριζω, οι "κεντροαριστεροί" είναι αυτοί που κυβερνούσαν όταν συνέβη η δολοφονία κι αυτοί συγκυβερνούν τώρα.Αυτοί έχουν στη διάθεσή τους τα βαλιτσάκια τής ΕΥΠ με τα οποία απειλούν χωρίς ποτέ να αποδεικνύουν, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ...

Αν αποδειχθεί ότι οι δράστες τής Marfin ήταν στελέχη τής αξιωματικής αντιπολίτευσης κι όχι ακραίοι αριστεριστές ή παρακρατικοί ή πως βουλευτές τού ΣΥΡΙΖΑ παρακινούσαν πολίτες στις Σκουριές να πυρπολήσουν σεκιουριτάδες τής Ελληνικός Χρυσός τότε προφανώς κι ο Αλ.Τσίπρας έχει πρόβλημα και θα πρέπει να λογοδοτήσει για το τί πιθανώς ήξερε κι απόκρυπτε. Σε διαφορετική περίπτωση είναι ντροπή για την κυβέρνηση να συνεχίζει να αφήνει υπονοούμενα, ταυτίζοντας στην ουσία με την επίσημη Αριστερά αυτούς που ανοίγουν κεφάλια για ψύλλου πήδημα και ύστερα κι από την παρακίνηση εφοπλιστών ώστε να ποινικοποιούν λαϊκούς αγώνες. Τί θα κάνουν, δηλαδή,στο τέλος ο Αντ.Σαχλαμαράς κι ο Ν. Δένδιας; Θα κάψουν και τη Βουλή, όπως ο Χίτλερ το Ράιχσταγκ, και θα το φορτώσουν κι αυτό στον Αλ. Τσίπρα, όπως ο Φίρερ στους κομμουνιστές, μήπως και τρομάξουν για τα καλά οι νοικοκυραίοι;...            

Τί υποκρίτρια που είσαι όταν κλαις Ευρώπη...

Αλήθεια, πεθαίνουν άνθρωποι, ακόμα και νεογέννητα, που καταφτάνουν με χίλιους δυο τρόπους στην Ευρώπη από την Ασία και την Αφρική για μια καλύτερη ζωή; Δεν το πιστεύω! Κατ' αρχάς νόμιζα πως όλοι αυτοί οι "αραπάδες" είναι παράνομοι, δηλαδή εγκληματίες, και γι' αυτό θα έπρεπε να τιμωρούνται παραδειγματικά ώστε να μην ακολουθούν το παράδειγμά τους κι άλλοι "ζουλού" και καταστρέψουν το δυτικό πολιτιστικό μοντέλο.

Είναι τόσο μα τόσο επιτυχημένο, άλλωστε, όπως αποδεικνύεται από την ευτυχία που συναντά κανείς γύρω του περπατώντας στις μεγαλουπόλεις των κορυφαίων αντιθέσεων. Μα, τί λέω όμως; Ακριβώς αυτοί οι "αραπάδες" μας κατέστρεψαν. Πριν έρθουν στη Γηραιά μας Ηπειρο όλα ήταν τέλεια: δεν υπήρχαν κοινωνικές ανισότητες, οι λίγοι δεν αφαίμαζαν το μόχθο των πολλών, οι πολιτικοί δε διέφθειραν το λαό και το πόπολο αντιδρούσε κάθε φορά που το κορόιδευαν στα μούτρα...

Δεν καταλαβαίνω, επομένως, γιατί δακρύζουν οι ευρωπαίοι, και οι έλληνες ανάμεσά τους, για τους εκατοντάδες νεκρούς τής Λαμπεντούζα. Θα έλεγα πως είναι μια πολύ καλή αρχή για να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με αυτούς τους παρείσακτους. Ποιός ο λόγος να σπαταλάμε χρήματα για να τους βάζουμε δέκα δέκα σε κελιά που δεν θα μπορούσε να ζήσει ούτε ένας με αξιοπρέπεια; Γιατί να ξοδεύουμε φράγκα για να τους στοιβάζουμε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης; Αυτή είναι η λύση κι απορώ πώς δεν την είχαμε σκεφτεί νωρίτερα: να τους δολοφονούμε πριν καν πατήσουν το πόδι τους αυτοί οι υπανάπτυκτοι στις πολιτισμένες χώρες μας. Να τελειώνει το κακό εν τη γενέσει του, μετατρέποντας τη Μεσόγειο σε νεκροταφείο αλλόθρησκων πριν μας μαγαρίσουν με τα δικά τους ήθη κι έθιμα.

