Η μικροαστίλα βάφτηκε κόκκινη...

Υπάρχουν πολλών ειδών ρατσιστές. Οι προφανέστεροι είναι οι χρυσαυγίτες, αν κι εκείνοι στο πλαίσιο ανοίγματος της νεοναζιστικής συμμορίας τους σε ευρύτερες μάζες έχουν φροντίσει στη ρητορική τους να συνδυάσουν τη μισαλλοδοξία τους με λογικοφανή επιχειρήματα του τύπου "δεν απεχθανόμαστε τους ξένους, αρκεί να μην πατούν το πόδι τους στην Ελλαδάρα". Το ότι βεβαίως και οι ίδιοι συνεργάζονται ή απασχολούν αλλοδαπούς για τις διάφορες δουλειές τους, νόμιμες και παράνομες, είναι άλλο θέμα. Την ίδια ώρα, υπάρχουν και οι ρατσιστές που θα σου πουν "αγαπώ τους ξένους, τους συμπονώ και τους νοιάζομαι, αλλά δεν μας χωρά όλους αυτός ο τόπος". Κι ας είναι, και με επίσημα στοιχεία, οι μετανάστες από τους στυλοβάτες τής ελληνικής οικονομίας: άμεσα, με την παραγωγικότητά τους δηλαδή, κι έμμεσα, όπως με την πληρωμή φόρων ή ασφαλιστικών εισφορών. Βρίσκονται, επίσης, κι εκείνοι που υποτίθεται πως διαθέτουν ταξική συνείδηση, επαγγελματίες ή μη Αριστεροί, που ναι μεν συμμετέχουν στις πορείες για τα δικαιώματα των ξένων, αλλά αν η κόρη τους φέρει σπίτι για γαμπρό έναν πακιστανό ή αν δουν στο τρόλεϊ έναν αφρικανό αυτομάτως θα μαζευτούν μήπως τους κλέψoυν το πορτοφόλι. Δυστυχώς σε αυτήν την παγίδα τού αυτοματοποιημένου ρατσισμού έχει πέσει πολλές φορές κι ο γράφων...

Και υπάρχει κι ο ρατσισμός τού ΚΚΕ, ένας ιδιότυπος "κόκκινος" ρατσισμός που εκδηλώνεται ναι μεν με...κατανόηση για το διαφορετικό, αλλά μακριά από την πόρτα μας. Αυτός ο υπερσυντηρητισμός εκφράστηκε περίτεχνα από τον Δ. Κουτσούμπα, ο οποίος είναι αντίθετος με το σύμφωνο συμβίωσης για ομοφυλόφιλα ζευγάρια και με την υιοθεσία παιδιών από τους γκέι. Βεβαίως, επειδή είμεθα κομμουνιστές κι όχι ακροδεξιοί δεν φτάνουμε στο σημείο να ζητούμε το δημόσιο λιθοβολισμό όσων η ερωτική επιθυμία κατευθύνεται στο ίδιο φύλο. Και λέγοντας αυτό, όπως επίσης για παράδειγμα και το ότι είμαστε ενάντιοι στην αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, θεωρούμε πως έχουμε κάνει το χρέος μας απέναντι στο προλεταριάτο που τόσο πολύ μας αρέσει να του παριστάνουμε τον "πατερούλη". Είμαστε απέναντι στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, πιστεύουμε ότι ένας άλλος κόσμος είναι διαφορετικός και σε μια αταξική κοινωνία χωρίς διακρίσεις κι ανισότητες, αλίμονο όμως αν συμπεριλάβουμε σε αυτή και τους πούστηδες που θέλουν να γίνουν γονείς. Κι όλο αυτό, βεβαίως, το ονομάζουμε "προοδευτικές, επαναστατικές αντιλήψεις" αντί να το βαφτίζουμε όπως θα έπρεπε, δηλαδή "μικροαστίλα τού κερατά"...

Υπό αυτήν την έννοια "σέβομαι" περισσότερο τους ξεκάθαρους ταλιμπάν που υποστηρίζουν πως οι ομοφυλόφιλοι είναι λάθη τής φύσης, πλάσματα του διαβόλου ή τερατογενέσεις παρά τους δήθεν αριστερούς με "κατανόηση" για τη διαφορετικότητα, αλλά με καμιά διάθεση να τη βγάλουν από το περιθώριο και να της δώσουν στην κοινωνία την θέση ισότιμου εταίρου. Το αν κάποιος θα είναι καλός σύζυγος ή πατέρας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και πάντως όχι από το ποιόν διαλέγει για να μοιράζεται το κρεβάτι του. Ισως να φταίει το περιορισμένων δυνατοτήτων μυαλό μου, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω πώς εν έτει 2014 συνεχίζουμε να συζητούμε για το πρότυπο που δίνει ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι στο υιοθετημένο τέκνο του ή για τον κίνδυνο το ανθρώπινο γένος να σταματήσει να αναπαράγεται. Αντιθέτως, θεωρούμε υπόδειγμα υγείας τούς κρυφούς ομοφυλόφιλους που περνούν μια ζωή μέσα στην υποκρισία, νυμφεύονται γυναίκες, κάνουν μαζί τους παιδιά και δεν τολμούν να ομολογήσουν ούτε καν στον εαυτό τους πως αλλού βρίσκονται τα αντικείμενα του πόθου τους. Ρωτήστε "αγαπημένοι" μου μουτζαχεντίν και κανέναν επιστήμονα αν δεν με πιστεύετε, αλλά οι άνθρωποι δεν γίνονται γκέι βλέποντας άνδρες ή γυναίκες να φιλιούνται μεταξύ τους. Κι αν ακόμα γίνονταν, θα ήταν υπέροχο να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχεί η αγάπη κι όχι ο πουριτανισμός, η υποκρισία και η αντιπάθεια. Κι ας διαφωνούν όσοι σταυροκοπιούνται μπροστά στα εικονίσματα του Στάλιν δογματίζοντας ασύστολα, σκεπτόμενοι ελάχιστα και μη νιώθοντας τίποτα...