Καλλιστεία μετριοτήτων κι απατεώνων...

Αν ήσασταν κριτές σε ένα διαγωνισμό ομορφιάς και οι φιναλίστ ήταν η Γεωργία Βασιλειάδου και η Σαπφώ Νοταρά θα δυσκολευόσασταν να εντοπίζατε κάποια αξιόπιστα κριτήρια με τα οποία θα επιλέγατε τη λιγότερο άσχημη. Κι αυτό γιατί θα σας ήταν αδύνατο να χαρακτηρίζατε όμορφη κάποια από τις δύο αυτές, συμπαθείς κατά τα άλλα, φιγούρες τού παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Το ίδιο συμβαίνει και με τις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές, κατά τις οποίες οι ψηφοφόροι, ελλείψει άξιων υποψηφίων, θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα σε μετριότητες, στην καλύτερη περίπτωση, κι απατεώνες στη χειρότερη. Θα μου πείτε πως πάντα αυτό συνέβαινε. Θα σας απαντήσω πως με τις φετινές υποψηφιότητες αποδεικνύεται ότι τελικώς το βαρέλι δεν έχει πάτο...

Από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω; Την ψήφο των αθηναίων διεκδικεί ο νυν δήμαρχος Γ. Καμίνης, ο οποίος στα τέσσερα χρόνια τής δημαρχίας του έχει να υπερηφανεύεται μόνο για το ότι το ταμείο δεν είναι μείον. Δεν αμφισβητώ τη σημασία του, μόνο που από τον επικεφαλής τού μεγαλύτερου δήμου τής χώρας περιμένεις πολύ περισσότερα από το να είναι ένας καλός λογιστής. Διεκδικητές είναι, επίσης, ένας άγνωστος νεαρός τού κομματικού σωλήνα, τον οποίο ακόμα και οι γονείς του δεν είναι σίγουροι αν του έχουν δώσει το όνομα Γαβριήλ, ο πρώην δήμαρχος Ν. Κακλαμάνης, ο αποκαλούμενος και "Δενδροφάγος", το αγαπημένο παιδί των εφοπλιστών Αρούλης Σπηλιωτόπουλος, ο χρυσαυγίτης υπόδικος κοπρίτης Ηλ. Κασιδιάρης, ο κατηγορούμενος για φοροδιαφυγή Β. Καπερνάρος κι ο Ν. Σοφιανός, επιλογή μια από τα ίδια για το ΚΚΕ.

Στην Αττική ξανακατεβαίνει ο περιφερειάρχης Γ. Σγουρός, ο οποίος μοιράζει χρήματα στους "πάμφτωχους" εφοπλιστές-ιδιοκτήτες ΠΑΕ για την κατασκευή γηπέδων, στην Κεντρική Μακεδονία ο νυν Απ. Τζιτζικώστας, που θεωρούσε χρέος του να ανεβάσει στην εξέδρα τής εθνικής γιορτής τους χρυσαυγίτες, διαγκωνίζεται με τον Γ. Ιωαννίδη, ο οποίος πέρασε και δεν ακούμπησε, δυο φορές μάλιστα, από το υφυπουργείο Αθλητισμού που είναι κι ο τομέας του και θέλει να μας πείσει τώρα πως θα τα καταφέρει καλύτερα σε περιφερειακό επίπεδο. Για να μη μιλήσω για την πόλη μου, το Βόλο, η οποία ετοιμάζεται να παραδώσει τα κλειδιά τού δημαρχιακού της μεγάρου σε έναν ορίτζιναλ γκάνγκστερ, τον Αχ. Μπέο, ύστερα από δεκαετίες κακοδιοίκησης από γιαλαντζί μαφιόζους. Το μόνο που περιμένω είναι να κατεβεί υποψήφιος κι ο "Αγαπούλας" Ψωμιάδης στην Καβάλα για να σας ζητήσω να μου κλείσετε τα μάτια και να με πυροβολήσετε αφού θα τα έχω δει όλα πλέον...

Είναι τέτοια η ένδεια ικανών υποψηφίων ώστε ο Γιάννης Μπουτάρης, με όλες τις υπερβολές και τις αστοχίες του, να φαντάζει σαν όαση στην έρημο, ειδικώς σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη που υπέφερε επί χρόνια από υπερσυντηρητικούς, πατριδοκάπηλους κι απατεώνες, και με τη δικαστική βούλα, τοπικούς άρχοντες όπως ο Π. Ψωμιάδης κι ο Β. Παπαγεωργόπουλος. Στα κομματικά γραφεία αναρωτιούνται καθόλου, μέσα στο μιθριδατισμό τους, για τους λόγους για τους οποίους οι άξιοι τους γυρίζουν την πλάτη; Αν θέλετε μερικές πρόχειρες όσο κι αυτονόητες απαντήσεις, πρώτον γιατί αρκετοί έχουν φύγει ήδη για το εξωτερικό, όπου δεν είναι απαραίτητο να έχουν μπάρμπα στην Κορώνη ή να δωροδοκούν για να κάνουν καριέρα, και δεύτερον γιατί όσοι έχουν ξεμείνει, αισθάνονται ανήμποροι να αλλάξουν από μόνοι τους ένα διαβρωμένο σύστημα το οποίο μπάζει από παντού. Είναι πιο πιθανό να γίνουν ένα με αυτό, να διαφθαρούν δηλαδή και οι ίδιοι, παρά να επιβάλουν μεταρρυθμίσεις τις οποίες κανείς άλλος δεν είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει. Ούτε καν ο λαός ο οποίος μπορεί να ωφεληθεί από αυτές, αφού το ρίσκο βρίσκεται έξω από τις επιλογές του και τα "καλά και συμφέροντα" εξακολουθούν να ορίζουν την ατζέντα του. Δεν επικροτώ αυτήν την ηττοπάθεια, τη βρίσκω ωστόσο δικαιολογημένη. Κι αυτό είναι το τραγικότερο...