Κι ας πεθάνουμε οι υπόλοιποι γνωρίζοντας μόνο όσα η εξουσία θέλει από εμάς να γνωρίζουμε. Ποιός ο λόγος να συγχρωτιζόμαστε με άλλους πολιτισμούς αφού ο δικός μας είναι ο "καλυτερότερος"; Από πού κι ως πού θα πρέπει να πολεμήσουμε τις ελίτ, που είναι αυτές που μας τρώνε το ψωμί το οποίο είναι αρκετό για να ταΐσει τους πάντες, και να μη χρησιμοποιούμε τους ξένους ως αποδιοπομπαίους τράγους για όλα μας τα δεινά;

Στο κάτω κάτω της γραφής, γιατί δε μένουν στις πατρίδες τους για να παλέψουν και να βελτιώσουν σε αυτές το επίπεδο ζωής τους; Γιατί δεν παραδειγματίζονται, για παράδειγμα, από τους έλληνες, οι οποίοι δίνουν κάθε ημέρα τη σκληρή μάχη για την αποφυγή τού οικονομικού τους αφανισμού πίνοντας φρεντουτσίνο, πιστεύοντας όποια προπαγάνδα τούς "ποτίζουν", ψηφίζοντας Χρυσή Αυγή και πυροβολώντας για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό; Τί κι αν οι ευρωπαίοι και οι λοιποί δυτικοί καρπωνόμαστε τον πλούτο τής Ασίας και της Αφρικής ή ξεκινούμε κι υποδαυλίζουμε πολέμους σε αυτές τις χώρες προκειμένου να βασιλεύουμε διαιρώντας και να θησαυρίζουμε εξαθλιώνοντας; Αλίμονο, δε φταίμε ούτε γι' αυτό ούτε για τίποτα άλλο.

Το πολύ πολύ να βάλουμε κανένα πάπα ή πατριάρχη να ψάλει καμιά επιμνημόσυνη δέηση, να χαλαρώσουμε λίγο τις πολιτικές ασύλου και να τοποθετήσουμε και καμιά τουαλέτα παραπάνω στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα έχουμε εξαγνιστεί για όλες τις αμαρτίες μας απέναντι σε αυτούς τους λωποδύτες, που έρχονται από το Πουθενανιστάν για να διαλύσουν τις αρμονικές ζωές μας. Ετσι κι αλλιώς, έχουμε πνίξει με το χρήμα και την αυτολατρεία μας τις συνειδήσεις μας πολύ καιρό πριν συναντήσουν το δικό τους θάνατο δια πνιγμού οι απόκληροι αυτού του τόσο άδικα διαμορφωμένου από την "πολιτισμένη" Δύση πλανήτη μας... 

Ο χριστιανός το ευαγγέλιο, ο μουσουλμάνος το κοράνι κι ο Στουρνάρας το μνημόνιο...

Περίπου το 9% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 82% του συνολικού πλούτου, σύμφωνα με σχετική μελέτη. Είμαι, επομένως, διατεθειμένος να συζητήσω την επίλυση όποιου προβλήματος θέλετε, από το δημόσιο χρέος και το αν το μνημόνιο είναι το σοβαρότερο κείμενο στη χώρα, όπως είπε ο Γ. Στουρναρας, μέχρι τον αν όλοι ανεξαιρέτως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άχρηστα τεμπελόσκυλα ή το αν ο Μεταξάς είναι "πατέρας τού έθνους", όπως αναφέρεται σε σχολικό βιβλίο. Θα μου κάνετε, όμως, τη χάρη να κάτσουμε να συζητήσουμε πρώτα τρόπους δίκαιης αναδιανομής τού παγκόσμιου πλούτου. Γιατί αν δεν προηγηθεί αυτό, και γρήγορα μάλιστα, όσα μνημόνια κι αν ψηφίσεις, όσους νεοναζί κι αν ρίξεις στη φυλακή, αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Η αδικία, η οποία μάλιστα διδάσκεται ως θέσφατο στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινωνία, είναι γενεσιουργός αιτία κάθε κακού, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για εκείνους που ξεπλένουν τις ενοχές τους με φιλανθρωπίες ή για όσους από τη σκοτεινή πλευρά τού φεγγαριού μένουν ικανοποιημένοι αν τους πετάξουν ένα ξεροκόμματο, ενώ δικαιούνται το μεγαλύτερο κομμάτι τής πίτας... 

