Φωτιά και τσεκούρι στα νεοφιλελεύθερα σκυλιά...

Ο νεοφιλελευθερισμός σου θέτει μόνο έναν όρο αν θελήσεις να γίνεις μέλος τού κλειστού κλαμπ του: να του παραδώσεις την ψυχή σου, αν υποθέσουμε πως είχες ποτέ τέτοια. Κατά τα άλλα δεν έχει πρόβλημα να δεχθεί στις τάξεις του τον οποιοδήποτε, όποιο κι αν ήταν το πολιτικό του παρελθόν. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα ο νεοφιλελευθερισμός έχει στρατολογήσει από ανθρώπους με αριστερό υποτίθεται βιογραφικό, όπως ο Γ. Καμίνης, έως χουντικούς εθνικιστές όπως ο Μ. Βορίδης. Για το συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο, το οποίο κατασκευάστηκε για την απόλυτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ελίτ όταν η εγκαθίδρυση στρατιωτικών δικτατορίων που είχαν τους ίδιους σκοπούς έγινε "τρε μπανάλ" κι αντιδημοφιλής επιλογή, ο παράγοντας "άνθρωπος" έχει τόση αξία όση ένα κλιματιστικό για κάποιο πιγκουίνο...

Ο δήμαρχος Αθηναίων σπαταλά εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να φτιάχνει παγκάκια στα οποία δεν θα μπορούν να κοιμούνται οι άστεγοι, οι οποίοι προφανώς χαλούν την κολωνακιώτικη αισθητική του. Την ίδια ώρα, τα παιχνίδια και οι τουαλέτες στην παιδική χαρά τού Εθνικού Κήπου έχουν εγκαταλειφθεί προκειμένου αύριο μεθαύριο να έρθουν ιδιώτες και να αρπάξουν κι αυτό το δημόσιο πάρκο, με το δήμο να ισχυρίζεται πως δεν έχει λεφτά για να το συντηρήσει. Ο υπουργός Υγείας καταργεί, στην ουσία, τις προληπτικές εξετάσεις για μια σειρά "δημοφιλών" καρκίνων, όπως της μήτρας, του μαστού και του προστάτη. Και ύστερα είμαι υπερβολικός όταν σας γράφω πόσο πολύ μοιάζουν πλέον η σοσιαλδημοκρατία με το νεοφασισμό, όταν έχουν βρει και οι δύο το λιμάνι τους στο νεοφιλελευθερισμό...

Ο "συνετός" Γ. Καμίνης ξόδεψε 310.000 ευρώ από τον προϋπολογισμό τού δήμου για να τοποθετήσει παγκάκια με σιδεριές σε πλατεία τής Κυψέλης. Τα Χριστούγεννα, βεβαίως, θα διοργανώσει φιλανθρωπικές εκδηλώσεις για τους ίδιους άστεγους στους οποίους σήμερα δεν επιτρέπει να κοιμούνται στην πόλη που διοικεί και σαν καλός σαμαρείτης θα τους μοιράσει δώρα κι ευχές. Αν, όμως, κάποιος του ζητήσει να αναμορφώσει τον Εθνικό Κήπο θα σηκώσει τα χέρια ψηλά, θα επικαλεστεί οικονομική αδυναμία και θα προκηρύξει διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίησή του...

Ποσώς, εξάλλου, ενδιαφέρει τον Μ. Βορίδη αν αύριο αυξηθούν δραματικώς οι θάνατοι από καρκίνους. Εκείνος έτσι κι αλλιώς το χρέος του απέναντι στα ιδιωτικά συμφέροντα το έκανε και με το παραπάνω κι όταν χάσει την υπουργική του καρέκλα όπου και κάπου θα του βρουν θέση οι νταβατζήδες του για να στρογγυλοκαθίσει. Κι όλα αυτά, βεβαίως, στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων, η οποία είναι μια δικαιολογία α λα καρτ: όταν δεν μας βολεύει, επικαλούμαστε σοβαρούς εθνικούς λόγους και ξεμπερδεύουμε με τις εξυπηρετήσεις στην εκλογική μας πελατεία και, κυρίως, σε αυτούς που μας χορηγούν τους προεκλογικούς μας αγώνες...

Προφανώς ο Γ. Καμίνης κι ο Μ. Βορίδης δεν είναι τα μοναδικά τσιμπούρια από τα οποία πρέπει να απαλλαγούμε για να μην σαπίσουμε. Και οι ίδιοι, άλλωστε, δεν είναι παρά δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα του έως πού μπορεί να υποβιβαστεί το ανθρώπινο είδος για λίγα φράγκα και διασημότητα παραπάνω. Η πανεπιστημιακή τήβεννος του Γ. Καμίνη και το τσεκούρι τού Μ. Βορίδη βρίσκουν τρόπους να συνεργάζονται όταν είναι να μείνουν ικανοποιημένα τα αφεντικά τους και τις δικαιολογίες τις έχουν πρόχειρες στο στόμα: η "σωτηρία τής γλυκιάς μας πατρίδας", οι "λόγοι εθνικού συμφέροντος", η "δημοσιονομική πειθαρχία" κι άλλοι όροι σαν αυτούς εφευρέθηκαν από φαύλους τυχοδιώκτες οι οποίοι έπρεπε με κάποιο τρόπο να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη πως δεν είναι τόσο λαμόγια όσο φαίνονται και είναι στην πραγματικότητα.

Στο ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, εδώ και χρόνια έχουν κατουρήσει πάνω στα σοσιαλιστικά οράματα της πρώτης νιότης τους κι έχουν το θράσος να βαφτίζουν την απατεωνιά τους "εκσυγχρονισμό". Αύριο μεθαύριο ενδεχομένως να συνεργαστούν ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο "κομμουνιστικός κίνδυνος". Τους θεωρώ ικανούς με τα λόγια να δώσουν συγχωροχάρτι και στο νεοναζισμό, αρκετές επιλογές τού οποίου άλλωστε ήδη εφαρμόζουν στην πράξη, όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες. Και φυσικά όλα αυτά γίνονται για το καλό μας που, κοίτα τί σύμπτωση, μοιάζει πολύ με το καλό των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ή, μήπως, τα φαινόμενα απατούν;...