ΔΟΛιοι, ΔΟΛαριομανείς, ΔΟΛοφόνοι: αυτοί είναι οι εθνικοί μας "μύθοι"...

Δεν είναι να απορεί κανείς πώς σε μια τόσο μικρή χώρα κρατιούνται επί δεκαετίες τόσο μεγάλα μυστικά, όπως για παράδειγμα ότι ο Χρ. Λαμπράκης είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο πραξικόπημα κατά τού Μακάριου, το οποίο οδήγησε στη διχοτόμηση της Κύπρου; Ή, μήπως, πολλοί ξέρουν πολλά αλλά για διάφορους λόγους προτιμούν να τα γράφουν στην άμμο ώστε να μην κλονίζονται οι εθνικοί μύθοι, στην αγαθότερη των περιπτώσεων, ή επειδή προτιμούν με αυτόν τον τρόπο να παρέχουν τις διαχρονικές υπηρεσίες τους στη διαπλοκή των δωσίλογων της κατοχής και των απογόνων τους που εξακολουθούν να διοικούν αυτήν τη χώρα;

Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, άλλωστε, όλη η "καλή" κοινωνία, μεταξύ των οποίων κι ο Στ. Ψυχάρης-διάδοχος του Λαμπράκη-, παρευρέθηκε στο πάρτι τού Γλίξμπουργκ, αποδίδοντας βασιλικές τιμές σε έναν κοπρίτη που η μόνη δουλειά που έκανε στη ζωή του ήταν να συνωμοτεί σε βάρος τής δημοκρατίας. Οι 300 οικογένειες που διαφεντεύουν μια χώρα σε παρακμή είναι στην ουσία μία, ενιαία κι αδιαίρετη και προσκυνά το χρήμα όπως η Ελένη Λουκά το εικόνισμα του Χριστούλη. Γι' αυτό και προτιμά να κρατά τα εν οίκω της μη εν δήμω. Σε διαφορετική περίπτωση μόνο χάρη στην παρέμβαση των ψυχραιμότερων δεν θα απαγχονίζονταν τα μέλη της ύστερα από λαϊκά δικαστήρια στην πλατεία Συντάγματος...

Δεν είναι τυχαίο πως ο φάκελος της Κύπρου έκλεισε πριν καν ανοίξει. Το ξέρατε, για παράδειγμα, ότι οι στρατιωτικοί εμπλεκόμενοι στην τραγωδία τής Μεγαλονήσου δεν χρειάστηκε ούτε καν να απολογηθούν για τα αμαρτήματά τους κι αυτό στο πλαίσιο του "εθνικού συμφέροντος" και της "καλής γειτονίας" με την Τουρκία; Πιστεύουμε ότι θάβοντας τις μαύρες κηλίδες τής Ιστορίας μας θα απαλλαγούμε από αυτές με τον ίδιο τρόπο που το επιτυγχάνουν οι νοικοκυρές σε διαφημιστικά απορρυπαντικών. Στο όνομα μιας στρεβλής θεώρησης των ιστορικών γεγονότων αποσιωπούμε ό,τι θα έπρεπε να μας κάνει να κοκκινίζουμε προκειμένου να μη διαταραχτεί η εθνική μας υπερηφάνεια. Στήνουμε αγάλματα σε καθάρματα και λησμονούμε τους ήρωες, οι οποίοι γίνονται βάρος στη συνείδησή μας...

Πριν λίγα χρόνια, για παράδειγμα, σε μια έρευνα περισσότεροι έλληνες απάντησαν πως αντιστάθηκε στη χούντα ο Κ. Μητσοτάκης από εκείνους που μνημόνευσαν τον Αλέκο Παναγούλη, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι πολύ πιθανό να δολοφονήθηκε γιατί ερευνούσε τα αίτια που οδήγησαν στον "Αττίλα". Ονομάσαμε βιβλία Ιστορίας εγχειρίδια στην ουσία επιστημονικής φαντασίας, επιχειρώντας να μετατρέψουμε σε αλήθεια επαναλαμβανόμενα ψέματα. Πώς, επομένως, μετά από όλα αυτά να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίζουμε τα δεινά που μας επιφέρει η σημερινή πραγματικότητα όταν δεν έχουμε διδαχθεί πώς τα αντιμετώπισαν οι πρόγονοί μας;...

Σε 40 χρόνια από τώρα ενδεχομένως δημοσιογράφοι εκείνης της εποχής, αν υπάρχουν ακόμα ρεπόρτερ και δεν έχουν αντικατασταθεί από ρομπότ μαζικής αναπαραγωγής ειδήσεων, να ανασύρουν αρχεία και μαρτυρίες τής σημερινής περιόδου και να εξοργίζονται με την προδοσία αυτών που τα σύγχρονά μας μέσα διαπλοκής, μερικά από τα οποία κυβερνούσε κι ο Λαμπράκης, παρουσιάζουν ως σωτήρες τού τόπου. Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν και τώρα δημοσιογράφοι που πολύ ευχαρίστως θα ξεμπρόστιαζαν τη διαπλοκή, κι αυτό το γράφω μετά λόγου γνώσης. Πού θα βρουν, όμως, τα μέσα για να διαλαλήσουν πως οι βασιλιάδες είναι γυμνοί όταν τα περισσότερα είτε ελέγχονται από τους βιαστές τού ελληνικού λαού είτε τα "σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά"; Κι αν επιχειρήσουν μόνοι τους να αποκαλύψουν την αλήθεια που γνωρίζουν θα "γραφικοποιηθούν" από τις μεγαλόσχημες πένες, που κάθε λέξη που αραδιάζουν είναι πληρωμένη με χρυσάφι από τα σεντούκια τής ελίτ. Υπομονή, επομένως, "μόνο" σαράντα χρόνια έμειναν μέχρι να λάβουμε γνώση και των ντοκουμέντων για όλα αυτά που ήδη υποψιαζόμαστε...