Μπορεί να σας κάνει εντύπωση, αλλά σύμφωνα με την ίδια έρευνα ο πλούτος αυξήθηκε και στην Ελλάδα το 2013 σε σχέση με το 2012. Και πού να μπορούσε να συνυπολογιστεί και το χρήμα που έχει "ξεπλυθεί" ή που έχει καταλήξει σε τράπεζες του εξωτερικού κι εξωχώριες εταιρίες. Είναι γνωστό ότι η στατιστική είναι ένας πολύ καλός τρόπος να πεις ψέματα ή να παραπλανήσεις. Αν κάποιος, για παράδειγμα, βγάζει 100.000 ευρώ και κάποιος άλλος 1000, τα μαθηματικά θα σου υποδείξουν ότι βγάζουν κατά μέσο όρο 50.000 ευρώ. Πλούτος εξακολουθεί να υπάρχει σε αυτήν τη χώρα, πλούτος όμως που δε φορολογείται, που "ξεπλένεται", που τοκίζεται στο εξωτερικό κι ο οποίος βρίσκεται στα χέρια 200 οικογενειών.

Τις ξέρετε, τις ξέρω και φαντάζομαι τις ξέρουν κι εκείνοι που έχουν κάνει καριέρα ως καλοθελητές τους αυτές τις φαμίλιες, οι οποίες δεν είναι τίποτα άλλο από πιο καλλωπισμένες εκδοχές τής Κόζα Νόστρα. Την επόμενη φορά, επομένως, που ο Γ. Στουρνάρας χαρακτηρίσει αυτάρεσκα το μνημόνιο το σοβαρότερο κείμενο, με το ίδιο δέος που ένας χριστιανός αναφέρεται στο ευαγγέλιο ή ένας μουσουλμάνος στο κοράνι, γιατί θέτει στόχους και λύσεις (λες κι έχει πέσει μέσα σε τίποτα) ας αναλογιστεί, αν δεν το ξέρει ήδη, πόσο συμβάλλει στη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου στη χώρα μας, που είναι και το σημαντικότερο πρόβλημα. Γιατί αν αυτό δε συμβαίνει, οφείλει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό πως το μέλλον που του σχεδιάζει είναι τόσο ευοίωνο όσο του Σίσυφου...    

Τί; Δεν είμαστε "successful" τελικά;

Πέφτω από τα σύννεφα! Αλήθεια, η τρόικα απαιτεί νέα μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα από αυτούς που ματώνουν τα τελευταία τρία χρόνια; Μα, ο πρωθυπουργός μιλά ακόμα για "success story" και ισχυρίζεται πως δεν θα ληφθούν άλλες επώδυνες αποφάσεις από εδώ και πέρα αφού έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα κι ετοιμαζόμαστε να μπούμε σε αναπτυξιακούς ρυθμούς από το 2014. Βρήκα, όμως, ποιός σαμποτάρισε το όραμα του Αντ. Σαχλαμαρά, για τον οποίο πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που εξήλθε του πολιτικού του τάφου για να διασώσει τη γλυκιά μας πατρίδα. Είναι ο συνδικαλιστής που εκβίαζε για να μην κάνουν οι οι εργαζόμενοι απεργία. Αυτός και μόνο αυτός ευθύνεται για την κατάρρευση της δημόσιας υγείας. Είναι, επίσης, οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων, οι οποίοι αρνούνται με το "έτσι θέλω" να απολυθούν οι ανεπρόκοποι. Αν δε δημιουργούσαν προβλήματα, όλα θα κυλούσαν εύρυθμα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, αφού κατά τα άλλα (και) η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση λειτουργεί ρολόι...

