Τί τα θες Αντώνη μου τα "ένδοξα Παρίσια", λευκές σημαίες υψώνεις κι από την Αθήνα...

Κάποτε έγραφε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και μελοποιούσε ο Μάνος Χατζιδάκις πως "όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει". Φαίνεται, όμως, πως αυτό είναι υψηλή ποίηση και μουσική για τους σαμαροβενιζέλους και γι' αυτό το αποφεύγουν. Προτιμούν να μιμούνται τον κουτσαβάκη "Ζήκο" του Κώστα Χατζηχρήστου, που όλο δήθεν έχει το ζωνάρι του λυμένο για καβγά, αλλά φροντίζει να έχει πάντοτε δίπλα του κάποιον να τον κρατά μήπως και κατά λάθος αναγκαστεί να πυγμαχήσει. Ο ελληνικός λαός δεν πήγε διακοπές, είναι άνεργος, ενώ κι όταν εργάζεται, γνωρίζει ότι είναι ανακυκλώσιμος και δίχως δικαιώματα. Κι όμως, οι κρετίνοι που τον κυβερνούν, εξακολουθούν να του μοιράζουν καθρεφτάκια, ταπεινώνοντας ακόμα περισσότερο τη νοημοσύνη τού πόπολου. Είναι τέτοια η απελπισία τους που έφτασαν στο σημείο να παρουσιάσουν αυτό που αποδεικνύεται ότι δεν είναι τίποτα άλλο από μια φιλοσοφική συζήτηση για την πορεία τής ελληνικής οικονομίας, τη συνάντηση των Παρισίων δηλαδή, σα νίκη τής κυβέρνησης που "κατόρθωσε" να την αξιολογούν στας Ευρώπας κι όχι στην Ψωροκώσταινα. Ο ραγιαδισμός, δηλαδή, ζει ένδοξες στιγμές...

Ολο το καλοκαίρι οι σαμαροβενιζέλοι και τα μιντιακά τους παπαγαλάκια έφαγαν τον κόσμο να διατυμπανίζουν πόσο σπουδαίοι διαπραγματευτές είναι που θα ανάγκαζαν την τρόικα να αποδεχθεί τις φοροελαφρύνσεις, για παράδειγμα, που θα της πρότειναν. Το Παρίσι για την προπαγάνδα τους ήταν απτή απόδειξη ότι πλέον δεν βρισκόμαστε υπό την κηδεμονία των δανειστών αλλά επανακτούμε την εθνική μας ανεξαρτησία. Το ψέμα, ωστόσο, έχει κοντά ποδάρια: οι μεν τροϊκανοί δηλώνουν πως η αξιολόγηση θα γίνει στην Αθήνα, ο δε υπουργός Οικονομικών πως δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές παρά μόνο, στην ουσία, λευκές σημαίες. Μόνο οι εθελόδουλοι και οι ηλίθιοι πιστεύουν ότι η κοινωνική δικαιοσύνη θα κατοικήσει στην Ελλάδα τουλάχιστον μέσα στα επόμενα 50 χρόνια ακολουθώντας τις πολιτικές που μας επιβάλλονται τα τέσσερα τελευταία. Η Ελλάδα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα νεοφιλελεύθερο πείραμα το οποίο αν επιτύχει, και με αυτό εννοώ την πλήρη φτωχοποίηση των πολλών και τη μεγιστοποίηση των κερδών τής ελίτ, θα εξαπλωθεί σε όλο τον πλανήτη. Η χώρα μας δεν θα ορθοποδήσει όχι γιατί δεν το μπορεί, αλλά γιατί δεν ήταν ποτέ αυτός ο σκοπός των μνημονίων. Αυτά θα ολοκληρωθούν όταν όλη η δημόσια και ιδιωτική περιουσία των ελλήνων καταλήξει σε ξένα χέρια κι όταν κάποιος θα εργάζεται ή θα παίρνει σύνταξη 100 ευρώ το μήνα κι ανασφάλιστος και θα θεωρεί τον εαυτό του ευλογημένο...

Ακόμα περιμένω τους αργεντινούς να βγουν στους δρόμους με τις κατσαρόλες τους για να διαμαρτυρηθούν για την απόφαση της κυβέρνησής τους να μην υποκύψει στους διεθνείς τοκογλύφους. Ακόμα αναμένω πότε θα μπει στο ελικόπτερο η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντεζ, κυνηγημένη από το λαό που "ταπείνωσε" αρνούμενη να γονατίσει στην καπιταλιστική απληστία. Ισως να έγιναν όλα αυτά αλλά να μην το πήρα χαμπάρι γιατί δεν είδα κάποιο σχετικό ρεπορτάζ στο "MEGA" ή στον "ANT1". Ισως, πάλι, τα μίντια της διαπλοκής να μην ενδιαφέρονται να προβάλλουν στους υπνωτισμένους τηλεθεατές τους ειδήσεις που δεν συντηρούν δοξασίες χρόνων περί καταστροφής στην περίπτωση που σταματήσουμε να προσφέρουμε το σβέρκο μας για σφαλιάρες. Η Ελλάδα χρειάζεται "κούρεμα" του δημόσιου χρέους της, δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και την παροχή ίσων ευκαιριών για τη δημιουργία νέου, έμφαση στη δημόσια παιδεία και υγεία, καθώς και παραδειγματική τιμωρία τού κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Κι αντί για όλα αυτά οι σαμαροβενιζέλοι φορολογούν ξανά και ξανά τους ίδιους και τους ίδιους και είναι ανίκανοι να περάσουν ακόμα κι αυτονόητα πράγματα, όπως την κατάργηση της εξίσωσης πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης την ίδια ώρα που αφήνουν ανεξέλεγκτο το λαθρεμπόριο καυσίμων των βαρδινογιάννηδων και των μελισσανίδηδων. Το Παρίσι είναι μια πολύ όμορφη πόλη, για να το χαρείς όμως πρέπει να έχεις το κεφάλι σου ψηλά κι όχι χαμηλωμένο για να τρως τη μία φάπα μετά από την άλλη...