Τα σιγανά Ποταμάκια να μην τα φοβάσαι...

Αν ο Στ. Θεοδωράκης ήταν αστυνομικός, κατά τη διάρκεια μιας ανάκρισης θα ήταν ο "καλός μπάτσος" και οι σαμαροβενιζέλοι οι "κακοί μπάτσοι". Οι τελευταίοι θα έβριζαν, θα έφτυναν και θα έδιναν και καμιά καρπαζιά, ενώ ο πρώτος θα πλησίαζε τον ανακρινόμενο με το καλοσυνάτο του ύφος, θα του έλεγε μια καλή κουβέντα, αλλά στο τέλος θα τον παρακινούσε να συμμορφωθεί με όσα του ζητούν οι σαμαροβενιζέλοι γιατί αλλιώς τον περιμένει η φυλακή-ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρος του Ποταμιού, το οποίο ξεφουσκώνει στις δημοσκοπήσεις πολύ πιο εύκολα από τη μιντιακή προβολή που χρειάστηκε για να φουσκώσει, δεν υπερασπίζεται ανοιχτά το μνημόνιο και δεν λέει πως η οικονομική γενοκτονία είναι για το καλό μας. Γι' αυτήν τη δουλειά οι βαρδινογιάννηδες, οι μπόμπολες και οι μελισσανίδηδες έχουν προσλάβει, άλλωστε, τους επίσης αναλώσιμους σαμαροβενιζέλους...

Στον Σταύρο ανατέθηκε η δουλειά να προπαγανδίσει όμορφες έννοιες, όπως είναι η εθνική συνεννόηση, η συνεργασία των κομμάτων και η λάιτ εκδοχή τού "μαζί τα φάγαμε". Φυσικά ούτε κουβέντα δεν γίνεται από τον αγαπημένο τού Στ. Ψυχάρη και των υπόλοιπων μεγαλοεκδοτών για συνεργασίες αφού πρώτα ανατραπούν πολιτικές οι οποίες φτωχοποιούν την πλειονότητα του πληθυσμού και πλουτίζουν ακόμα περισσότερο μια κλειστή δράκα ανθρώπων. Ο Σταύρος με την ομόνοια εννοεί την αποδοχή από την Αριστερά τής κατάλυσης ακόμα κι αυτού του Συντάγματος που θεσπίστηκε στα μέτρα τού κατεστημένου. Θέλει όλοι μαζί να δώσουμε τα χέρια και να ανάψουμε αναπτήρες, σα να βρισκόμασταν σε φιλανθρωπική συναυλία τού Σάκη Ρουβά, την ώρα κατά την οποία στη σκηνή κάποιοι ακονίζουν τα σπαθιά τους για να χύσουν κι άλλο αίμα τού λαού. Ο Σταύρος σκοτώνει τον όποιο εξεγερτικό μας οίστρο όχι με το αλλήθωρο βλέμμα τού Αντ. Σαχλαμαρά ή το απειλητικό τού Β. Βενιζέλου, αλλά με το γλυκό του χαμόγελο το οποίο ωστόσο κρύβει όλη την ξετσιπωσιά τού κόσμου...

Δεν έχω καμιά αντίρρηση να συνεργαστούν όλα τα κόμματα και να σχηματίσουν κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Οταν, ωστόσο, ο πάλαι ποτέ δικομματισμός, τα διαπλεκόμενα μίντια και οι μισθοφόροι καλλιτέχνες αναφέρονται σε αυτό το ενδεχόμενο εννοούν την τυφλή υποταγή των πάντων στις μνημονιακές επιταγές σα να ήταν μονόδρομος. Δεν έχω ακούσει ούτε έναν από αυτούς τους "σοφούς" που φοβούνται ένα νέο εμφύλιο πόλεμο να ζητά να γίνουμε όλοι οι έλληνες μια γροθιά για να σταματήσουμε να είμαστε το πιο αποτυχημένο πείραμα του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη. Οταν ορκίζονται στην εθνική συμφιλίωση κάνουν σα να μην καταλαβαίνουν πως έλληνες σφάζουν έλληνες κι αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, κι ας μην γίνεται αυτό στον Γράμμο και στο Βίτσι αλλά μέσω του χαρατσιού τού ΕΝΦΙΑ, για παράδειγμα...

Αν η ελίτ δεν επιθυμεί να χυθεί κι άλλο αίμα σε αυτόν τον πολύπαθο τόπο, την καλώ εδώ και τώρα να χρησιμοποιήσει την όποια δύναμή της για να εφαρμοστούν πολιτικές κοινωνικής δικαιοσύνης, ίσης κατανομής τού πλούτου και δημιουργίας ευκαιριών για όλους για προκοπή κι ευημερία. Αν το κάνει, θα είμαι ο πρώτος που θα φωνάξει "Αβε Σαμαρά" και θα ζητήσει να μείνει πρωθυπουργός για πάντα! Σε διαφορετική περίπτωση δεν υπάρχει άλλη λύση από το να πάψουμε οι μικρομεσαίοι να σφαζόμαστε μεταξύ μας για το ποιός πήρε μεγαλύτερο επίδομα φιλανθρωπίας ή την καλύτερη θεσούλα σε πρόγραμμα κοινωφελούς απασχόλησης από τον άλλο και να διεκδικήσουμε το κομμάτι τής πίτας που μας αξίζει, δηλαδή το μεγαλύτερο. Μόνο ο ταξικός εμφύλιος είναι απαράδεκτο να διεξάγεται. Κανένας άλλος όταν έλληνες εκμεταλλεύονται έλληνες με το χυδαιότερο τρόπο κι αυτο κάποιοι έχουν το θράσος να το βαφτίζουν σωτηρία...