Προφανώς και οι συνδικαλιστές που λαδώνονται πρέπει να απολύονται και να τιμωρούνται και οι ανίκανοι διοικητικοί υπάλληλοι να βρουν μια δουλειά που να τους ταιριάζει περισσότερο. Κάνοντας, όμως, την τρίχα τριχιά για επικοινωνιακούς λόγους δεν πρόκειται να λυθούν χρονίζοντα ζητήματα, πόσω μάλλον όταν δεν είναι αυτός ο στόχος αλλά η εξυπηρέτηση των αριθμών στον καιρό τής άγριας λιτότητας. Τόσο η δημόσια υγεία όσο και η δημόσια παιδεία χρειάζονται χρήματα που να μην κατευθύνονται σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Δεν αντιλέγω πως και στους δύο αυτούς νευραλγικούς τομείς απασχολούνται άτομα που το μοναδικό τους προσόν είναι ότι έχουν μπάρμπα από την Κορώνη. Τί θα γίνει όμως; Δεν θα έχουμε ικανό αριθμό γιατρών, νοσηλευτών, δασκάλων, καθηγητών, πανεπιστημιακών που να αμείβονται αξιοπρεπώς, να εργάζονται σε ανθρώπινες εγκαταστάσεις με λογικά ωράρια και να μην κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους κάθε τρεις και λίγο η απειλή τής απόλυσης όχι γιατί είναι άχρηστοι, αλλά επειδή ένας τροϊκανός φωστήρας εκτίμησε από τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή πως "τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο";...

Αν η επιδίωξη των μνημονίων ήταν η ανασυγκρότηση αυτής της χώρας, θα ήμουν ο πρώτος που θα αποθέωνε την Ανγκ. Μέρκελ και τους αυλικούς της. Η Ελλάδα δεν έχει βγει ακόμα από το μεσαίωνα από πολλές απόψεις. Αλλά, πείτε μου, πού έχετε δει μια μεταρρύθμιση που να επιβλήθηκε από τους δανειστές μας και να βελτίωσε τη ζωή μας; Δέχομαι το επιχείρημα πως οι ελληνικές αρχές σε πολλές περιπτώσεις κωλυσιεργούν. Είδατε, όμως, κανέναν από την τρόικα να πιέζει να ληφθούν άμεσα μέτρα για τη φοροδιαφυγή, για παράδειγμα; Οι τύποι λεφτουδάκια θέλουν κι αν αυτό σημαίνει να αφήσουν πίσω τους 10.000.000 νεκρούς, τί να κάνουμε τώρα, ας πάει και το παλιάμπελο. Ούτε καν το δημόσιο ταμείο δεν ωφελήθηκε όσο θα έπρεπε, αφού το δημόσιο χρέος εξακολουθεί να γιγαντώνεται. Θα εκτιμούσα πολύ περισσότερο κάποιον που θα ερχόταν και θα μου έλεγε στεγνά, "φιλαράκο, δώσε μου ό,τι έχεις πάνω σου", παρά εκείνον που με ξεζουμίζει με το χαμόγελο στα χείλη "για το καλό μου". Τουλάχιστον ο πρώτος δεν έχει υποκύψει στο αμάρτημα της υποκρισίας...  

Η Πόλη δεν αλώθηκε από το Μωάμεθ τον Πορθητή...

Οταν μια γάτα ή ένας σκύλος δεν έχουν με ποιόν να παίξουν, κυνηγούν την ουρά τους. Το ίδιο κάνουν και πολλοί έλληνες, οι οποίοι κυνηγούν, έμμεσα ή άμεσα, πακιστανούς, εβραίους, ομοφυλόφιλους και λοιπές μειονότητες γιατί ο υπόλοιπος πλανήτης δεν θεωρεί τους ίδιους τόσο σπουδαίους όσο πιστεύουν εκείνοι ότι είναι. Αρκετοί από αυτούς, μάλιστα, εξακολουθούν να δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις πως θα ψηφίσουν μια εγκληματική οργάνωση που δολοφονεί, ξυλοφορτώνει, κλέβει, υπεξαιρεί, εκβιάζει. Κι αυτά είναι μόνο μερικά από τα "ανδραγαθήματα"της Χρυσής Αυγής. Γιατί, όμως, να μη διατηρεί σημαντικό μέρος τής εκλογικής της δύναμης από τη στιγμή που το λούμπεν προλεταριάτο αυτής τής χώρας εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Πόλη αλώθηκε από το Μωάμεθ τον Πορθητή και δεν είχε αλωθεί πρώτα από μέσα;... 

Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε με το φόβο πως τα δυο τρία εκατομμύρια των "βάρβαρων" κατοίκων τής ΠΓΔΜ, η οποία μάλιστα είναι διαιρεμένη σε σλάβους κι αλβανούς κι έχει τα δικά της εσωτερικά ζητήματα, θα εισέβαλλαν στη γλυκιά μας πατρίδα, θα κατακτούσαν τη "νύμφη τού Θερμαϊκού" και θα έπιναν εκείνοι...χαλαρά τον καφέ τους στην παραλία αντί για τους θεσσαλονικείς. Η γενιά μου, επίσης, μεγάλωσε με τη δοξασία πως όλοι οι αλβανοί που ήρθαν στην Ελλάδα είναι εγκληματίες και γι' αυτό δεν θα γίνουν άνθρωποι ποτέ. Να, όμως, που οι σκοπιανοί έγιναν καλοί και δεν έχουν πλέον τρία κεφάλια και πέντε πόδια γιατί έρχονται ως τουρίστες στη χώρα μας κι αφήνουν συνάλλαγμα κι εμείς πηγαίνουμε στη δική τους και βάζουμε φτηνή βενζίνη στα αμάξια μας και γεμίζουμε το πορτ μπαγκάζ με τρόφιμα που έχουμε αγοράσει μισοτιμής σε σχέση με τις ελληνικές υπεραγορές. Και να που οι περισσότεροι αλβανοί στάθηκαν γερά στα πόδια τους, πρόκοψαν και δε μας έκλεψαν ποτέ ένα ευρώ, όπως για παράδειγμα οι πολιτικοί ή οι παπάδες που δεν πίστεψαν στον "εξανθρωπισμό" τους. Μήπως, όμως, τα ίδια δεν έλεγαν πριν 40 χρόνια για τους έλληνες που έρχονταν στην Αθήνα για δουλειά από την επαρχία ή για τους μικρασιάτες και τους πόντιους πριν από 90 έτη; Φαίνεται, ωστόσο, πως ακόμα μας τρομάζει ο "ξένος"γιατί μας έχουν μάθει να είμαστε ανασφαλείς, να μην εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και να αυτομαστιγωνόμαστε για την όποια διαφορετικότητά μας ...

Σε αυτό το πλαίσιο δεν απορώ που μια μη αμελητέα μερίδα συνεχίζει να στηρίζει μισαλλόδοξα καθάρματα, τα οποία δεν έχουν τα...άντερα να υπερασπιστούν ούτε τις χυδαίες ιδεοληψίες τους. Είναι λογικό, αν θέλετε, από τη στιγμή που δε γίνονται βήματα για την εξάλειψη των οικονομικών-κοινωνικών αιτίων τής ενδυνάμωσης του φασισμού και, κυρίως, δεν ανακόπτεται από την οικογένεια και το σχολείο η κερδοφόρα για ορισμένους μπίζνα τής επίρριψης ευθυνών στους "διαφορετικούς", η οποία βολεύει εκείνους τους γονείς, δασκάλους, ιερωμένους, πολιτικούς, επιχειρηματίες που δεν εννοούν να παρουσιάζονται αντάξιοι του ρόλου τους γι' αυτό και ψάχνουν αποδιοπομπαίους τράγους κι όχι λύσεις. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη εθνική τραγωδία κι όχι το δημόσιο χρέος που έχει εκτιναχθεί στα ύψη...    
 

Αν σου πω άλλο δρόμο Γιάννη Στουρνάρα, θα σ' αφήσουν οι νταβατζήδες σου;...

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι ο Γ. Στουρνάρας ζει στο δικό του κόσμο γι' αυτό και παρουσιάζει μια Ελλάδα που έχει εξέλθει του κινδύνου τής χρεοκοπίας και βαδίζει στο δρόμο τής ανάπτυξης. Ο υπουργός Οικονομικών λέει ψέματα εν πλήρει συνειδήσει των ψεμάτων του. Ο ίδιος, άλλωστε, παραδέχθηκε, για παράδειγμα, σε τηλεοπτική του συνέντευξη πως η ανεργία και η έλλειψη ρευστότητας έχουν οδηγήσει σε ριζική αύξηση των αυτοκτονιών. Την ίδια ώρα, πανηγυρίζει για τις προβλέψεις τού προϋπολογισμού του (επαναλαμβάνω, τις προβλέψεις), αδυνατεί όμως να δικαιολογήσει πειστικώς πως ακόμα και οι αριθμοί για όσα έχουν γίνει τον διαψεύδουν πανηγυρικώς...

