Ο (α)κατάλληλος άνθρωπος την (α)κατάλληλη στιγμή στην (α)κατάλληλη θέση...

Ο κίνδυνος με τον Αδ. Γεωργιάδη είναι διπλός. Ο πρώτος είναι ο προφανής, τον έχουν αντιληφθεί ακόμα και τα μικρά παιδιά που έχουν αντικαταστήσει τον Καραγκιόζη τού Ευγένιου Σπαθάρη με την πιο σύγχρονη εκδοχή του: ο σημερινός υπουργός Υγείας δεν ήταν ποτέ τίποτα περισσότερο από ένας επιτυχημένος τηλεπωλητής βιβλίων τής πλάκας, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την ένδεια ικανών προσώπων στον πολιτικό στίβο και, κυρίως, καινοτόμων πολιτικών ιδεών κι αναρριχήθηκε εκεί όπου δεν θα αναρριχόταν ποτέ σε οποιαδήποτε χώρα δεν είναι μπανανία. Ο δεύτερος κίνδυνος, όμως, που προσωποποιεί ο Αδ. Γεωργιάδης είναι κι ο σοβαρότερος. Κι αυτό γιατί λειτουργεί υπόγεια. Η υπουργάρα, η οποία την ώρα που ο τομέας τής δημόσιας περίθαλψης βρίσκεται σε αναβρασμό εκείνος "τουιτάρει" για το πόσο μεγάλη τιμή αισθάνεται που ξάπλωσε τα οπίσθιά του εκεί που τα είχε ξαπλώσει κι ο JFK, έχει περάσει σε μερίδα τής κοινής γνώμης την αντίληψη πως ναι μεν είναι ένας διψασμένος για δημοσιότητα κομπλεξικός ψυχοπαθής, ωστόσο τον πολεμούν γιατί λέει αλήθειες και προχωρά σε μεταρρυθμίσεις στις οποίες οι προκάτοχοί του δεν τόλμησαν να προχωρήσουν...

Ο Αδ. Γεωργιάδης, όμως, είναι ίδιος κι απαράλλαχτος με αυτούς που υποτίθεται πως αγωνίζεται για να καταπνίξει. Το μαρτυρά η χρέωση του δημόσιου ταμείου για το ταξίδι αναψυχής του στις ΗΠΑ, το οποίο συνδύασε με δεκάρικους σε καφετέριες. Το αποδεικνύει και το τηλεφώνημά του σε ποδοσφαιροπαράγοντα για να συνδράμει ώστε να γίνει προπονητής ένας φίλος του που δεν είχε υποβάλει καν αίτηση κι ο οποίος μπορεί να μη γνωρίζει ακόμα και το πώς μοιάζει μια μπάλα. Αυτά που υποτίθεται πως θέλει να βελτιώσει στη δημόσια υγεία, όπως τις μίζες, τα ρουσφέτια, την αναξιοκρατία και τη σπατάλη, τα εφαρμόζει κι ο ίδιος ώστε να ικανοποιείται η προσωπική του ματαιοδοξία να τον αποκαλούν "κύριο κύριο υπουργό". Αυτό δεν είναι, όμως, και το πρόβλημα με όλους τους μέτριους; Δανείζονται την αξία των αξιωμάτων τους αντί να προσδίδουν οι ίδιοι αίγλη σε αυτά χάρη στην ικανότητά τους...

Με αυτόν τον τρόπο, επομένως, έχει κατορθώσει ο εθνικός μας Μπουμπούκος να ξεγελάσει ακόμα και σοβαρούς ανθρώπους, οι οποίοι πιστεύουν ότι οι αδιαμφισβήτητες παθογένειες της δημόσιας υγείας θα ιαθούν από έναν κομάντο αυτοκτονίας που έχει στείλει η τρόικα για να προχωρά σε δολοφονίες χαρακτήρων γιατρών, νοσηλευτών και λοιπού προσωπικού προκειμένου να μετατραπεί και η μέριμνα για την υγεία των πολιτών σε απόλυτα ιδιωτικό αγαθό το οποίο θα απολαμβάνουν μόνο όσοι μπορούν να πληρώνουν το κόστος του. Προφανώς και οι επαγγελματίες τού χώρου έχουν τις δικές τους μεγάλες ευθύνες για την κατάντια τής δημόσιας υγείας. Δεν ήταν, άλλωστε, ο Αδ. Γεωργιάδης που ξεκίνησε τις υπερκοστολογησεις μηχανημάτων, φαρμάκων ή αναλώσιμων, εκείνος που έπαιρνε "φακελάκια" κι αυτός που δημιούργησε την πατέντα τής μεταφοράς των ασθενών από τα δημόσια στα ιδιωτικά ιατρεία. Γι' αυτό και οι γιατροί και οι νοσηλευτές δε βρίσκουν την κατανόηση από τον κόσμο στην οποία προσδοκούσαν...

Από την άλλη, όμως, ο υπουργός Υγείας χρησιμοποιεί μια μεγάλη αλήθεια, το ότι η δημόσια υγεία εξακολουθεί να αποτελεί μια χοάνη διαφθοράς, ώστε να επιτύχει την πλήρη διάλυσή της. Η λογική του δεν είναι καν "πονάει χέρι, κόβει χέρι" γιατί στόχος του δεν είναι η θεραπεία, έστω με λανθασμένα κριτήρια. Σκοπός είναι η απόλυτη εμπορευματοποίηση της υγείας, που θα αυξήσει το επίπεδο θνησιμότητας και θα δημιουργησει μια κοινωνία η ελίτ τής οποίας θα απολαμβάνει περίθαλψη πολυτελείας και η συντριπτική πλειονότητα θα προσεύχεται στην Παναγιά να μην αρρωστήσει και υποχρεωθεί να τη συναντήσει μια ώρα αρχύτερα. Υπό αυτήν την έννοια ο Αδ. Γεωργιάδης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση. Περαστικά μας...