Αν είσαι γκέι δε σε φοβάμαι, δε μου είναι όμως κι αρκετό...

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ιδεολογία αλλά σεξουαλικός προσανατολισμός και το AIDS δεν είναι ποινικό αδίκημα αλλά ασθένεια. Αυτή η παραδοχή, ωστόσο, έχει δύο όψεις. Από τη μία δεν είναι δυνατό κανένας πολιτικός να κατηγορείται για το ότι είναι γκέι ή οροθετικός. Οποιος πέφτει τόσο χαμηλά ώστε να καταδικάζει κάποιον άνθρωπο, ανεξαρτήτως της επαγγελματικής ή θεσμικής του ιδιότητας, γι' αυτόν το λόγο δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χρησιμοποιεί το ιδεοληπτικό οπλοστάσιο της Χρυσής Αυγής. Το συγκεκριμένο νόμισμα έχει, όμως, και την άλλη όψη του: κανένας πολιτικός δε μπορεί να χρησιμοποιεί την ομοφυλοφιλία ή την ασθένειά του προς άγρα ψήφων. Αυτές δεν είναι πολιτικά επιχειρήματα, δεν αποκαλύπτουν ιδεολογική συγκρότηση κι όταν χρησιμοποιούνται για ψηφοθηρικούς λόγους από εκείνον που είναι είτε ομοφυλόφιλος είτε οροθετικός περισσότερο από όλους προσβάλλουν τους άλλους ομοφυλόφιλους κι οροθετικούς. Βλέπετε, κι ο ρατσισμός είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης...

Αυτό συμβαίνει και με τον Γρ. Βαλλιανάτο, ο οποίος έχει γίνει γνωστός στο πανελλήνιο κυρίως για τη λάιφσταϊλ αισθητική με την οποία αντιμετωπίζει τα πάντα, από τη σεξουαλικότητα μέχρι την πολιτική. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δηλώνει δημοσίως αν του αρέσουν οι άνδρες ή οι γυναίκες κι έχει κάθε δικαίωμα να κρατά μυστική την προσωπική του ζωή. Κατανοώ, επίσης, ότι ο κοινωνικός στιγματισμός είναι τέτοιος που κάνει σχεδόν απαγορευτικό για κάποιον ομοφυλόφιλο να παραδέχεται τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Γι' αυτό και είναι προς τιμή τού Γρ. Βαλλιανάτου το ότι, σε αντίθεση με πολλούς άλλους γκέι της "σόου μπιζ" οι οποίοι παριστάνουν στα μίντια τους γυναικοκατακτητές, δεν έκρυψε ποτέ ότι του αρέσουν οι άνδρες. Είναι, όμως, αυτή η γενναιότητα αρκετή για να γίνει κάποιος καλός δήμαρχος Αθηναίων; Προφανώς κι όχι, πόσω μάλλον όταν με άλλες δημόσιες τοποθετήσεις του έχει παρουσιαστεί υπέρμαχος του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, το οποίο έχει αφήσει πίσω του κοινωνίες-συντρίμμια....

Εχω κάθε καλή διάθεση να παρακολουθήσω την προεκλογική εκστρατεία τού Γρ. Βαλλιανάτου χωρίς ιδεολογικές προκαταλήψεις. Η Αθήνα χρειάζεται νέες ιδέες, έμπνευση, φαντασία και προφανώς όποιος μπορεί να συνεισφέρει σε αυτούς τους τομείς είναι καλοδεχούμενος. Ο Γρ. Βαλλιανάτος, ωστόσο, κι ο κάθε Βαλλιανάτος που βγάζει το ψωμί του προμοτάροντας τα γούστα του στο κρεβάτι θα έχει ασελγήσει σε βάρος τής ομοφυλοφιλικής κοινότητας αν ως εναλλακτική πρόταση κάνει σημαία του σχεδόν αποκλειστικώς το σεξουαλικό του προσανατολισμό. Η ελληνική κοινωνία οφείλει να εξέλθει του μεσαίωνα και να αποδώσει, για παράδειγμα, και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια τα δικαιώματα που έχει απονείμει εδώ και δεκαετίες στα ετεροφυλόφιλα. Δεν έχει ανάγκη, ωστόσο, από μια υποψηφιότητα "μία από τα ίδια" με τη διαφορά ότι συμμετέχει και στα "gay parade". Γιατί τότε και η κοινωνία μένει βυθισμένη στο σκοταδισμό της και η γκέι κοινότητα γελοιοποιείται εκ των έσω...