Δεν υπάρχει ίσως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από το πρωτογενές πλεόνασμα. Για χάρη τής συζήτησης είμαι πρόθυμος να δεχθώ ότι αυτό επιτεύχθηκε μόνο χάρη στις προσπάθειες της κυβέρνησης και, φυσικά, τις θυσίες τού ελληνικού λαού κι όχι γιατί έχουν πετσοκοπεί οι δημόσιες επενδύσεις, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μοχλός ανάπτυξης, ή γιατί το κράτος έχει αποφασίσει από μόνο του να μην καταβάλλει τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του. Είναι προφανώς θετικό να έχεις όπλα στη διάθεσή σου σε μια διαπραγμάτευση, όπως είναι όπλο αυτό του πρωτογενούς πλεονάσματος, το ζήτημα όμως είναι κατά πόσο είσαι αποφασισμένος να τα χρησιμοποιήσεις αν παραστεί ανάγκη.

Επί του πρακτέου, τί θα κάνει η κυβέρνηση όταν η τρόικα τής ζητήσει νέα μέτρα (πέρα από τα "κρυφά", όπως η αύξηση των των φορολογικών υποχρεώσεων που προβλέπεται στον προϋπολογισμό τού 2014)  προκειμένου να συναινέσει σε νέο δανεισμό από τη στιγμή που το "όνειρο"της εξόδου τής χώρας στις αγορές αργεί ακόμα να υλοποιηθεί; Τί να το κάνω το πρωτογενές πλεόνασμα, αν η συγκυβέρνηση Σαχλαμαρά-Βενιζέλου πει πάλι "ναι σε όλα" και δεν το αξιοποιήσει για την ελάφρυνση της πλειονότητας των ελλήνων πολιτών;...

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τα λουλούδια παρά να ανθίζουν την άνοιξη και να μαραίνονται το φθινόπωρο ή για τον ήλιο να εμφανίζεται με την ανατολή και να αποχωρεί με τη δύση. Τα οικονομικά, όμως, δεν είναι ούτε φυσικοί κανόνες ούτε θείες εντολές που η Ανγκ. Μέρκελ, σε ρόλο Μωυσή, μεταφέρει στους κοινούς θνητούς. Δε μπορώ, επομένως, παρά να γελάω πικρά κάθε φορά, όπως συνέβη χθες με το Γ. Στουρνάρα, που ακούω κάποιον κυβερνητικό αξιωματούχο να ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την άγρια λιτότητα σε βάρος των μικρομεσαίων. Πιθανότατα αυτό ισχύει αν πραγματικός στόχος είναι η διάσωση της επιχειρηματικής-τραπεζικής ολιγαρχίας που κυβερνά αυτόν τον τόπο και η οποία δεν θέλει να καταβάλει ούτε σεντ παραπάνω από το σχεδόν τίποτα που συνεισφέρει σήμερα.

Αν, όμως, στοχεύουμε στην ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη δεν θέτουμε ως προτεραιότητες το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αλλά την αξιοποίησή της, δε ζητιανεύουμε από ξένους επενδυτές προσφέροντάς τους εργαζόμενους-σκλάβους με μισθούς Βουλγαρίας κι εργασιακά δικαιώματα Ουγκάντας, ενώ φορολογούμε τον καθένα αναλόγως των οικονομικών του δυνατότητων, όπως επιβάλλει άλλωστε και το Σύνταγμα που έχει μετατραπεί σε κουρελόχαρτο, ειδικώς τα τελευταία χρόνια.  Ο άλλος δρόμος, βεβαίως, απαιτεί βούληση για σύγκρουση με τους νταβατζήδες τού πολιτικού συστήματος κι αυτοί που κυβερνούν σήμερα είναι αδύνατο να προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο. Βλέπετε, δεν θέλουν να φανούν αχάριστοι απέναντι στα χέρια που τους τάιζαν όλα αυτά τα χρόνια...      

  

Από πότε οι δολοφόνοι έγιναν πολιτικοί κρατούμενοι;...

