Η Αδόλφος Μέρκελ "τιμά" την ιστορία τής πατρίδας της οδηγώντας μας στον γ' παγκόσμιο πόλεμο...

Στη Γαλλία είναι πιθανό τις επόμενες προεδρικές εκλογές να κερδίσει η Μ. Λε Πεν. Σε μια τέτοια περίπτωση θα χυθούν τόνοι μελάνης από κλαυθμηρίζοντες αναλυτές, οι οποίοι θα θρηνολογούν για τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την επικράτηση του φασισμού και της μισαλλοδοξίας στη δεύτερη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία. Είναι εκείνοι που κάνουν το ίδιο στην Ελλάδα με αφορμή την άνοδο της Χρυσής Αυγής, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο έχουν το θράσος να τοποθετούν στην ίδια ζυγαριά. Βεβαίως σε αυτές τις περιπτώσεις φταίει μόνο ο πεπλανημένος λαός, ο οποίος δεν κατανοεί ποιό είναι το συμφέρον του και γι' αυτό παραχωρεί εξουσίες σε ανθρώπους για τους οποίους ακόμα κι αυτή η κοινοβουλευτική ολιγαρχία είναι απλώς η αφορμή για να επιβάλλουν τις πολιτικές τους. Κανένας, ωστόσο, από όλους αυτούς τους περισπούδαστους "σοφούς" δεν έχει χύσει ούτε ένα δάκρυ για το ότι η Ευρώπη ζει ένα νέο μεσοπόλεμο, με βασική υπαίτιο την ίδια χώρα που προκάλεσε το β' παγκόσμιο πόλεμο και η οποία δεν δείχνει να μαθαίνει από τα λάθη της. Η γερμανική κυβέρνηση ανασχημάτισε τη γαλλική γιατί ο υπουργός Οικονομικών της τελευταίας "τόλμησε" να εκφράσει αντιρρήσεις για τη διαχρονική επιλογή τού Βερολίνου να οδηγεί το πλοίο στα βράχια κι όμως κάποιοι επιμένουν να υποστηρίζουν πως το πρόβλημα είναι ο ευρωσκεπτικισμός...

Η δημοσιονομική πειθαρχία, η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη αποτελούν την "αγία τριάδα" τού νεοφιλελευθερισμού ή, για την ακρίβεια, την "ανίερη τριάδα". Αποτελούν την προμετωπίδα του κυρίαρχου συστήματος, το οποίο δεν στηρίζεται βεβαίως στο ρεαλισμό αλλά στην εξυπηρέτηση των ελίτ, στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, των κοινωνικών ανισοτήτων και της εξαθλίωσης των πολλών υπέρ των λίγων. Η "λογική" του είναι αυτή της ζούγκλας και η δικαιολόγησή του δεν διαφέρει πολύ από αυτή που χρησιμοποιούν οι δολοφόνοι για να αιτιολογούν τα εγκλήματά τους. Οι νεοφιλελέδες ακόμα καμαρώνουν για την επικράτησή τους έναντι του γραφειοκρατικού σοσιαλισμού, πολύ φοβάμαι ωστόσο πως μπροστά σε αυτό που εκείνοι θα έχουν αφήσει πίσω τους όταν οι λαοί ξυπνήσουν ο σταλινισμός θα μοιάζει απλώς με μια αυστηρή παιδική κατασκήνωση. Οι τραπεζίτες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες χρησιμοποίησαν το φασισμό τη δεκαετία τού 1930 για να εμποδίσουν το σοσιαλισμό να κερδίσει τις ψυχές των ευρωπαϊκών πληθυσμών. Στη μεταμοντέρνα εποχή μας ο ναζισμός περπατά χέρι χέρι με το νεοφιλελευθερισμό και στη χώρα μας, όπως αποδεικνύει ο συνδυασμός πολιτικών οικονομικής γενοκτονίας τύπου ΕΝΦΙΑ κι ο σχεδιασμός στο νέο ποινικό κώδικα, για παράδειγμα, για ισόβια κάθειρξη σε περίπτωση προσβολής τού πολιτεύματος...

Η Ανγκ. Μέρκελ δολοφονεί βραχυπρόθεσμα την Ευρώπη και μακροπρόθεσμα και την ίδια τη χώρα της, η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών τής οποίας δεν βιώνει την ευημερία με την οποία η καγκελάριος έχει προικοδοτήσει την ελίτ της. Οπως κι ένας γιατρός ο οποίος χορηγεί δηλητήριο στον ασθενή που έχει την ανάγκη του, με τον ίδιο τρόπο η Θάτσερ της νέας χιλιετίας με τον υπουργό Οικονομικών της Β. Σόιμπλε και τις υποτακτικές σε αυτή κυβερνήσεις ανά την Ευρώπη προχωρούν σε μια σύγχρονη "Τελική Λύση" στην οποία έχουν δώσει ένα ηθικολογικό επίχρισμα προκειμένου να παγιδεύουν τους λαούς στο ανώφελο αυτομαστίγωμά τους. Σήμερα η Ανγκ. Μέρκελ είναι μια πανίσχυρη πολιτικός, η οποία έχει εκλεγεί τρεις φορές στο αξίωμα στο οποίο κατέχει και η οποία έχει τη δύναμη να ορίζει την κυβέρνηση ακόμα και στη Γαλλία. Η Ιστορία, ωστόσο, έχει την ικανότητα να διακρίνει τους κοντόφθαλμους από τους οραματιστές και δεν θα αργήσει η ημέρα που θα τη συγκαταλέξει στη χορεία των αδίστακτων τυράννων στην οποία ανήκει κι ας μας λένε άλλα πράγματα τα παπαγαλάκια τού νεοφιλελευθερισμού, ζαλισμένα όπως είναι από την υπερβολική κατανάλωση εθελοδουλίας. Η Ανγκ. Μέρκελ δεν μισεί τους εβραίους, δεν έχει στήσει θαλάμους αερίων και δεν καλλιεργεί μουστάκι. Κι όμως μοιάζει στη συμπεριφορά της τόσο, μα τόσο πολύ στο συμπατριώτη της μεγαλύτερο σφαγέα τού 20ού αιώνα κι αγαπημένο φετίχ των κασιδιάρηδων...