Οι ημέρες είναι δύσκολες για τους χρυσαυγίτες και τους φιλικώς προσκείμενους σε αυτούς, τύπου Μ. Βορίδη. Μετά από τη δολοφονία τού Παύλου Φύσσα, τα όσα έχουν αποκαλυφθεί για τη δράση τής Χρυσής Αυγής, τις συλλήψεις και προφυλακίσεις τής ηγετικής της ομάδας είναι δύσκολο πλέον να ισχυρίζονται πως οι εθνικιστές νεοναζί (πόσο πιο μεταμοντέρνα μπορεί να γίνει η πολιτική!) είναι χρήσιμοι για να "ξεβρομίσει ο τόπος". Γι' αυτό κι έχουν βρει ένα άλλο παραμυθάκι, χρησιμοποιώντας δημοκρατικά επιχειρήματα, έστω κι αν οι ίδιοι δεν είναι και τίποτα φαν τού συγκεκριμένου πολιτεύματος. Λένε κυρίως πως είναι δημοκρατικό και νομικό ατόπημα να διώκεται ένα κοινοβουλευτικό κόμμα και να βρίσκεται στη φυλακή ο αρχηγός του. Αφήνουν, μάλιστα, υπονοούμενα πως θα έπρεπε, κατ' αντιστοιχία, να εξεταστεί κατά πόσο είναι νόμιμη η λειτουργία και του ΚΚΕ, το οποίο μάχεται για ένα άλλο σύστημα από την αστική κοινοβουλευτική ολιγαρχία, συγγνώμη δημοκρατία ήθελα να γράψω αλλά με μπέρδεψε η πραγματικότητα...

Η Χρυσή Αυγή, ωστόσο, δε διώκεται ως πολιτικό κόμμα για πολιτικά εγκλήματα (για παράδειγμα για εσχάτη προδοσία) ή για τη μισαλλόδοξη ιδεολογία της, αλλά για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Για δολοφονίες, ξυλοδαρμούς, μαστροπείες, εκβιασμούς κλπ. για να μη σας κουράσω παραθέτοντας το μεγαλύτερο μέρος τού Ποινικού Κώδικα. Και για να σας μασήσω ακόμα περσσότερο την τροφή, αν δεν έγινα μέχρι τώρα αντιληπτός, ο Ν. Μιχαλολιάκος, ο Χρ. Παππάς κι ο Γ. Λαγός, για παράδειγμα, δε βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στη "μπουζού" γιατί μισούν τους πακιστανούς και λατρεύουν το Χίτλερ, αλλά γιατί εμπλέκονται σε ποινικά αδικήματα τα οποία είναι τα αγαπημένα μαφιόζικων οργανώσεων...

Οσον αφορά το ΚΚΕ, είμαι ο τελευταίος που θα το υμνήσει για τον ξύλινο, παλαιολιθικό του λόγο, για την αδυναμία του να κατανοήσει ότι η σημερινή εργατική τάξη δεν είναι ακριβώς ίδια με αυτή για την οποία έγραψε ο Καρλ Μαρξ ή για το ότι επιμένει στο ότι ο Στάλιν και οι λοιποί τύραννοι του πρώην ανατολικού μπλοκ κι όχι μόνο υπήρξαν κατασυκοφαντημένοι ήρωες κι όχι αιμοσταγείς δικτάτορες. Αλίμονο, ωστόσο, αν ταυτίσουμε την ιστορική πορεία τού ΚΚΕ,  παρόλα τα κολοσσιαία λάθη και τις δικές του μαύρες στιγμές, με τους χρυσαυγίτες δολοφόνους. Οι έλληνες κομμουνιστές δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, εκβιάστηκαν, ταπεινώθηκαν από τους εξωτερικούς κι εσωτερικούς εχθρούς τους. Κι όταν έβαψαν κι εκείνοι τα χέρια τους με αίμα, χωρίς να το δικαιολογώ για κάθε περίπτωση, το έκαναν για να απαλλάξουν τη χώρα από τους συνεργάτες των Ες Ες οι οποίοι στη συνέχεια την κυβέρνησαν...

Κι αν ακόμα υποθέσουμε πως στις επόμενες εκλογές το ΚΚΕ βγαίνει πρώτο κόμμα, το οποίο θα σημαίνει πως το πρόγραμμά του (που είναι γνωστό τοις πάσι και δε μακιγιάρεται επιμελώς όπως της Χρυσής Αυγής) θα έχει γίνει αποδεκτό από την πλειοψηφία τού ελληνικού λαού, η ηγετική του ομάδα έχει δηλώσει πως δε σκοπεύει να κυβερνήσει σε ένα πολίτευμα αστικής δημοκρατίας. Τί σχέση έχουν, επομένως, όλα αυτά με εκείνους που υπόσχονται πογκρόμ κι άνοιγμα των ξερονησιών, μεταξύ άλλων "ριζοσπαστικών" μέτρων, στην περίπτωση που καταλάβουν την εξουσία;...    

Πώς πέθαιναν οι ήρωες και πώς ξεφτιλίζονται τα αποβράσματα...

Λυπάμαι από τα βάθη τής καρδιάς μου όσους πίστεψαν στα "ιδανικά" τής Χρυσής Αυγής και βλέπουν σήμερα τους ηγέτες τους να τα απαρνιούνται τόσο απροσχημάτιστα μήπως και γλιτώσουν τη "μπουζού". Ο Ν. Μιχαλολιάκος ισχυρίστηκε, για παράδειγμα, πως το βράδυ τού φόνου τού Παύλου Φύσσα είχε πέσει για ύπνο από νωρίς και σηκώθηκε το μεσημέρι τής επόμενης ημέρας. Μερικά χρόνια νωρίτερα ένας άλλος φονταμενταλιστής εθνικιστής, ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, είχε υποστηρίξει πως δε γνώριζε για τα βασανιστήρια της χούντας γιατί διάβαζε. Ο Ν. Μιχαλολιάκος αποκήρυξε, επίσης, το Χίτλερ, το ναζισμό και τη βία, ανθρώπους δηλαδή κι έννοιες που είχε υπερασπιστεί με έργα και με λόγια σε όλη του τη ζωή. Ο τύπος είναι ικανός να δηλώσει και κομμουνιστής προκειμένου να μη μείνει για πολύ καιρό στον Κορυδαλλό. Το ίδιο ισχύει, βεβαίως, και για τα υπόλοιπα χρυσαυγίτικα αποβράσματα, τα οποία αλυχτούν πως η δίωξή τους είναι πολιτική, αλλά δεν τους έχουμε δει παρά να βρίζουν, να δέρνουν και να κλωτσούν, "επιχειρηματολογώντας" δηλαδή με το μόνο τρόπο που διδάχθηκαν να επιχειρηματολογούν...

Με τί θράσος, αλήθεια, συνεχίζουν ορισμένοι να ταυτίζουν την Αριστερά με αυτόν τον θίασο των νεοναζί εγκληματιών τού κοινού ποινικού δικαίου; Ο Νίκος Μπελογιάννης, για τον οποίο ο τότε αρχιεπίσκοπος Αθηνών είχε πει πως το ηθικό μεγαλείο του όπως και των συντρόφων του μπορούσε να συγκριθεί μόνο με αυτό των πρώτων χριστιανών, δήλωνε στους στρατοδίκες του: "Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω". Ο Αλέκος Παναγούλης, από τους λίγους που πολέμησαν πραγματικά τη χούντα την οποία νοσταλγούν σήμερα τα ακροδεξιά καθάρματα, είχε υπογραμμίσει επίσης στην απολογία του: "Δεν υποχωρώ διότι γνωρίζω ότι το ωραιότερον κύκνειον άσμα οιουδήποτε πραγματικού αγωνιστού είναι ο επιθανάτιος ρόγχος προ του εκτελεστικού αποσπάσματος, παρά ενώπιον μιας τυραννίας, και αυτήν την θέσιν αποδέχομαι".

Ο Μπελογιάννης, ο Παναγούλης και οι υπόλοιποι αγωνιστές τής Αριστεράς δεν αποκήρυξαν τις ιδέες τους ούτε μπροστά στους δήμιους τους κι αυτό γιατί οι ιδέες τους υπερβαίνουν το άτομο και τον θάνατο, είναι πανανθρώπινες και διαχρονικές. Σε αντίθεση, δηλαδή, με τα φασιστικά ιδεολογήματα των χρυσαυγιτών, τα οποία εύκολα ξεχνούν και οι ίδιοι αν πρόκειται, για παράδειγμα, να συνεργαστούν με μετανάστες για να κονομήσουν από το παραεμπόριο ή για να γλιτώσουν τη φυλακή, η οποία ως γνωστό είναι για τους λεβέντες κι όχι για θρασύδειλα ανθρωπάκια που απαρνιούνται την ίδια τους την πορεία ζωής και τα ινδάλματά τους για να μη βρεθούν πίσω από τα κάγκελα...